Karol Wojnar: Różnice pomiędzy wersjami

Karol Wojnar
Nazwisko	Wojnar
Imię / imiona	Karol
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	8 września 1920
Miejsce urodzenia	Odrzykoń k. Krosna
Data śmierci	22 marca 2008
Miejsce śmierci	Kraków, Cmentarz Rakowicki
Dyscyplina/specjalności	wiertnictwo
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Wiertniczo-Naftowego (1967–1970), (1974–1977)
Wydział	Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Komandorski „Polonia Restituta”, Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz wiele innych odznaczeń resortowych i branżowych.

Wersja z 13:36, 8 sie 2014

Prof. zw. dr hab. inż. Karol Wojnar (1920–2008)

Specjalność: wiertnictwo

Życiorys

Urodził się 8 września 1920 roku w Odrzykoniu koło Krosna. Zmarł 22 marca 2008 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Studiował na Wydziale Górniczym w Akademii Górniczej (1949); dr inż. (1960), dr hab. inż. (1964), prof. nadzw. (1971), prof. zw. (1982). Związany z Akademią od 4 roku studiów kiedy to rozpoczął pracę jako młodszy asystent. Przeszedł w AG wszystkie szczeble i stopnie; w latach 1949–1960 st. asystent, w latach 1960-66 adiunkt, w latach 1967–1971 docent, w latach 1971–1982 prof. nadzw., w 1982 r. prof. zw. W latach 1966–1990 był Kierownikiem Zakładu Wierceń Geologiczno-Poszukiwawczych, Hydrogeologicznych i Inżynierskich w Instytucie Wiertniczo-Naftowym. Prodziekan w latach 1967-70, 1974-79 oraz organizator i kierownik studiów podyplomowych na Wydziale Wiertniczo-Naftowym (1974-90). kierownik studiów dla pracujących w Kielcach (1965-66) i Krośnie (1967-68), organizator i kierownik studiów zaocznych dla pracujących inżynierów w Pile (1977-78). W 1991 r. przeszedł na emeryturę.

Pracował również w przemyśle, był konsultantem naukowym ds. wiertnictwa w przedsiębiorstwach hydrogeologicznych i przemyśle węglowym, w latach 1965-90 ekspert przy pracach wiertniczych w: Iraku, Libii, Austrii, Francji, RFN, Rosji, Czechach, Rumunii i Bułgarii Był członkiem wielu Rad Naukowych Ośrodków Badawczo-Rozwojowych.

Twórca podstaw naukowych i dydaktycznych w zakresie mechaniki zwiercania skał, wiertnictwa geologiczno-poszukiwawczego, hydrogeologicznego i inżynieryjnego, wiertnictwa w ratownictwie górniczym. Promotor 12 prac doktorskich, wychowawca kilku prof. wyższych uczelni.

Autor ponad 200 prac, w tym 7 skryptów, 6 monografii i 8 podręczników akademickich z zakresu wiertnictwa, m.in. Wiertnictwo i obsługa wierceń geologiczno-poszukiwawczych (1957), Technika rdzeniowania przy wierceniach obrotowych (1961), Wiertnictwo okrętne i udarowe (1964), Wiertnictwo (1976), Wiertnictwo ratunkowe w górnictwie (1980), Wiertnictwo - technika i technologia (1993). Ponadto autor 11 patentów i 81 ekspertyz.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Komandorski „Polonia Restituta”, Medal Komisji Edukacji Narodowej, odznaka Ratownik Górnictwa oraz wiele innych odznaczeń resortowych i branżowych.

Bibliografia

BIP AGH 1995 nr 16. s. 8–10
BIP AGH1996 nr 17. s. 18–21
Kto jest kim w Polsce. Ed. 4. Warszawa 2001 s. 1036
Jubileusz XXX-lecia 1967–1997. Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1997. s. [20], portr.
Wiek Nafty 2003 nr 2. s. 17
Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 721–722, portr.
Dziennik Polski 2008 nr 73 (27 III 2008). s. 12 [nekrologi]

@@ Linia 65: / Linia 65: @@
 Urodził się 8 września 1920 roku w Odrzykoniu koło Krosna. Zmarł 22 marca 2008 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
-Studiował w Akademii Górniczej (1949); dr inż. (1960), dr hab. inż. (1964), prof. nadzw. (1971), prof. zw. (1982). Związany z Akademią od 4 roku studiów kiedy to rozpoczął pracę jako młodszy asystent. Przeszedł w AG wszystkie szczeble i stopnie; w latach 1949–1967 st. asystent, adiunkt, w latach 1967–1971 docent, w latach 1971–1983 prof. nadzw., w 1983 r. prof. zw. W latach 1967–1990 był Kierownikiem Zakładu Wierceń Geologiczno-Poszukiwawczych, Hydrogeologicznych i Inżynieryjnych. W 1991 r. przeszedł na emeryturę.
+Studiował na Wydziale Górniczym w Akademii Górniczej (1949); dr inż. (1960), dr hab. inż. (1964), prof. nadzw. (1971), prof. zw. (1982). Związany z Akademią od 4 roku studiów kiedy to rozpoczął pracę jako młodszy asystent. Przeszedł w AG wszystkie szczeble i stopnie; w latach 1949–1960 st. asystent, w latach 1960-66 adiunkt, w latach 1967–1971 docent, w latach 1971–1982 prof. nadzw., w 1982 r. prof. zw. W latach 1966–1990 był Kierownikiem Zakładu Wierceń Geologiczno-Poszukiwawczych, Hydrogeologicznych i Inżynierskich w Instytucie Wiertniczo-Naftowym. Prodziekan w latach 1967-70, 1974-79 oraz organizator i kierownik studiów podyplomowych na Wydziale Wiertniczo-Naftowym (1974-90). kierownik studiów dla pracujących w Kielcach (1965-66) i Krośnie (1967-68), organizator i kierownik studiów zaocznych dla pracujących inżynierów w Pile (1977-78). W 1991 r. przeszedł na emeryturę.
-Pracował również w przemyśle, był konsultantem naukowym ds. wiertnictwa w przedsiębiorstwach hydrogeologicznych i przemyśle węglowym. Był członkiem wielu Rad Naukowych Ośrodków Badawczo-Rozwojowych.
+Pracował również w przemyśle, był konsultantem naukowym ds. wiertnictwa w przedsiębiorstwach hydrogeologicznych i przemyśle węglowym, w latach 1965-90 ekspert przy pracach wiertniczych w: Iraku, Libii, Austrii, Francji, RFN, Rosji, Czechach, Rumunii i Bułgarii Był członkiem wielu Rad Naukowych Ośrodków Badawczo-Rozwojowych.
 Twórca podstaw naukowych i dydaktycznych w zakresie mechaniki zwiercania skał, wiertnictwa geologiczno-poszukiwawczego, hydrogeologicznego i inżynieryjnego, wiertnictwa w ratownictwie górniczym. Promotor 12 prac doktorskich, wychowawca kilku prof. wyższych uczelni.
-Autor ponad 200 artykułów, 7 skryptów, 8 podręczników i 12 monografii z zakresu wiertnictwa m.in. Wiertnictwo i obsługa wierceń geologiczno-poszukiwawczych (1957), Technika rdzeniowania przy wierceniach obrotowych (1961), Wiertnictwo okrętowe i udarowe (1964), Wiertnictwo (1976), Wiertnictwo ratunkowe w górnictwie (1980). Autor 11 patentów, 81 ekspertyz.
+Autor ponad 200 prac, w tym 7 skryptów, 6 monografii i 8 podręczników akademickich z zakresu wiertnictwa, m.in. Wiertnictwo i obsługa wierceń geologiczno-poszukiwawczych (1957), Technika rdzeniowania przy wierceniach obrotowych (1961), Wiertnictwo okrętne i udarowe (1964), Wiertnictwo (1976), Wiertnictwo ratunkowe w górnictwie (1980), Wiertnictwo - technika i technologia (1993). Ponadto autor 11 patentów i 81 ekspertyz.
 == Odznaczenia i nagrody ==
-Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Komandorski „Polonia Restituta”, Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz wiele innych odznaczeń resortowych i branżowych.
+Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Komandorski „Polonia Restituta”, Medal Komisji Edukacji Narodowej, odznaka Ratownik Górnictwa oraz wiele innych odznaczeń resortowych i branżowych.
 == Bibliografia ==
 * BIP AGH 1995 nr 16. s. 8–10
 * BIP AGH1996 nr 17. s. 18–21
-* Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Ed. 3. Warszawa 1993. S. 802
+* Kto jest kim w Polsce. Ed. 4. Warszawa 2001 s. 1036
 * Jubileusz XXX-lecia 1967–1997. Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1997. s. [20], portr.
 * Wiek Nafty 2003 nr 2. s. 17