Józef Marian Morozewicz

Józef Marian Morozewicz
Nazwisko	Morozewicz
Imię / imiona	Józef
Tytuły / stanowiska	Prof. zw.
Data urodzenia	27 marca 1865
Miejsce urodzenia	Rzędziany
Data śmierci	12 czerwca 1941
Miejsce śmierci	Warszawa
Dyscyplina/specjalności	petrografia, mineralogia
Pełnione funkcje	Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Akademii Górniczej i jej pierwszy Kierownik (1912–1921)
Wydział	Komitet Organizacyjny AG
Odznaczenia i nagrody	Liczne odznaczenia krajowe i zagraniczne

Prof. zw. Józef Marian Morozewicz (1865–1941)

Specjalność: petrografia, mineralogia

Życiorys

Urodził się 27 marca 1865 r. we wsi Rzędziany nad Narwią w okolicy Tykocina. Zmarł 12 czerwca 1941 r. w Warszawie.

Studiował botanikę, a następnie krystalografię, mineralogię i petrografie na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1889 r. uzyskał tytuł magistra mineralogii i geologii. W tym samym roku, za pracę o granitach Wołynia i Tatr, otrzymał stopień naukowy kandydata nauk przyrodniczych i złoty medal. W 1897 r. zajął stanowisko państwowego geologa w Komitecie Geologicznym w Petersburgu. W latach 1904-1919 związany z Uniwersytetem Jagiellońskim, gdzie został powołany na stanowisko profesora zwyczajnego. W uznaniu zasług dla UJ w 1910 r. otrzymał tytuł doktora filozofii honoris causa.

W 1912 r. stanął na czele komitetu organizacyjnego Akademii Górniczej w Krakowie. Przy jego czynnym udziale opracowano pierwsze programy studiów, zapewniono parcele budowlaną, sporządzono plany budowy oraz zapoczątkowano budowę gmachu przy Alei Mickiewicza 30. Pomimo wielu trudności pracę organizacyjną doprowadził do końca. W latach późniejszych troszczył się o rozwój w Akademii dyscyplin geologicznych. Był również organizatorem i dyrektorem Państwowego Instytutu Geologicznego (1918). W uznaniu zasług w 1932 r. Politechnika Warszawska nadała mu tytuł doktora honoris causa nauk technicznych.

Jest autorem ok. 150 prac naukowych i podręczników, skryptów, recenzji, krytyk, komunikatów i notek naukowych, publikowanych w języku polskim, rosyjskim, niemieckim i francuskim. Niektóre z nich weszły do ogólnoświatowej literatury mineralogiczno-petrograficznej.

Członek Polskiej Akademii Umiejętności (od 1918 r.), członek honorowy Rumuńskiej Akademii Nauk (od 1928 r.), członek towarzystw naukowych w Petersburgu, Wiedniu, Paryżu i Waszyngtonie.

Bibliografia

Książki

• Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. Warszawa 1937. s. 15–17.
• Józef Morozewicz uczony i współorganizator Akademii Górniczej w Krakowie. Kraków 2004. s. 16, 19, 67.
• Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. s. 151–154.

Artykuły

• BIP 1994 nr 5, s. 6.