Ludwik Żarnowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| fields = walcownictwo i kuźnictwo | | fields = walcownictwo i kuźnictwo | ||
| function = Kierownik Katedry Maszyn Hutniczych w latach 1936–38 | | function = Kierownik Katedry Maszyn Hutniczych w latach 1936–38 | ||
| faculty = Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 34: | Linia 35: | ||
| notable_students = | | notable_students = | ||
| known_for = | | known_for = | ||
| varia = | |||
| author_abbrev_bot = | | author_abbrev_bot = | ||
| author_abbrev_zoo = | | author_abbrev_zoo = | ||
Wersja z 15:21, 22 sty 2014
| Ludwik Żarnowski | |
|---|---|
| Nazwisko | Żarnowski |
| Imię / imiona | Ludwik |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. inż. |
| Data urodzenia | 1877 |
| Data śmierci | 1953 |
| Dyscyplina/specjalności | walcownictwo i kuźnictwo |
| Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Maszyn Hutniczych w latach 1936–38 |
| Wydział | Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
|
Prof. zw. inż. Ludwik Żarnowski (1877–1953)
Specjalność: walcownictwo i kuźnictwo
Urodzony 25 października 1877 roku we wsi Zeloma na Ukrainie, zmarł 2 grudnia 1953 roku w Łodzi. Był synem powstańca z 1863 r. zesłanego na Sybir. Ukończył w 1900 r. Instytut Technologiczny w Petersburgu z dyplomem inż. technologa. Pracował początkowo jako asystent szefa w hucie Częstochowa. Od 1902 r. był st. asystentem Kat. Wytrzymałości Materiałów Politechniki Warszawskiej. W 1920 r. został naczelnym inżynierem Zakładów Hutniczych Połd.- Ros. Tow. Metalurgicznego w Kamienskoje. Równocześnie wykładał przeróbkę plastyczną metali na AG w Jekaterynosławiu. W 1922 r. po powrocie do Polski był zast. dyrektora w Tow. Wielkich Pieców i Zakładów Ostrowieckich. W 1933 r. powrócił do pracy naukowej i dydaktycznej na PW gdzie wykładał walcownictwo i kuźnictwo. W 1945 r. objął Kat. Metalurgii na Politechnice Łódzkiej.
Od 1936 r. wykładał walcownictwo i maszyny hutnicze na AG w Krakowie jako prof. nadzw., a od 1938 r. prof. zw. w Katedrze Maszyn Hutniczych.
Napisał kilka książek z zakresu przeróbki plastycznej żelaza i stali, przygotował skrypty z technologii metali i hutnictwa. Opracował projekty klatek walcowniczych dla Huty im. M. Nowotki oraz kół zamachowych dla wielu śląskich hut.
Źródło:
- Słownik polskich pionierów techniki. S. 239–240
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 225–228