Zygmunt Osika: Różnice pomiędzy wersjami

Zygmunt Osika
Nazwisko	Osika
Imię / imiona	Zygmunt
Tytuły / stanowiska	Doc. dr inż.
Data urodzenia	4 lipca 1909
Miejsce urodzenia	Cleveland Ohio (USA)
Data śmierci	26 stycznia 1985
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	metalurgia stali, proces martenowski, praca dydaktyczno-wychowawcza
Wydział	Wydział Metalurgiczny ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi

Wersja z 07:49, 18 lip 2014

Doc. dr inż. Zygmunt Osika (1909–1985)

Specjalność: metalurgia stali, proces martenowski, praca dydaktyczno-wychowawcza

Życiorys

Urodził się 4 lipca 1909 r. w Cleveland Ohio (USA). Zmarł 26 stycznia 1985 r. w Krakowie. W 1922 r. powrócił do ojczystego kraju. W 1930 r. rozpoczął studia na Wydz. Hutniczym Akademii Górniczej. Od 1937 r. pracował na uczelni na stanowisku z-cy asystenta w Katedrze Metalurgii Stali. Po wojnie ponownie podjął pracę dydaktyczno-naukową w Akademii. Mgr AGH (1946); dr AGH (1962). Rozprawa doktorska była poświęcona metalurgii pneumatycznej. Opublikowane wyniki jego badań w tym zakresie były wtedy jednymi z nielicznych w literaturze światowej. Z AGH był związany do 1979 r., pracując na Wydziale Metalurgicznym w Instytucie Metalurgii w Zakładzie Stalownictwa.

Oprócz pracy w Akademii Górniczo-Hutniczej pracował dodatkowo m.in. od 1946 r. w Liceum Górniczo-Hutniczym w Krakowie; w latach późniejszych w Komisji d/s szkolnictwa zawodowego, opracowując programy i podręczniki szkolne; w l.1952–1958 pracował na stanowisku starszego odbiorcy w Zakładzie Odbiorów Hutniczych, a w latach 1956–1961 w Inst. Podst. Probl. Techniki PAN — Zakładzie Metali w Krakowie.

W 1958 r. wspólnie z prof. A. Ludkiewiczem wydał skrypt pt. „Metalurgia Stali”, jednocześnie prowadził badania związane z wpływem technologii procesu martenowskiego na jakość wytwarzanej stali, oraz badania nad technologią wytwarzania stali w piecu tandem.

Wypromował ponad 100 inżynierów stalowników. Autor 14 publikacji z zakresu technologii procesu martenowskiego, w tym jednej książki.

Stworzył w Katedrze Metalurgii Stali AGH Zespół do badań tlenowego procesu konwertorowego. Za zasługi w pracy dydaktycznej i pedagogicznej został przez Kuratorium Okręgu Szkolnego w Krakowie zaliczony i wpisany do Księgi Wybitnych Specjalistów. Członek NOT w latach 1950–1985.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, szereg odznaczeń branżowych i regionalnych, m.in.: Złota Odznaka „Za zasługi dla Ziemi Krakowskiej”, Odznaka Budowniczego Huty, im. Lenina

Źródło:

Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej. Jubileusz 75-lecia Wydziału. S. 45
Gazeta Wyborcza nr 174 (27 VII 2009). s. 7
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 261–262

@@ Linia 10: / Linia 10: @@
 |fields=metalurgia stali, proces martenowski, praca dydaktyczno-wychowawcza
 |faculty=Wydział Metalurgiczny
 |awards=Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi
 |name=Zygmunt Osika
 |honorific-suffix=
@@ Linia 50: / Linia 50: @@
 Specjalność: metalurgia stali, proces martenowski, praca dydaktyczno-wychowawcza
 ==Życiorys==
-Urodził się 4 lipca 1909 r. w Cleveland Ohio (USA). Zmarł 26 stycznia 1985 r. w Krakowie. W 1922 r. powrócił do ojczystego kraju. W 1930 r. rozpoczął studia na Wydz. Hutniczym Akademii Górniczej. Od 1937 r. pracował na uczelni na stanowisku z-cy asystenta w Katedrze Metalurgii Stali. Po wojnie ponownie podjął pracę dydaktyczno-naukową w Akademii. Mgr AGH (1946); dr AGH (1962). Rozprawa doktorska była poświęcona metalurgii pneumatycznej. Opublikowane wyniki jego badań w tym zakresie były wtedy jednymi z nielicznych w literaturze światowej. Z AGH był związany do 1979 r.
+Urodził się 4 lipca 1909 r. w Cleveland Ohio (USA). Zmarł 26 stycznia 1985 r. w Krakowie. W 1922 r. powrócił do ojczystego kraju. W 1930 r. rozpoczął studia na Wydz. Hutniczym Akademii Górniczej. Od 1937 r. pracował na uczelni na stanowisku z-cy asystenta w Katedrze Metalurgii Stali. Po wojnie ponownie podjął pracę dydaktyczno-naukową w Akademii. Mgr AGH (1946); dr AGH (1962). Rozprawa doktorska była poświęcona metalurgii pneumatycznej. Opublikowane wyniki jego badań w tym zakresie były wtedy jednymi z nielicznych w literaturze światowej. Z AGH był związany do 1979 r., pracując na Wydziale Metalurgicznym w Instytucie Metalurgii w Zakładzie Stalownictwa.
 Oprócz pracy w Akademii Górniczo-Hutniczej pracował dodatkowo m.in. od 1946 r. w Liceum Górniczo-Hutniczym w Krakowie; w latach późniejszych w Komisji d/s szkolnictwa zawodowego, opracowując programy i podręczniki szkolne; w l.1952–1958 pracował na stanowisku starszego odbiorcy w Zakładzie Odbiorów Hutniczych, a w latach 1956–1961 w Inst. Podst. Probl. Techniki PAN — Zakładzie Metali w Krakowie.