Jerzy Dereń: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 50: | Linia 50: | ||
Urodził się 26 grudnia 1925 r. w Tłumaczu. Zmarł w 1975 r. W 1945 r. podjął studia na Wydziale Filozoficznym (sekcja chemiczna) UJ; w 1948 r., będąc jeszcze studentem, podjął pierwszą pracę w Zakładzie Botaniki UJ jako młodszy asystent, a w 1949 r. w Instytucie Fizyki Technicznej w Zakładzie dla Badań Fizykochemicznych, początkowo w charakterze kierownika pracowni, a potem działu zajmującego się problemami izotopów trwałych. Dyplom magistra filozofii w zakresie chemii uzyskał w 1950 r. | Urodził się 26 grudnia 1925 r. w Tłumaczu. Zmarł w 1975 r. W 1945 r. podjął studia na Wydziale Filozoficznym (sekcja chemiczna) UJ; w 1948 r., będąc jeszcze studentem, podjął pierwszą pracę w Zakładzie Botaniki UJ jako młodszy asystent, a w 1949 r. w Instytucie Fizyki Technicznej w Zakładzie dla Badań Fizykochemicznych, początkowo w charakterze kierownika pracowni, a potem działu zajmującego się problemami izotopów trwałych. Dyplom magistra filozofii w zakresie chemii uzyskał w 1950 r. | ||
Od 1951 r. związany z AGH, na początku z Katedrą Chemii Nieorganicznej. W 1957 r. skończył rozprawę doktorską, w 1959 r. został docentem, a od 1964 r. kierował Katedrą Chemii Nieorganicznej. W 1968 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1971 r. profesorem zwyczajnym. | Od 1951 r. związany z AGH, na początku z Katedrą Chemii Nieorganicznej. W 1957 r. skończył rozprawę doktorską, w 1959 r. został docentem, a od 1964 r. kierował Katedrą Chemii Nieorganicznej na [[Wydział Ceramiczny|Wydziale Ceramicznym]]. W 1968 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1971 r. profesorem zwyczajnym. | ||
W latach 1955–61 | W latach 1955–61 działał również w ramach 1/2 etatu w Zakładzie Fizykochemii Zjawisk Powierzchniowych PAN. | ||
Współtwórca i współinicjator badań zmian przewodnictwa elektrycznego katalizatorów półprzewodnikowych w toku katalizowanej reakcji. Rozwinięcie tych badań przyniosło AGH określenie krakowskiej szkoły katalizy. | Współtwórca i współinicjator badań zmian przewodnictwa elektrycznego katalizatorów półprzewodnikowych w toku katalizowanej reakcji. Rozwinięcie tych badań przyniosło AGH określenie krakowskiej szkoły katalizy. | ||
| Linia 61: | Linia 61: | ||
* Kto jest kim w ceramice. 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. Kraków 1999. S. 39 | * Kto jest kim w ceramice. 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. Kraków 1999. S. 39 | ||
* Wiadomości Chemiczne 1976 z. 3. s. 139–144 | * Wiadomości Chemiczne 1976 z. 3. s. 139–144 | ||
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 67 | |||
{{DEFAULTSORT:Dereń, Jerzy }} | {{DEFAULTSORT:Dereń, Jerzy }} | ||
[[Category:Uczeni]] | [[Category:Uczeni]] | ||
Wersja z 14:50, 11 paź 2014
| Jerzy Dereń | |
|---|---|
| [[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |
| Nazwisko | Dereń |
| Imię / imiona | Jerzy |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw |
| Data urodzenia | 26 grudnia 1925 |
| Miejsce urodzenia | Tłumacz (Ukraina) |
| Data śmierci | 3 kwietnia1975 |
| Dyscyplina/specjalności | chemia, fizykochemia |
| Pełnione funkcje | Kierownik Zakładu Chemii Ogólnej i Chemii Półprzewodników. |
| Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|
Prof. zw Jerzy Dereń (1925–1975)
Specjalność: chemia, fizykochemia
Urodził się 26 grudnia 1925 r. w Tłumaczu. Zmarł w 1975 r. W 1945 r. podjął studia na Wydziale Filozoficznym (sekcja chemiczna) UJ; w 1948 r., będąc jeszcze studentem, podjął pierwszą pracę w Zakładzie Botaniki UJ jako młodszy asystent, a w 1949 r. w Instytucie Fizyki Technicznej w Zakładzie dla Badań Fizykochemicznych, początkowo w charakterze kierownika pracowni, a potem działu zajmującego się problemami izotopów trwałych. Dyplom magistra filozofii w zakresie chemii uzyskał w 1950 r.
Od 1951 r. związany z AGH, na początku z Katedrą Chemii Nieorganicznej. W 1957 r. skończył rozprawę doktorską, w 1959 r. został docentem, a od 1964 r. kierował Katedrą Chemii Nieorganicznej na Wydziale Ceramicznym. W 1968 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1971 r. profesorem zwyczajnym.
W latach 1955–61 działał również w ramach 1/2 etatu w Zakładzie Fizykochemii Zjawisk Powierzchniowych PAN.
Współtwórca i współinicjator badań zmian przewodnictwa elektrycznego katalizatorów półprzewodnikowych w toku katalizowanej reakcji. Rozwinięcie tych badań przyniosło AGH określenie krakowskiej szkoły katalizy.
Autor ponad 200 publikacji z zakresu chemii i fizyki ciała stałego, a także z zakresu katalizy heterogenicznej.
Źródło:
- Kto jest kim w ceramice. 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. Kraków 1999. S. 39
- Wiadomości Chemiczne 1976 z. 3. s. 139–144
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 67