Stanisław Dawidowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
mNie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 4: Linia 4:
|honorific-prefix=Prof. dr inż.
|honorific-prefix=Prof. dr inż.
|image=Stanislaw_Dawidowicz.jpg
|image=Stanislaw_Dawidowicz.jpg
|birth_date=1917
|birth_date=29 stycznia 1917
|birth_place=Borysław
|birth_place=Borysław
|death_date=1993
|death_date=7 marca 1993
|death_place=Kraków
|fields=termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne
|fields=termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne
|function=Prodziekan Wydziału Wiertniczo-Naftowego w latach 1972–1977, 1981–1983
|function=Prodziekan Wydziału Wiertniczo-Naftowego AGH (1972–1977), (1981–1983)
|faculty=Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu
|faculty=Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu
|name=Stanisław Dawidowicz
|name=Stanisław Dawidowicz
Linia 49: Linia 50:
Specjalność: termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne
Specjalność: termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne


Urodził się 29 stycznia 1917 roku w Borysławiu, zmarł 7 marca 1993 roku. Ukończył szkołę średnią w Borysławiu. W roku 1935 został przyjęty na Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej, gdzie studiował do końca semestru letniego 1938/39. Wojna przerwała Jego studia. Jako ochotnik Obrony Narodowej we wrześniu 1939 roku brał udział w wojnie obronnej i został wzięty do niewoli niemieckiej 18 września. Udało mu się uciec w trakcie transportu kierowanego do Przemyśla. Wojnę przeżył w Borysławiu.
Urodził się 29 stycznia 1917 roku w Borysławiu, zmarł 7 marca 1993 roku w Krakowie. Ukończył szkołę średnią w Borysławiu. W roku 1935 został przyjęty na Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej, gdzie studiował do końca semestru letniego 1938/39. Wojna przerwała Jego studia. Jako ochotnik Obrony Narodowej we wrześniu 1939 roku brał udział w wojnie obronnej i został wzięty do niewoli niemieckiej 18 września. Udało mu się uciec w trakcie transportu kierowanego do Przemyśla. Wojnę przeżył w Borysławiu.


Zaprzysiężony w AK Okręg Lwów Region Borysław w dniu 13 maja 1943 roku — pseudonim „Serwacy”. Otrzymał stopień strzelec z cenzusem. Przydzielony został do komórki informacyjno-wywiadowczej.
Zaprzysiężony w AK Okręg Lwów Region Borysław w dniu 13 maja 1943 roku — pseudonim „Serwacy”. Otrzymał stopień strzelec z cenzusem. Przydzielony został do komórki informacyjno-wywiadowczej.

Wersja z 13:26, 11 paź 2014

Stanisław Dawidowicz
Stanislaw Dawidowicz.jpg
Nazwisko Dawidowicz
Imię / imiona Stanisław
Tytuły / stanowiska Prof. dr inż.
Data urodzenia 29 stycznia 1917
Miejsce urodzenia Borysław
Data śmierci 7 marca 1993
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Wiertniczo-Naftowego AGH (1972–1977), (1981–1983)
Wydział Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu



FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Wiertniczo-Naftowy19721974
ProdziekanWydział Wiertniczo-Naftowy19741977
ProdziekanWydział Wiertniczo-Naftowy19811983

Prof. dr inż. Stanisław Dawidowicz (1917–1993)

Specjalność: termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne

Urodził się 29 stycznia 1917 roku w Borysławiu, zmarł 7 marca 1993 roku w Krakowie. Ukończył szkołę średnią w Borysławiu. W roku 1935 został przyjęty na Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej, gdzie studiował do końca semestru letniego 1938/39. Wojna przerwała Jego studia. Jako ochotnik Obrony Narodowej we wrześniu 1939 roku brał udział w wojnie obronnej i został wzięty do niewoli niemieckiej 18 września. Udało mu się uciec w trakcie transportu kierowanego do Przemyśla. Wojnę przeżył w Borysławiu.

Zaprzysiężony w AK Okręg Lwów Region Borysław w dniu 13 maja 1943 roku — pseudonim „Serwacy”. Otrzymał stopień strzelec z cenzusem. Przydzielony został do komórki informacyjno-wywiadowczej.

Po przyjeździe do Krakowa zimą 1945 roku kontynuował studia na Wydziale Komunikacji Akademii Górniczej, gdzie w 1946 roku uzyskał dyplom mechanika ze specjalnością cieplno-energetyczną. Jako wolontariusz-asystent rozpoczął pracę w AGH w roku 1945. W 1954 roku zakończył pracę jako adiunkt i przeniósł się na Politechnikę Częstochowską. W 1961 roku obronił pracę doktorską na Politechnice Śląskiej. Od roku 1961 pełnił obowiązki kierownika Katedry Termodynamiki. W styczniu 1966 roku został powołany na stanowisko docenta Politechniki Częstochowskiej jako kierownik katedry.

Od roku 1970 pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Instytucie Wiertniczo-Naftowym, najpierw w Zakładzie Urządzeń Wiertniczych i Eksploatacyjnych — później w Zakładzie Eksploatacji Złóż Gazu Ziemnego i Gazownictwa.

Wielokrotnie był powoływany do władz Wydziału Wiertniczo-Naftowego jako prodziekan (1972–1977, 1981–1983) i Instytutu Wiertniczo-Naftowego (wicedyrektor 1981–1983). W latach 1985–1987 pełnił funkcję kierownika Zakładu Przepływów w Złożach i Termodynamiki. Przez długi okres czasu był członkiem Rady Naukowej Instytutu Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku i członkiem Komitetu Termodynamiki i Spalania PAN.

Przez cały okres pracy w szkolnictwie wyższym utrzymywał żywy kontakt z przemysłem. W latach 1954–1979 współpracował z ZPP „Polcargo” wykonując ponad 1000 ekspertyz aparatury mierniczej. Współautor 2 patentów, ponad 20 opracowań dla przemysłu. Wypromował 7. doktorów. Łącznie opublikował ponad 30 artykułów.

Utrzymywał kontakty zagraniczne z ośrodkami w Budapeszcie, Freibergu i Lwowie.

Prawie trzydzieści lat spędził w laboratorium i przywiązywał dużą wagę do prowadzenia badań laboratoryjnych. Był wspaniałym dydaktykiem i wykładowcą, humanistą o szerokich zainteresowaniach, głównie historyczno-numizmatycznych.

Źródło:

  • Informator Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica. 1993. S. 135–136
  • Jubileusz XXX-lecia 1967–1997. Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1997. s. [20]
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 66, portr.