Zdzisław Kazimierz Maciejasz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
|additional-name=Kazimierz | |additional-name=Kazimierz | ||
|honorific-prefix=Prof. zw. dr inż. | |honorific-prefix=Prof. zw. dr inż. | ||
|birth_date=1922 | |birth_date=10 lutego 1922 | ||
|birth_place=Kraków | |||
|death_date=1988 | |death_date=1988 | ||
|fields=górnictwo podziemne | |fields=górnictwo podziemne | ||
|function=Dziekan Wydziału Górniczego | |function=Dziekan Wydziału Górniczego (1966–1969) | ||
|faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynierii | |faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynierii | ||
|awards=Krzyż Komandorski, Oficerski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, nagrody resortowe | |awards=Krzyż Komandorski, Oficerski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, nagrody resortowe | ||
|name=Zdzisław Kazimierz Maciejasz | |name=Zdzisław Kazimierz Maciejasz | ||
|honorific-suffix= | |honorific-suffix= | ||
Linia 49: | Linia 50: | ||
Specjalność: górnictwo podziemne | Specjalność: górnictwo podziemne | ||
Urodził się w Krakowie. | == Życiorys == | ||
Urodził się 10 lutego 1922 r. w Krakowie. Zmarł w 1988 r. prawdopodobnie także w Krakowie. | |||
Absolwent Wydziału Górniczego Akademii Górniczej w Krakowie. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1958 r., profesorem nadzwyczajnym został w 1968 r., a w roku 1979 uzyskał tytuł naukowy profesora zwyczajnego. | |||
Stanowiska asystenta potem adiunkta w AGH piastował w latach 1948–59, następnie pracował jako docent (1959–69), od 1968 r.jako profesor. W latach 1950-51 pracował jako inżynier w kopalni rud i pirytu, a od 1959-1970 pełnił funkcję radcy ministra górnictwa i energetyki ds. zwalczania zagrożeń wentylacyjnych, pożarowych, pyłowych i gazowych. Był ponadto dyrektorem Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy (1969–70) a także prodziekanem Wydziału Górniczego (1961–65). | |||
Opublikował ponad 50 prac z zakresu górnictwa. | Opublikował ponad 50 prac z zakresu górnictwa. | ||
== Odznaczenia i nagrody == | |||
Źródło: | Źródło: | ||
* Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. s. 420 | * Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. s. 420 |
Wersja z 12:50, 6 sie 2014
Zdzisław Kazimierz Maciejasz | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |||||||||||||
Nazwisko | Maciejasz | ||||||||||||
Imię / imiona | Zdzisław | ||||||||||||
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||||||
Data urodzenia | 10 lutego 1922 | ||||||||||||
Miejsce urodzenia | Kraków | ||||||||||||
Data śmierci | 1988 | ||||||||||||
Dyscyplina/specjalności | górnictwo podziemne | ||||||||||||
Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Górniczego (1966–1969) | ||||||||||||
Wydział | Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
| ||||||||||||
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski, Oficerski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, nagrody resortowe | ||||||||||||
|
Prof. zw. dr inż. Zdzisław Kazimierz Maciejasz (1922–1988)
Specjalność: górnictwo podziemne
Życiorys
Urodził się 10 lutego 1922 r. w Krakowie. Zmarł w 1988 r. prawdopodobnie także w Krakowie.
Absolwent Wydziału Górniczego Akademii Górniczej w Krakowie. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1958 r., profesorem nadzwyczajnym został w 1968 r., a w roku 1979 uzyskał tytuł naukowy profesora zwyczajnego.
Stanowiska asystenta potem adiunkta w AGH piastował w latach 1948–59, następnie pracował jako docent (1959–69), od 1968 r.jako profesor. W latach 1950-51 pracował jako inżynier w kopalni rud i pirytu, a od 1959-1970 pełnił funkcję radcy ministra górnictwa i energetyki ds. zwalczania zagrożeń wentylacyjnych, pożarowych, pyłowych i gazowych. Był ponadto dyrektorem Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy (1969–70) a także prodziekanem Wydziału Górniczego (1961–65).
Opublikował ponad 50 prac z zakresu górnictwa.
Odznaczenia i nagrody
Źródło:
- Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. s. 420