Karol Wojnar: Różnice pomiędzy wersjami

Karol Wojnar
Nazwisko	Wojnar
Imię / imiona	Karol
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	8 września 1920
Miejsce urodzenia	Odrzykoń k. Krosna
Data śmierci	22 marca 2008
Miejsce śmierci	Kraków, Cmentarz Rakowicki
Dyscyplina/specjalności	wiertnictwo
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Wiertniczo-Naftowego (1967–1970), (1974–1977)
Wydział	Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Komandorski „Polonia Restituta”, Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz wiele innych odznaczeń resortowych i branżowych.

Wersja z 13:01, 8 sie 2014

Prof. zw. dr hab. inż. Karol Wojnar (1920–2008)

Specjalność: wiertnictwo

Życiorys

Urodził się 8 września 1920 roku w Odrzykoniu koło Krosna. Zmarł 22 marca 2008 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Studiował w Akademii Górniczej (1949); dr inż. (1960), dr hab. inż. (1964), prof. nadzw. (1971), prof. zw. (1982). Związany z Akademią od 4 roku studiów kiedy to rozpoczął pracę jako młodszy asystent. Przeszedł w AG wszystkie szczeble i stopnie; w latach 1949–1967 st. asystent, adiunkt, w latach 1967–1971 docent, w latach 1971–1983 prof. nadzw., w 1983 r. prof. zw. W latach 1967–1990 był Kierownikiem Zakładu Wierceń Geologiczno-Poszukiwawczych, Hydrogeologicznych i Inżynieryjnych. W 1991 r. przeszedł na emeryturę.

Pracował również w przemyśle, był konsultantem naukowym ds. wiertnictwa w przedsiębiorstwach hydrogeologicznych i przemyśle węglowym. Był członkiem wielu Rad Naukowych Ośrodków Badawczo-Rozwojowych.

Twórca podstaw naukowych i dydaktycznych w zakresie mechaniki zwiercania skał, wiertnictwa geologiczno-poszukiwawczego, hydrogeologicznego i inżynieryjnego, wiertnictwa w ratownictwie górniczym. Promotor 12 prac doktorskich, wychowawca kilku prof. wyższych uczelni.

Autor ponad 200 artykułów, 7 skryptów, 8 podręczników i 12 monografii z zakresu wiertnictwa m.in. Wiertnictwo i obsługa wierceń geologiczno-poszukiwawczych (1957), Technika rdzeniowania przy wierceniach obrotowych (1961), Wiertnictwo okrętowe i udarowe (1964), Wiertnictwo (1976), Wiertnictwo ratunkowe w górnictwie (1980). Autor 11 patentów, 81 ekspertyz.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Komandorski „Polonia Restituta”, Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz wiele innych odznaczeń resortowych i branżowych.

Bibliografia

BIP AGH 1995 nr 16. s. 8–10
BIP AGH1996 nr 17. s. 18–21
Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Ed. 3. Warszawa 1993. S. 802
Jubileusz XXX-lecia 1967–1997. Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1997. s. [20], portr.
Wiek Nafty 2003 nr 2. s. 17
Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 721–722, portr.
Dziennik Polski 2008 nr 73 (27 III 2008). s. 12 [nekrologi]

@@ Linia 63: / Linia 63: @@
 Specjalność: wiertnictwo
 == Życiorys ==
 Urodził się 8 września 1920 roku w Odrzykoniu koło Krosna. Zmarł 22 marca 2008 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
 Studiował w Akademii Górniczej (1949); dr inż. (1960), dr hab. inż. (1964), prof. nadzw. (1971), prof. zw. (1982). Związany z Akademią od 4 roku studiów kiedy to rozpoczął pracę jako młodszy asystent. Przeszedł w AG wszystkie szczeble i stopnie; w latach 1949–1967 st. asystent, adiunkt, w latach 1967–1971 docent, w latach 1971–1983 prof. nadzw., w 1983 r. prof. zw. W latach 1967–1990 był Kierownikiem Zakładu Wierceń Geologiczno-Poszukiwawczych, Hydrogeologicznych i Inżynieryjnych. W 1991 r. przeszedł na emeryturę.
 Pracował również w przemyśle, był konsultantem naukowym ds. wiertnictwa w przedsiębiorstwach hydrogeologicznych i przemyśle węglowym. Był członkiem wielu Rad Naukowych Ośrodków Badawczo-Rozwojowych.
-Twórca podstaw naukowych i dydaktycznych w zakresie mechaniki zwiercania skał, wiertnictwa geologiczno-poszukiwawczego, hydrogeologicznego i inżynieryjnego, wiertnictwa w ratownictwie górniczym.
+Twórca podstaw naukowych i dydaktycznych w zakresie mechaniki zwiercania skał, wiertnictwa geologiczno-poszukiwawczego, hydrogeologicznego i inżynieryjnego, wiertnictwa w ratownictwie górniczym. Promotor 12 prac doktorskich, wychowawca kilku prof. wyższych uczelni.
-Autor 7 skryptów, 8 podręczników z zakresu wiertnictwa, 170 artykułów i monografii.
+Autor ponad 200 artykułów, 7 skryptów, 8 podręczników i 12 monografii z zakresu wiertnictwa m.in. Wiertnictwo i obsługa wierceń geologiczno-poszukiwawczych (1957), Technika rdzeniowania przy wierceniach obrotowych (1961), Wiertnictwo okrętowe i udarowe (1964), Wiertnictwo (1976), Wiertnictwo ratunkowe w górnictwie (1980). Autor 11 patentów, 81 ekspertyz.
+== Odznaczenia i nagrody ==
+Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Komandorski „Polonia Restituta”, Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz wiele innych odznaczeń resortowych i branżowych.
 == Bibliografia ==