Edward Görlich

Edward Görlich
Nazwisko	Görlich
Imię / imiona	Edward
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr
Data urodzenia	26 lipca 1914
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	8 lipca 2009
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	geochemia, analiza chemiczna i elektrochemia, krystalochemia i chemia krzemianów, stan szklisty
Pełnione funkcje	Prorektor AGH w latach 1971–1973
Wydział	Wydział Ceramiczny
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1995
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za zasługi dla AGH
Odznaczenia i nagrody	Medal 10-lecia Polski Ludowej, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Medal KEN
Funkcje Gdzie od do Prodziekan Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy 1954 1954 Dziekan Wydział Ceramiczny 1960 1964 Prorektor AGH 1969 1973

Prof. zw. dr hab. Edward Görlich (1914–2009)

Specjalność: geochemia, analiza chemiczna i elektrochemia, krystalochemia i chemia krzemianów, stan szklisty

Życiorys

Urodził się 26 lipca 1914 roku w Krakowie, tam też zmarł 8 lipca 2009 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ (1947). Stopnie i tytuły naukowe: dr UJ (1951), prof. nadzw. (1959), prof. zw. (1969). Całe swoje życie związał z Akademią; zastępca profesora (1952), prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego (1954), kierownik Katedry Chemii Krzemianów (1960–1972), dziekan Wydziału Ceramicznego (1960–1964), dyrektor Instytutu Inżynierii Materiałowej (1971), prorektor AGH (1971–1973), przewodniczący Komitetu Redakcyjnego wyd. „Nauka dla wszystkich” (1964–2002).

Jeden ze współtwórców Wydziału Ceramicznego i jedynej w Polsce Katedry Chemii Krzemianów. Stworzył polską szkołę chemii krzemianów. Z jego inicjatywy powstał w Polsce pierwszy Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki i pierwszy kierunek studiów „Inżynieria Materiałowa”.

Autor ponad 120 publikacji naukowych i kilku monografii, w tym pierwszego w Polsce podręcznika chemii krzemianów. Jeden z pierwszych zajmował się krystalochemią krzemianów, a szczególnie minerałów ilastych. Członek Czynny PAU; wicedyrektor Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego (1995–2000); członek 5 Komisji Nauk O/K PAN od 1959; członek Komitetu Hutnictwa PAN. Wiceprzewodniczący Konwentu Seniorów AGH (2002–2003), przewodniczący Społecznej Komisji Etycznej ds. integracji pracowników Wydziału (1990–1993), wiceprzewodniczący Sekcji Przemysłu Mineralnego i Materiałów Budowlanych SITPChem (1958–1960).

Humanista, znawca sztuki, a w szczególności archeologii językowej. Hobby: językoznawstwo porównawcze, kosmologia, turystyka górska, pływanie.

W 1995 r. Senat AGH w uznaniu zasług dla AGH uhonorował go godnością Doktora honoris causa.

Członek czynny PAU; wicedyrektor Wydziału III PAU 1995–2000; członek 5 Komisji Nauk O/K PAN od 1959 r.; członek Komitetu Hutnictwa PAN; członek 6 Rad Naukowych uczelnianych i przemysłowych; członek Konwentu Seniorów AGH od 1984 r. i wiceprzewodniczący 2002–2003; przewodniczący Społecznej Komisji Etycznej ds. integracji i pracowników Wydziału 1990–1993; członek NOT 1958–1980 i wiceprzewodniczący Sekcji Przemysłu Mineralnego i Materiałów Budowlanych SITPChem oraz członek Zarządu Głównego 1958–1960; członek honorowy Polskiego Towarzystwa Ceramicznego; członek Komitetu „Kraków 2000”.

Odznaczenia i nagrody

Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955), Złoty Krzyż Zasługi (1956), Srebrna Odznaka Miasta Krakowa (1965), Krzyż Kawalerski OOP (1967), Złota Odznaka Miasta Krakowa (1972), Medal KEN (1974), nagrody MOiSW (1967–1973), wielokrotny laureat nagród Rektora AGH za prace naukowo-dydaktyczne i za całokształt działalności organizacyjnej i dydaktycznej.

Źródło:

• Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 17. s. 6–9
• Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2004 nr 132/133. s. 13
• Dziennik Polski 2009 nr 161 (11–12 VII 2009). s. A10 (nekrologi)
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice : Helion, cop. 2004. S. 102