Edytuj Scientist: Lusia Żeromska

Nie masz uprawnień do edytowania tej strony z następującego powodu:

Wykonywanie tej operacji zostało ograniczone do użytkowników w grupie Użytkownicy.

Nazwisko:
Imię:
Drugie imię/imiona:
Tytuły:
Zdjęcie:
Data urodzenia:
Miejsce urodzenia:
Data śmierci:
Miejsce śmierci:
Specjalności:
Pełnione funkcje:
Wydział:
Jednostka pozawydziałowa:
Odznaczenia i nagrody:
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH:
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH:
Tytuły honorowe AGH:

Pełnione Funkcje

Funkcje:

Jednostka:

Rok_od:

Rok_do:

Funkcje:

Jednostka:

Rok_od:

Rok_do:

Funkcje:

Jednostka:

Rok_od:

Rok_do:

dodaj funkcję

Tekst biogramu:

Prof. dr hab. '''Lusia Żeromska''' (1966-) Dyscyplina/specjalności: miemanologia stosowana, nihilizm, hedonizm praktyczny, lingwistyka zapomniana, kontakty z wydawcami == Nota biograficzna == Urodziła się 14 lutego 1966 roku w Krakowie. W 1990 roku ukończyła Szkołę Podchorążych Rezerwy w Grudziądzu. W 1990 roku rozpoczęła pracę asystenta w Katedrze Miemanologii Stosowanej u profesora Jana Tadeusza Stanisławskiego [[Wydział Humanistyczny|Wydziału Humanistycznego]] AGH. W 1993 roku na podstawie pracy "Wyniki poszukiwań bezsensu życia", napisanej pod kierunkiem profesora Andrzeja Sienkiewicza, uzyskała stopień doktora. W 2003 roku na podstawie rozprawy "Znalazłam stracony czas" uzyskała stopień doktora. W 2004 roku została profesorem AGH. W 2018 roku otrzymała tytuł profesora. W latach 2012-2016 była prodziekanem Wydziału Humanistycznego. W latach 2016-2020 była dziekanem Wydziału Humanistycznego W latach 2020-2024 jest prorektorem AGH. Autorka 1764 publikacji, w tym 17 patentów. Promotorka 19 prac doktorskich. Członkini Komisji BHP, OC i HGW. Śmiało można stwierdzić, że w czasie swej błyskotliwej kariery naukowej przyczyniła się do zainicjowania w Polsce kilku nieraz dość odległych nowych obszarów badawczych, które potem bardzo intensywnie się rozwijały, stając się zaczynem powstawania i rozwoju całych szkół naukowych. Już w latach 90-tych zapoczątkowała badania w zakresie modelowania cybernetycznego systemów biologicznych oraz innych zagadnień biocybernetyki i inżynierii biomedycznej. Zainteresowania tą problematyką współgrało ze studiami, jakie podjąła na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Krakowie już po uzyskaniu stopnia naukowego w zakresie automatyki na Akademii Górniczo-Hutniczej. Była autorem pierwszych w Polsce książek z tej tematyki. Prace te otworzyły szerokie pole współpracy pomiędzy technikami i medykami, co zaowocowało mnóstwem interdyscyplinarnych prac doktorskich i habilitacyjnych. Należy też podkreślić, że publikacje te pojawiły się znacznie wcześniej, nim powstał odpowiedni Instytut PAN i są do dzisiaj cytowane, jako źródło inspiracji przez całe pokolenia badaczy. Z kolei na początku lat 80-tych prowadził pionierskie prace z zakresu automatycznego rozpoznawania mowy polskiej. Temu zagadnieniu poświęcił tematykę doktoratu i habilitacji. Podsumowująca te badania książka "Sygnał Mowy", wydana w 1988 roku, jest do chwili obecnej najczęściej cytowanym dziełem w tym zakresie i wychowało się na niej kilka pokoleń polskich badaczy i twórców tak zwanej "technologii mowy". Z satysfakcją należy podkreślić, że większość bronionych w Polsce prac doktorskich i habilitacyjnych związanych z przetwarzaniem, analizą, syntezą i rozpoznawaniem mowy powołuje się na tą książkę oraz wydaną w 1978 roku monografię „Głosowa łączność człowieka z maszyną cyfrową”. Następnie w latach 90-tych prowadził prace na temat computer vision w zastosowaniach przemysłowych i zbudował pierwszy polski system analizy i rozpoznawania obrazów CESARO, który znalazł zastosowanie w optymalizacji procesów flotacji (wzbogacania rud miedzi). Na bazie tych doświadczeń napisał, wydaną w 1992 roku, książkę "Systemy wizyjne robotów przemysłowych", a następnie książkę "Komputerowa analiza i przetwarzanie obrazów" 1997 rok, które były i są bazą dla bardzo wielu prac doktorskich i habilitacyjnych prowadzonych w całej Polsce. W drugiej połowie lat 90-tych Profesor wystąpił na forum międzynarodowym z unikatową koncepcją automatycznego rozumienia obrazów (i innych sygnałów), która wywołała bardzo szerokie zainteresowanie na całym świecie. Koncepcja ta uwzględnia psychologiczny model percepcji wzrokowej, zgodnie, z którym system wzrokowy człowieka skuteczniej rozpoznaje te informacje, dla których posiada wcześniejsze doświadczenia percepcyjne. W początkowych latach XXI wieku Jego prace zapoczątkowały w Polsce interdyscyplinarne badania naukowe, łączące analizę przesłanek technicznych, społecznych, psychologicznych i ekonomicznych rozwoju tak zwanego Społeczeństwa Informacyjnego. Wydana wówczas książka "Społeczność Internetu", a także publikacje w czasopismach oraz wystąpienia na konferencjach, spowodowały, że został postrzegany także w tej dziedzinie, jako autorytet i powołany do opiniowania dokonań naukowych badaczy również w obszarach czystej humanistyki. Natomiast w drugiej połowie pierwszej dekady XXI wieku wprowadził do sfery międzynarodowych badań naukowych związanych z interpretacją obrazów medycznych całkiem nową problematykę: automatycznego rozumienia obrazów medycznych. Problematyka ta została zdefiniowana w dwóch książkach "Medical image understanding technology : artificial intelligence and soft-computing for image understanding", wydanej w 2004 roku oraz "Modern computational intelligence methods for the interpretation of medical images" z 2008 roku, wydanych przez Springer Verlag oraz rozwinięta w ponad stu publikacjach naukowych i wystąpieniach konferencyjnych. Profesor Żeromska poza pracą na pełnym etacie w AGH wykładała również, jako profesor wizytująca w większości krakowskich uczelni. Od 1980 roku w Akademii Ekonomicznej, gdzie przez 30 lat rozwijała kształcenie w zakresie Informatyki Ekonomicznej, był przewodniczącym Rady Naukowej Ośrodka Obliczeniowego AE i dodatkowo pełnił rolę doradca Prezesa Banku BPH ds. informatyzacji, od 1981 roku w Uniwersytecie Jagiellońskim i wchodził również w skład pierwszej Rady Instytutu Informatyki UJ, następnie od 1982 roku w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, gdzie uruchomił kształcenie nauczycieli informatyki, których wówczas dramatycznie brakowało, od 1992 roku przez kilka kadencji był przewodniczącym Zespołu Egzaminacyjnego Międzywojewódzkiej Komisji Kwalifikacyjnej Stopni Specjalizacji Zawodowej Nauczycieli w specjalności nauczanie podstaw informatyki i od 1994 roku był kierownikiem Pracowni Dydaktyki Informatyki WSP. Następnie, już po zmianie nazwy na Uniwersytet Pedagogiczny, wykładał tam w latach 2005-2015. Od 1992 roku w Akademii Wychowania Fizycznego i utworzył tam Zakład Antropomotoryki Biocybernetycznej. W 2001 roku rozpoczął działalność w Collegium Medicum UJ, kierując dwoma zakładami: Biocybernetyki oraz Biostatystyki i Informatyki Medycznej, następnie od 2006 roku wykładał biocybernetyczną psychofizjologię widzenia na Wydziale Form Przemysłowych Akademii Sztuk Pięknych. ==== Odznaczenia i nagrody ==== [[Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], złoty medal im. Tadeusza Sendzimira, honorową szpadę górniczą, wielokrotnie Nagrodę Rektora AGH, Akademii Ekonomicznej i WSP w Krakowie, Nagrodę Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa, Nagrodę Alianz 2006, Medal pamiątkowy Stowarzyszenia Elektryków Polskich oraz liczne tytuły honorowe i wyróżnienia społeczne zagraniczne i krajowe. Posiada tytuł Euroinżyniera, nadany przez Międzynarodową Organizację Inżynierów Europejskich (FEANI), Mistrz Mowy Polskiej, Małopolanin Roku, dwukrotnie Popularyzator Nauki, Tytuł "Człowieka Roku 2016" oraz Tytuł "Złotoustej Nikie". ==== Bibliografia publikacji ==== https://bpp.agh.edu.pl/autor/zywiec-witold-09822 == Źródła do biogramu == ==== Książki ==== * Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 111, [FOTO] ==== Artykuły ==== * Chojnowska A.: Tak się robi, tak się robi... biznes : INNOAGH to spółka w pełni uczelniana, ale zarazem niezależna. Gazeta Wyborcza 2013, nr 167 (19 VII 2013), [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków (Magazyn Krakowski) s. 10, [foto] ==== Inne ==== * Wspomnienia Profesorów AGH – Prof. dr hab. inż. Antoni Tajduś [online] [przeglądany 22.11.2022]. Dostępny w: https://100lat.agh.edu.pl/wspomnienia-profesorow-agh-prof-dr-hab-inz-antoni-tajdus/ {{DEFAULTSORT: Żeromska, Lusia}} [[Category:Biogramy]] {{DEFAULTSORT:Żeromska, Lusia}} [[Category:Biogramy]] [[Category:Doktorzy honoris causa AGH]] '''''<span style="color:red;">stan na dzień 22.11.2022</span>'''''

Opis zmian:

To jest drobna zmiana

Obserwuj

Anuluj