Michał Odlanicki-Poczobutt: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 61: | Linia 61: | ||
Urodził się 31 marca 1910 r. w Poczobuttach na Wileńszczyźnie. Zmarł 3 października 2004 r. w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim. | Urodził się 31 marca 1910 r. w Poczobuttach na Wileńszczyźnie. Zmarł 3 października 2004 r. w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim. | ||
Studiował na | Studiował na Wydziale Geodezyjnym Politechniki Warszawskiej (1934). W 1935 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1951 r., profesora zwyczajnego w 1960 r. Od 1980 r. emerytowany profesor. | ||
Związany z AGH od 1940 r. W latach 1945-1951 pełnił funkcję kierownika Katedry Urządzeń Rolniczych, a w latach 1951-1969 był kierownikiem Katedry Geodezji. W okresie 1969-1979 był dyrektorem Instytutu Geodezji, ponadto zorganizował i kierował Zakładem Informatyki Geodezyjno-Kartograficznej (1974-1980). W latach 1950-1951 pełnił funkcję prodziekana [[Wydział Inżynierii|Wydziału Inżynierii]], następnie dziekana [[Wydział Geodezji Górniczej|Wydziału Geodezji Górniczej]] (1954) (1960-1964). W latach 1954-1956 zajmował stanowisko prorektora AGH. | |||
Honorowy profesor AGH, członek Konwentu Seniorów AGH, członek koła AGH Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych, honorowy przewodniczący Komitetu Geodezji PAN, członek wielu międzynarodowych organizacji geodezyjnych. Profesor honorowy Politechniki Warszawskiej, doktor honoris causa Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie (1988). | Honorowy profesor AGH, członek Konwentu Seniorów AGH, członek koła AGH Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych, honorowy przewodniczący Komitetu Geodezji PAN, członek wielu międzynarodowych organizacji geodezyjnych. Profesor honorowy Politechniki Warszawskiej, doktor honoris causa Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie (1988). | ||
Linia 69: | Linia 71: | ||
Autor ponad 260 opracowań naukowych z zakresu problematyki geodezyjnej i dziedzin pokrewnych, takich jak: planowanie przestrzenne i informatyka geodezyjno-kartograficzna oraz z przetwarzania informacji o terenie. Współautor 4 patentów, promotor 16 prac doktorskich i 2 doktoratów honoris causa. | Autor ponad 260 opracowań naukowych z zakresu problematyki geodezyjnej i dziedzin pokrewnych, takich jak: planowanie przestrzenne i informatyka geodezyjno-kartograficzna oraz z przetwarzania informacji o terenie. Współautor 4 patentów, promotor 16 prac doktorskich i 2 doktoratów honoris causa. | ||
Wybitny uczony w dziedzinie geodezji i planowania przestrzennego, informatyki geodezyjno-kartograficznej oraz historii geodezji i kartografii, współorganizator Komitetu Geodezji PAN, a następnie jego przewodniczący, od 1990 roku honorowy przewodniczący. Prezes honorowy Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii, członek honorowy Stowarzyszenia Geodetów Polskich, Towarzystwa Urbanistów Polskich, Międzynarodowej Asocjacji Geodezji oraz Węgierskiego Stowarzyszenia Geodezji i Kartografii. | Wybitny uczony w dziedzinie geodezji i planowania przestrzennego, informatyki geodezyjno-kartograficznej oraz historii geodezji i kartografii, współorganizator Komitetu Geodezji PAN, a następnie jego przewodniczący, od 1990 roku honorowy przewodniczący. Prezes honorowy Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii, członek honorowy Stowarzyszenia Geodetów Polskich, Towarzystwa Urbanistów Polskich, Międzynarodowej Asocjacji Geodezji oraz Węgierskiego Stowarzyszenia Geodezji i Kartografii.członek korespondent PAN (1983), członek rzeczywisty PAN (1989), członek czynny PAU (1989). | ||
Nestor Geodetów Świata, kapitan rezerwy, uczestnik kampanii wrześniowej w 1939 roku. Uczony o wielkim dorobku i pozycji w międzynarodowym środowisku naukowym, ceniony nauczyciel akademicki i wybitny organizator nauki, zasłużony zarówno na forum krajowym jak też międzynarodowym. Człowiek Wielkiego Serca, niespotykanej dobroci i życzliwości. | Nestor Geodetów Świata, kapitan rezerwy, uczestnik kampanii wrześniowej w 1939 roku. Uczony o wielkim dorobku i pozycji w międzynarodowym środowisku naukowym, ceniony nauczyciel akademicki i wybitny organizator nauki, zasłużony zarówno na forum krajowym jak też międzynarodowym. Człowiek Wielkiego Serca, niespotykanej dobroci i życzliwości. | ||
== Bibliografia== | == Bibliografia== |
Wersja z 11:37, 16 wrz 2014
Michał Odlanicki-Poczobutt | |
---|---|
Nazwisko | Odlanicki-Poczobutt |
Imię / imiona | Michał |
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. mgr inż. |
Tytuły honorowe AGH | Zasłużony dla Akademii Górniczo-Hutniczej |
Data urodzenia | 31 marca 1910 |
Miejsce urodzenia | Poczobutty |
Data śmierci | 3 października 2004 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | geodezja, planowanie przestrzenne |
Pełnione funkcje | Prorektor ds. Nauczania (1953–1956) |
Wydział | Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska
|
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski z Gwiazdą, Komandorski i Oficerski OOP |
Prof. zw. mgr inż. Michał Odlanicki-Poczobutt (1910–2004)
Specjalność: geodezja, planowanie przestrzenne
Życiorys
Urodził się 31 marca 1910 r. w Poczobuttach na Wileńszczyźnie. Zmarł 3 października 2004 r. w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Studiował na Wydziale Geodezyjnym Politechniki Warszawskiej (1934). W 1935 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1951 r., profesora zwyczajnego w 1960 r. Od 1980 r. emerytowany profesor.
Związany z AGH od 1940 r. W latach 1945-1951 pełnił funkcję kierownika Katedry Urządzeń Rolniczych, a w latach 1951-1969 był kierownikiem Katedry Geodezji. W okresie 1969-1979 był dyrektorem Instytutu Geodezji, ponadto zorganizował i kierował Zakładem Informatyki Geodezyjno-Kartograficznej (1974-1980). W latach 1950-1951 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Inżynierii, następnie dziekana Wydziału Geodezji Górniczej (1954) (1960-1964). W latach 1954-1956 zajmował stanowisko prorektora AGH.
Honorowy profesor AGH, członek Konwentu Seniorów AGH, członek koła AGH Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych, honorowy przewodniczący Komitetu Geodezji PAN, członek wielu międzynarodowych organizacji geodezyjnych. Profesor honorowy Politechniki Warszawskiej, doktor honoris causa Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie (1988).
Od 1980 r. działacz społeczny w pracy na rzecz utrwalania więzi pomiędzy Polakami na Wschodzie a Macierzą. Od 1990 prezes Krakowskiego Oddziału Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej.
Autor ponad 260 opracowań naukowych z zakresu problematyki geodezyjnej i dziedzin pokrewnych, takich jak: planowanie przestrzenne i informatyka geodezyjno-kartograficzna oraz z przetwarzania informacji o terenie. Współautor 4 patentów, promotor 16 prac doktorskich i 2 doktoratów honoris causa.
Wybitny uczony w dziedzinie geodezji i planowania przestrzennego, informatyki geodezyjno-kartograficznej oraz historii geodezji i kartografii, współorganizator Komitetu Geodezji PAN, a następnie jego przewodniczący, od 1990 roku honorowy przewodniczący. Prezes honorowy Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii, członek honorowy Stowarzyszenia Geodetów Polskich, Towarzystwa Urbanistów Polskich, Międzynarodowej Asocjacji Geodezji oraz Węgierskiego Stowarzyszenia Geodezji i Kartografii.członek korespondent PAN (1983), członek rzeczywisty PAN (1989), członek czynny PAU (1989).
Nestor Geodetów Świata, kapitan rezerwy, uczestnik kampanii wrześniowej w 1939 roku. Uczony o wielkim dorobku i pozycji w międzynarodowym środowisku naukowym, ceniony nauczyciel akademicki i wybitny organizator nauki, zasłużony zarówno na forum krajowym jak też międzynarodowym. Człowiek Wielkiego Serca, niespotykanej dobroci i życzliwości.
Bibliografia
Książki
- Kto jest kim w Polsce. s. 510
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 M–R. Warszawa 2000. S. 345–346
- Z Dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. s. 342, 625
Artykuły
- BIP 1998 nr 50. s. 14
- BIP 1998 nr 51. s. 12
- BIP 1998 nr 52. s. 18–19
- Dziennik Polski 2004 nr 235 (6 X 2004). s. 19 [nekrolog]
- Gazeta Wyborcza Kraków 2004 nr 235 (6 października 2004) [dod.] Kraków. s. 8 [nekrolog]