Włodzimierz Stanisław Stępiński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 24: Linia 24:
| fields = przeróbka mechaniczna kopalin, ekonomika przeróbki kopalin
| fields = przeróbka mechaniczna kopalin, ekonomika przeróbki kopalin
| function = Dziekan Wydziału Górniczego w latach 1954–56
| function = Dziekan Wydziału Górniczego w latach 1954–56
| faculty = Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
| workplaces =  
| workplaces =  
| alma_mater =  
| alma_mater =  
Linia 34: Linia 35:
| notable_students =  
| notable_students =  
| known_for =  
| known_for =  
| varia =
| author_abbrev_bot =  
| author_abbrev_bot =  
| author_abbrev_zoo =  
| author_abbrev_zoo =  

Wersja z 15:21, 22 sty 2014

Włodzimierz Stanisław Stępiński
Wlodzimierz Stepinski.jpg
Nazwisko Stępiński
Imię / imiona Włodzimierz
Tytuły / stanowiska Prof. dr inż.
Data urodzenia 1898
Data śmierci 1988
Dyscyplina/specjalności przeróbka mechaniczna kopalin, ekonomika przeróbki kopalin
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Górniczego w latach 1954–56
Wydział Wydział Górnictwa i Geoinżynierii


Odznaczenia i nagrody Liczne nagrody i odznaczenia za zasługi dla nauki, przemysłu i uczelni.
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Górniczy19531954
DziekanWydział Górniczy19541956

Prof. dr inż. Włodzimierz Stanisław Stępiński (1898–1988)

Specjalność: przeróbka mechaniczna kopalin, ekonomika przeróbki kopalin

Urodził się 12 maja 1898 roku w Krakowie. Zmarł w Katowicach 3 kwietnia 1988 roku. Pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom w 1930 r.). Doktor 1959, zastępca profesora 1952, profesor nadzwyczajny 1954, profesor zwyczajny 1964. Pracował w Kopalni Rud Cynku i Ołowiu „Orzeł Biały” (1927–1937), Zakładzie Przeróbki i Huty Tlenku Cynku „Orzeł Biały” (1938–1939), Zakładach Hutniczych Szopienice (1938–1939). Uczestnik kampanii wrześniowej 1939. W czasie wojny pracował w Fabryce Porcelany „Ćmielów” (1940–1941), oraz w Filharmonii w Krakowie jako muzyk — wiolonczelista (1941–1945). Po wojnie pracował w zarządach przedsiębiorstw przemysłowych.

W 1950 roku rozpoczął pracę w AGH. W latach 1950–52 był wykładowcą kontraktowym, w latach 1952–54 zastępcą profesora, profesorem nadzwyczajnym (1954–68), kierownikiem Katedry Przeróbki Mechanicznej Kopalń (1952–68). W latach 1953–54 był prodziekanem Wydziału Górniczego, a w latach 1954–56 dziekanem Wydziału. W latach 1957–62 był kierownikiem pracowni przeróbki mechanicznej Zakładu Mechaniki Górotworu PAN. W 1968 roku przeszedł na emeryturę.

Był rzeczywistym, głównym twórcą specjalności Przeróbka Mechaniczna Kopalin na Wydziale Górniczym AGH.

Autor 8 podręczników (2 książki i 6 skryptów), kilku rozdziałów tomu 5 „Poradnika Górnika”, około 40 publikacji, w tym 5 w czasopismach zagranicznych. Promotor około 200 prac dyplomowych magisterskich i inżynierskich oraz 12 prac doktorskich.

Był cenionym specjalistą w dziedzinie przeróbki rud, znanym w kraju i za granicą. Współpracował z przemysłem jako członek rad naukowych i innych ciał doradczych, branżowych instytutów naukowo-badawczych i jednostek projektowych m.in. Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach, oraz zjednoczeń — m.in. Zjednoczenia Przemysłu Metali Nieżelaznych „Metale” w Katowicach, członkiem Państwowej Komisji Miedziowej, powołanej do opracowania programu zagospodarowania odkrytego w latach 60. złoża rud miedzi w okręgu legnicko-głogowskim. Brał udział w licznych naukowych oraz naukowo-technicznych konferencjach i zjazdach krajowych i zagranicznych.

Źródło:

  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). S. 174
  • Inżynieria Mineralna 2001 nr 2. s. 50–51, portr.
  • Kronika Wydziału Górniczego 1919–1999. Kraków 1999. S. 118