Teodor Józef Blachut (Błachut): Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| fields = | | fields = | ||
| function = Kierownik Sekcji Badań Fotogrametrycznych Państwowego Instytutu Badań w Ottawie | | function = Kierownik Sekcji Badań Fotogrametrycznych Państwowego Instytutu Badań w Ottawie | ||
| faculty = | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 34: | Linia 35: | ||
| notable_students = | | notable_students = | ||
| known_for = | | known_for = | ||
| varia = | |||
| author_abbrev_bot = | | author_abbrev_bot = | ||
| author_abbrev_zoo = | | author_abbrev_zoo = | ||
Wersja z 15:22, 22 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Teodor Józef Błachut-Blachut (1915–2004)
Urodził się 10 lutego 1915 roku w Częstochowie. Zmarł 17 czerwca 2004 w Kanadzie. W 1938 roku ukończył studia na Politechnice Lwowskiej. W czasie II wojny światowej walczył jako ochotnik w szeregach Polskich Sił Zbrojnych we Francji. Karierę naukową rozpoczął w Politechnice Zuryskiej, gdzie był zatrudniony jako asystent i pracownik naukowy, następnie zaś w Zakładach Wilda w Szwajcarii. W 1951 roku na zaproszenie rządu kanadyjskiego zorganizował i przez 28 lat kierował Sekcją Badań Fotogrametrycznych w National Research Council w Ottawie.
Wybitny uczony, obywatel Kanady polskiego pochodzenia. Członek Kanadyjskiej Akademii Nauk (Royal Society of Canada), członek zagraniczny PAN, członek korespondent SIT Geodetów Polskich NOT. W 1960 roku otrzymał Medal Honorowy Uniwersytetu Technicznego w Mediolanie. Od 1970 r. członek Królewskiego Towarzystwa Naukowego w Kanadzie. Przewodniczący Komitetu Pomiarów Wielkoskalowych i Miejskich Panamerykańskiego Instytutu Geografii i Historii. Założyciel i kilkuletni prezes „Polskiego Instytutu — Kaszuby” w Kanadzie. Wraz z małżonką ustanowił w 1966 roku „Fundusz nagród i stypendiów Fanni i Teodora Blachutów” dla młodych pracowników nauki w Polsce, działających w zakresie fotogrametrii i teledetekcji. Fundusz jest zlokalizowany w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska. O nagrody i stypendia mogą się ubiegać kandydaci z wszystkich ośrodków naukowych i zawodowych działających na terenie Polski.
Autor ponad 130 publikacji naukowych, w tym książkowych, unikalnych podręczników uniwersyteckich używanych w wielu uczelniach świata.
Źródło:
- Na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH
- Księga tytułów i stopni naukowych uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951–2001. Kraków 2001. S. 7
- Dziennik Polski 2004 nr 145 (23 VI 2004). s. 18 [nekrolog]