Jan Jarosz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 9: | Linia 9: | ||
|death_place=Kraków | |death_place=Kraków | ||
|fields=paleontologia | |fields=paleontologia | ||
|function=Kierownik Zakładu Paleontologii AG | |function=Kierownik Zakładu Paleontologii AG (1926-1939) | ||
|faculty=Wydział Górniczy | |faculty=Wydział Górniczy | ||
|awards=Krzyż Komandorski OOP | |awards=Krzyż Komandorski OOP |
Wersja z 13:19, 11 wrz 2014
Jan Jarosz | |
---|---|
Nazwisko | Jarosz |
Imię / imiona | Jan |
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. |
Data urodzenia | 5 marca 1877 |
Miejsce urodzenia | Kalwaria Zebrzydowska |
Data śmierci | 12 maja 1944 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | paleontologia |
Pełnione funkcje | Kierownik Zakładu Paleontologii AG (1926-1939) |
Wydział | Wydział Górniczy
|
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski OOP |
Prof. zw. dr hab. Jan Jarosz (1877–1944)
Specjalność: paleontologia
Życiorys
Urodził się 5 marca 1877 r. w Kalwarii Zebrzydowskiej. Zmarł 12 maja 1944 r. w Krakowie i tam został pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Studiował na wydziale filozoficznym i lekarskim UJ. W 1925 r. habilitował się na Wydziale Górniczym AG, w 1926 r. został mianowany profesorem zwyczajnym. W AG zorganizował Zakład Paleontologii, którego W latach 1926-1939 był kierownikiem. Prowadził wykłady z paleontologii i geologii historycznej. Zajmował się problematyką genezy węgla kopalnego i zbieraniem skamielin roślinnych towarzyszących pokładom węgla, stratygrafią polskiego karbonu produktywnego. Mimo utraty wzroku dzięki wspaniałej pamięci, doświadczeniu i umiłowaniu pracy dydaktycznej, aż do wybuchu II wojny światowej wykładał kurs pt. „Flora karbonu polskiego i jej znaczenie stratygraficzne”.
Opublikował wiele prac z zakresu stratygrafii karbonu, geologii i górnictwa.
Odznaczenia i nagrody
Źródło:
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 95–100
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 15. Warszawa 2004. S. 50–52