Mieczysław Nosowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 68: Linia 68:


=== Książki ===
=== Książki ===
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. s. 128–129
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. s. 128–129



Wersja z 10:17, 16 wrz 2014

Mieczysław Nosowicz
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Nosowicz
Imię / imiona Mieczysław
Tytuły / stanowiska Prof. nadzw. mgr inż.
Data urodzenia 18 października 1901
Miejsce urodzenia Sambor
Data śmierci 25 lutego 1969
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności eksploatacja samochodów
Wydział Wydziały Politechniczne


Odznaczenia i nagrody Order Odrodzenia Polski V klasy

Prof. nadzw. mgr inż. Mieczysław Nosowicz (1901–1969)

Specjalność: eksploatacja samochodów

Życiorys

Urodził się 18 października w Samborze (województwo lwowskie). Zmarł 25 lutego 1969 r. w Krakowie, pochowany został na Cmentarzu Rakowickim.

W 1928 r. ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej i uzyskał akademicki stopień inżyniera mechanika. W 1959 r. otrzymał stanowisko docenta (Politechnika Krakowska), a w 1966 r. uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego PK.

Przed II wojną światową pracował zawodowo w przemyśle, a w czasie wojny (1939-1941) wykładał w Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1944 r. po zbombardowaniu Lwowa przez lotnictwo sowieckie, wyjechał do Krakowa. W latach 1945-1946 pełnił funkcję starszego asystenta, następnie adiunkta w Katedrze Pojazdów Mechanicznych Politechniki Śląskiej, zorganizowanej wówczas w Krakowie. Od 1950 r. był adiunktem Katedry Pojazdów Samochodowych na Wydziale Komunikacyjnym Wydziałów Politechnicznych Akademii Górniczej w Krakowie. W tym samym roku utworzono nową Katedrę Pojazdów Mechanicznych, przemianowaną w 1953 r. na Katedrę Technologii i Eksploatacji Samochodów i Ciągników już na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej. Kierownictwo obu tych katedr sprawował w charakterze zastępcy profesora.

Autor studium: "Problemy zanieczyszczania atmosfery... ruchem pojazdów samochodowych" ("Czasopismo Techniczne" 1966 nr 3), wyprzedzając znacznie inne publikacje w tej tematyce w naszym kraju. Promotor szeregu przewodów doktorskich.

Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników (SIMP); członek zarządu Oddziału Wojewódzkiego NOT w Krakowie; członek Komisji Gospodarki Komunalnej w Krakowie; zastępca przewodniczącego Kolegium Komunikacyjnego Rady Narodowej miasta Krakowa; przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Transportu Samochodowego w Warszawie (1954-1965).

Odznaczenia i nagrody

Order Odrodzenia Polski V klasy

Bibliografia

Książki

  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. s. 128–129