Eugeniusz Mazanek: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Eugeniusz Mazanek
|family-name=Mazanek
| family-name = Mazanek
|given-name=Eugeniusz
| given-name = Eugeniusz
|honorific-prefix=Prof. zw. dr inż.
| additional-name =
|image=Eugeniusz_Mazanek.jpg
| honorific-prefix = Prof. zw. dr inż.
|birth_date=4 grudnia 1910
| honorific-suffix =  
|birth_place=Rzeszów
| native_name =  
|death_date=12 października 1984
| native_name_lang =  
|death_place=Kraków
| image = Eugeniusz_Mazanek.jpg
|fields=technologia spiekalnicza i wielkopiecowa
| image_size = 10678
|function=Prodziekan Wydziału Metalurgicznego (1962–1966)
| alt =  
|faculty=Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
| caption =  
|name=Eugeniusz Mazanek
| birth_date = 1910
|honorific-suffix=
| birth_place =  
|native_name=
| death_date = 1984
|native_name_lang=
| death_place =  
|image_size=10678
| resting_place =  
|alt=
| resting_place_coordinates =  
|caption=
| other_names =  
|resting_place=
| residence =  
|resting_place_coordinates=
| citizenship =  
|other_names=
| nationality =  
|residence=
| fields = technologia spiekalnicza i wielkopiecowa
|citizenship=
| function = Prodziekan Wydziału Metalurgicznego w latach 1962–66
|nationality=
| faculty = Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
|workplaces=
| workplaces =  
|alma_mater=
| alma_mater =  
|thesis_title=
| thesis_title =  
|thesis_url=
| thesis_url =  
|thesis_year=
| thesis_year =  
|doctoral_advisor=
| doctoral_advisor =  
|academic_advisors=
| academic_advisors =  
|doctoral_students=
| doctoral_students =  
|notable_students=
| notable_students =  
|known_for=
| known_for =  
|varia=
| varia =  
|author_abbrev_bot=
| author_abbrev_bot =  
|author_abbrev_zoo=
| author_abbrev_zoo =  
|influences=
| influences =  
|influenced=
| influenced =
|signature=
| awards =  
|signature_alt=
| signature =  
|website=
| signature_alt =  
|footnotes=
| website =  
|spouse=
| footnotes =  
|children=
| spouse =  
}}
| children =  
{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Metalurgiczny
|Rok_od=1962
|Rok_do=1966
}}
}}
Prof. zw. dr inż. '''Eugeniusz Mazanek''' (1910–1984)
Prof. zw. dr inż. '''Eugeniusz Mazanek''' (1910–1984)
Linia 52: Linia 56:
Specjalność: technologia spiekalnicza i wielkopiecowa
Specjalność: technologia spiekalnicza i wielkopiecowa


Urodził się 4.12.1910 r. w Rzeszowie. Zmarł 12.10.1984 r. w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (1933). Początkowo pracował w przemyśle. Podczas okupacji był nauczycielem w Szkole Górniczo-Hutniczej na Krzemionkach. Po wojnie uruchamiał zniszczony przemysł hutniczy. Do 1960 r. przewodniczący polskiej delegacji sekcji wielkopiecowej RWPG. W 1959 r. objął Katedrę Metalurgii Surówki AGH, którą kierował do 1980 r. Docent od 1957 r., prof. nadz. — 1964, prof. zw. — 1971. Podejmował prace badawcze i wdrożeniowe z wieloma instytucjami i zakładami przemysłowymi, m.in. z Katedrą Krystalografii UJ. Wiele jego rozwiązań i ulepszeń znalazło zastosowanie w praktyce, m.in. zmodernizowane urządzenie zasypowe wielkiego pieca.
== Życiorys ==
Urodził się 4 grudnia 1910 r. w Rzeszowie. Zmarł 12 października 1984 r. w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim.  
 
Docent w AGH (od 1957). W 1964 r. otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a od 1971 r. profesora zwyczajnego.
 
Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (1933), uzyskując dyplom inżyniera metalurga. Następnie podjął pracę wielkopiecownika w Hucie "Kościuszko" w Chorzowie, awansując z biegiem czasu do stanowiska zastępcy kierownika wydziału wielkich pieców (1938).
 
Podczas okupacji pracował w krakowskich Miejskich Kolejach Elektrycznych, a od 1941 r. był nauczycielem w Szkole Górniczo-Hutniczej na Krzemionkach. Po wojnie powrócił do Huty "Kościuszko" i kierował wydziałem wielkich pieców. W kolejnych latach był zarządcą inwestycji wielkopiecowych w Centralnym Zarządzie Przemysłu Hutniczego w Katowicach. Jednocześnie od 1950 r. pracował bezpośrednio w produkcji hutniczej, kolejno na stanowiskach: kierownika wielkich pieców w Hucie "Bobrek", głównego metalurga w Hucie "Pokój", a w latach 1954-1959 w Hucie im. Lenina (obecnie ArcelorMittal Poland S. A. Oddział w Krakowie) na stanowisku głównego wielkopiecownika i zastępcy głównego technologa. Do 1960 r. pełnił funkcję przewodniczącego polskiej delegacji sekcji wielkopiecowej Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (RWPG).
 
Z AGH związany od 1959 r., kiedy to objął Katedrę Metalurgii Surówki, którą kierował do 1980 r. W latach 1962-1966 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Metalurgicznego oraz zastępcy dyrektora Instytutu Metalurgii (1974-1978). Podejmował prace badawcze i wdrożeniowe z wieloma instytucjami i zakładami przemysłowymi, m.in. z Katedrą Krystalografii Uniwersytetu Jagiellońskiego.
 
== Publikacje i dokonania ==
Autor wielu publikacji w czasopismach naukowych polskich i zagranicznych, w tym również podręczników i opracowań. Spośród nich wymienić należy:
"Technologia i praktyka wielkopiecowa" (1969)
"Wybrane zagadnienia z zakresu metalurgii surówki" cz. I i II (1971)
"Proces wielkopiecowy" (1972)
"Hutnictwo ogólne" (1977)
"Wybrane zagadnienia z konstrukcji i technologii dużych jednostek wielkopiecowych (1980)
 
Podejmował badania m.in. z zakresu zmian składu fazowego i tekstury spieków. W latach 1970–1980 pracował nad rodzajem tworzywa żelazonośnego, tj. grudkami metalizowanymi. Był pionierem propagowania tej technologii w Polsce. Wiele jego rozwiązań i ulepszeń znalazło zastosowanie w praktyce, m.in. zmodernizowane urządzenie zasypowe wielkiego pieca.


Zajmował się m.in. badaniami zmian składu fazowego i tekstury spieków. W latach 1970–1980 pracował nad rodzajem tworzywa żelazonośnego, tj. grudkami metalizowanymi. Był pionierem propagowania tej technologii w Polsce.
== Członkostwa ==
Wieloletni członek Komitetu Hutnictwa, a następnie Komitetu Metalurgii PAN oraz Komitetu Redakcyjnego "Archiwum Hutnictwa".


Jest autorem ogromnej liczby publikacji : monografii, artykułów w czasopismach polskich i zagranicznych.
== Odznaczenia i nagrody ==
Odznaczony Krzyżem Komandorskim (1976) i Oficerskim (1962) OOP i innymi odznaczeniami. Uhonorowany przez Radę Państwa tytułem "Zasłużony Hutnik PRL" (1974)oraz Medalem im. Stanisława Staszica (1972 r., nadanym przez Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego.


Źródło:
== Bibliografia ==
* BIP 1997 nr 44–45. s. 20–21
* BIP 1997 nr 44–45. s. 20–21
* Jubileusz 75-lecia Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej 1922–1997. s. 43–44
* Jubileusz 75-lecia Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej 1922–1997. s. 43–44

Wersja z 09:35, 14 sie 2014

Eugeniusz Mazanek
Eugeniusz Mazanek.jpg
Nazwisko Mazanek
Imię / imiona Eugeniusz
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 4 grudnia 1910
Miejsce urodzenia Rzeszów
Data śmierci 12 października 1984
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności technologia spiekalnicza i wielkopiecowa
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Metalurgicznego (1962–1966)
Wydział Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej



FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Metalurgiczny19621966


Prof. zw. dr inż. Eugeniusz Mazanek (1910–1984)

Specjalność: technologia spiekalnicza i wielkopiecowa

Życiorys

Urodził się 4 grudnia 1910 r. w Rzeszowie. Zmarł 12 października 1984 r. w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Docent w AGH (od 1957). W 1964 r. otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a od 1971 r. profesora zwyczajnego.

Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (1933), uzyskując dyplom inżyniera metalurga. Następnie podjął pracę wielkopiecownika w Hucie "Kościuszko" w Chorzowie, awansując z biegiem czasu do stanowiska zastępcy kierownika wydziału wielkich pieców (1938).

Podczas okupacji pracował w krakowskich Miejskich Kolejach Elektrycznych, a od 1941 r. był nauczycielem w Szkole Górniczo-Hutniczej na Krzemionkach. Po wojnie powrócił do Huty "Kościuszko" i kierował wydziałem wielkich pieców. W kolejnych latach był zarządcą inwestycji wielkopiecowych w Centralnym Zarządzie Przemysłu Hutniczego w Katowicach. Jednocześnie od 1950 r. pracował bezpośrednio w produkcji hutniczej, kolejno na stanowiskach: kierownika wielkich pieców w Hucie "Bobrek", głównego metalurga w Hucie "Pokój", a w latach 1954-1959 w Hucie im. Lenina (obecnie ArcelorMittal Poland S. A. Oddział w Krakowie) na stanowisku głównego wielkopiecownika i zastępcy głównego technologa. Do 1960 r. pełnił funkcję przewodniczącego polskiej delegacji sekcji wielkopiecowej Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (RWPG).

Z AGH związany od 1959 r., kiedy to objął Katedrę Metalurgii Surówki, którą kierował do 1980 r. W latach 1962-1966 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Metalurgicznego oraz zastępcy dyrektora Instytutu Metalurgii (1974-1978). Podejmował prace badawcze i wdrożeniowe z wieloma instytucjami i zakładami przemysłowymi, m.in. z Katedrą Krystalografii Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Publikacje i dokonania

Autor wielu publikacji w czasopismach naukowych polskich i zagranicznych, w tym również podręczników i opracowań. Spośród nich wymienić należy: "Technologia i praktyka wielkopiecowa" (1969) "Wybrane zagadnienia z zakresu metalurgii surówki" cz. I i II (1971) "Proces wielkopiecowy" (1972) "Hutnictwo ogólne" (1977) "Wybrane zagadnienia z konstrukcji i technologii dużych jednostek wielkopiecowych (1980)

Podejmował badania m.in. z zakresu zmian składu fazowego i tekstury spieków. W latach 1970–1980 pracował nad rodzajem tworzywa żelazonośnego, tj. grudkami metalizowanymi. Był pionierem propagowania tej technologii w Polsce. Wiele jego rozwiązań i ulepszeń znalazło zastosowanie w praktyce, m.in. zmodernizowane urządzenie zasypowe wielkiego pieca.

Członkostwa

Wieloletni członek Komitetu Hutnictwa, a następnie Komitetu Metalurgii PAN oraz Komitetu Redakcyjnego "Archiwum Hutnictwa".

Odznaczenia i nagrody

Odznaczony Krzyżem Komandorskim (1976) i Oficerskim (1962) OOP i innymi odznaczeniami. Uhonorowany przez Radę Państwa tytułem "Zasłużony Hutnik PRL" (1974)oraz Medalem im. Stanisława Staszica (1972 r., nadanym przez Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego.

Bibliografia

  • BIP 1997 nr 44–45. s. 20–21
  • Jubileusz 75-lecia Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej 1922–1997. s. 43–44
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 23. Warszawa 2012. S. 84–86