Józef Nedoma: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 55: | Linia 55: | ||
Urodził się 9 grudnia 1920 r. w Krakowie. Zmarł 2 lipca 1990 r. w Krakowie, pochowany został na Cmentarzu Podgórskim. | Urodził się 9 grudnia 1920 r. w Krakowie. Zmarł 2 lipca 1990 r. w Krakowie, pochowany został na Cmentarzu Podgórskim. | ||
Pracę magisterską obronił Zakładzie Chemii Fizycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1952 r. i rozpoczął pracę początkowo w Zakładzie Chemii Mineralnej Wydziału Ceramicznego. W 1953 r. podjął pracę w Katedrze Chemii Nieorganicznej AGH jako asystent, starszy asystent i od 1958 r. jako adiunkt. W 1959 r. uzyskał stopień naukowy doktora, w 1967 r. otrzymał tytuł naukowy doktora habilitowanego. Po habilitacji w 1969 r. objął stanowisko docenta, jednocześnie został zastępcą dyrektora ówczesnego Instytutu Inżynierii Materiałowej AGH. W 1976 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Przez szereg lat pełnił funkcję kierownika Zakładu Krystalografii i Krystalochemii w Instytucie Inżynierii Materiałowej. | Pracę magisterską obronił Zakładzie Chemii Fizycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1952 r. i rozpoczął pracę początkowo w Zakładzie Chemii Mineralnej Wydziału Ceramicznego. W 1953 r. podjął pracę w Katedrze Chemii Nieorganicznej AGH jako asystent, starszy asystent i od 1958 r. jako adiunkt. W 1959 r. uzyskał stopień naukowy doktora, w 1967 r. otrzymał tytuł naukowy doktora habilitowanego. Po habilitacji w 1969 r. objął stanowisko docenta, jednocześnie został zastępcą dyrektora ówczesnego Instytutu Inżynierii Materiałowej AGH. W latach 1975-1978 pełnił funkcję Prodziekana [[ Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki|Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki]]. W 1976 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Przez szereg lat pełnił funkcję kierownika Zakładu Krystalografii i Krystalochemii w Instytucie Inżynierii Materiałowej. | ||
Był autorem ponad 100 publikacji. Podstawowa tematyka jego prac była związana z krystalochemią i krystalografią. | Był autorem ponad 100 publikacji. Podstawowa tematyka jego prac była związana z krystalochemią i krystalografią. | ||
Linia 63: | Linia 63: | ||
=== Książki === | === Książki === | ||
* Kto jest kim w ceramice. 50 lecie Wydziału 1949-1999, s. 22, 44 | * Kto jest kim w ceramice. 50 lecie Wydziału 1949-1999, s. 22, 44 | ||
Wersja z 09:27, 16 wrz 2014
Józef Nedoma | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |||||||||
Nazwisko | Nedoma | ||||||||
Imię / imiona | Józef | ||||||||
Tytuły / stanowiska | Prof. nadzw., dr hab. | ||||||||
Data urodzenia | 9 grudnia 1920 | ||||||||
Miejsce urodzenia | Kraków | ||||||||
Data śmierci | 2 lipca 1990 | ||||||||
Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||
Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki (1975-1978) | ||||||||
Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
| ||||||||
|
Prof. nadzw., dr hab. Józef Nedoma (1920–1990)
Życiorys
Urodził się 9 grudnia 1920 r. w Krakowie. Zmarł 2 lipca 1990 r. w Krakowie, pochowany został na Cmentarzu Podgórskim.
Pracę magisterską obronił Zakładzie Chemii Fizycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1952 r. i rozpoczął pracę początkowo w Zakładzie Chemii Mineralnej Wydziału Ceramicznego. W 1953 r. podjął pracę w Katedrze Chemii Nieorganicznej AGH jako asystent, starszy asystent i od 1958 r. jako adiunkt. W 1959 r. uzyskał stopień naukowy doktora, w 1967 r. otrzymał tytuł naukowy doktora habilitowanego. Po habilitacji w 1969 r. objął stanowisko docenta, jednocześnie został zastępcą dyrektora ówczesnego Instytutu Inżynierii Materiałowej AGH. W latach 1975-1978 pełnił funkcję Prodziekana Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. W 1976 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Przez szereg lat pełnił funkcję kierownika Zakładu Krystalografii i Krystalochemii w Instytucie Inżynierii Materiałowej.
Był autorem ponad 100 publikacji. Podstawowa tematyka jego prac była związana z krystalochemią i krystalografią.
Bibliografia
Książki
- Kto jest kim w ceramice. 50 lecie Wydziału 1949-1999, s. 22, 44