Kazimierz Jan Kling: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
mNie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 5: Linia 5:
|honorific-prefix=Prof. zw. dr hab. inż.
|honorific-prefix=Prof. zw. dr hab. inż.
|image=Kazimierz_Kling.jpg
|image=Kazimierz_Kling.jpg
|birth_date=1884
|birth_date=29 sierpnia 1885
|birth_place=Przemyśl
|birth_place=Przemyśl
|death_date=1942
|death_date=4 czerwca 1942
|death_place=Warszawa
|death_place=Warszawa
|fields=chemia-technologia, współorganizator polskiego przemysłu chemicznego
|fields=chemia-technologia, współorganizator polskiego przemysłu chemicznego
Linia 50: Linia 50:
Specjalność: chemia-technologia, współorganizator polskiego przemysłu chemicznego
Specjalność: chemia-technologia, współorganizator polskiego przemysłu chemicznego


Urodził się w Przemyślu, zmarł w Warszawie. Studia ukończył na wydziale chemii technicznej w Politechnice Lwowskiej i na wydziale filozoficznym UJK we Lwowie. Studia uzupełniające ukończył w Politechnice w Zurychu. W 1913 docent Uniwersytetu JK we Lwowie. W 1917 został prof. nadzw. Chemii Ogólnej w Akademii Rolniczej w Dublanach. Od 1919 r. związany z AG jako profesor zwyczajny chemii ogólnej i technicznej analizy gazów. W 1920 r. powrócił na swoje stanowisko we Lwowie.
== Życiorys ==


Czł. czynny Lwowskiego Towarzystwa Naukowego (1934), czł.koresp. ANT w Warszawie (1935), dyrektor Chemicznego Instytutu Badawczego.
Urodził się 29 sierpnia 1885 r. w Przemyślu, zmarł w Warszawie. Studia ukończył na Wydziale Chemii Technicznej w Politechnice Lwowskiej i na Wydziale Filozoficznym UJK we Lwowie. Studia uzupełniające ukończył w Politechnice w Zurychu. W 1913 docent Uniwersytetu JK we Lwowie. W 1917 został prof. nadzw. chemii ogólnej w Akademii Rolniczej w Dublanach. Od 1919 r. związany z AG jako profesor zwyczajny chemii ogólnej i analizy gazów. W 1920 r. powrócił na swoje stanowisko we Lwowie.


Był autorem kilkudziesięciu publikacji, monografii z zakresu chemii ogólnej, organicznej, a zwłaszcza technologii chemicznej, zajmował sie gazami technicznymi, gazem ziemnym, ropą naftową, woskiem ziemnym, asfaltami, węglem kamiennym. Był współtwórcą „Monografii węgli polskich”, wynalazcą aparatów pomiarowych: piknometrów gazowych, densoskopów i in. Był twórcą polskiej szkoły analityków i metodyków badań ropy naftowej i gazu ziemnego.
Czł. czynny Lwowskiego Towarzystwa Naukowego (1934), członek korespondent ANT w Warszawie (1935), dyrektor Chemicznego Instytutu Badawczego.
 
Był autorem kilkudziesięciu publikacji, monografii z zakresu chemii ogólnej, organicznej, a zwłaszcza technologii chemicznej, zajmował się gazami technicznymi, gazem ziemnym, ropą naftową, woskiem ziemnym, asfaltami, węglem kamiennym. Był współtwórcą „Monografii węgli polskich”, wynalazcą aparatów pomiarowych: piknometrów gazowych, densoskopów i in. Był twórcą polskiej szkoły analityków i metodyków badań ropy naftowej i gazu ziemnego.


Źródło:
Źródło:

Wersja z 08:53, 14 paź 2014

Kazimierz Jan Kling
Kazimierz Kling.jpg
Nazwisko Kling
Imię / imiona Kazimierz
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 29 sierpnia 1885
Miejsce urodzenia Przemyśl
Data śmierci 4 czerwca 1942
Miejsce śmierci Warszawa
Dyscyplina/specjalności chemia-technologia, współorganizator polskiego przemysłu chemicznego
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki



Prof. zw. dr hab. inż. Kazimierz Jan Kling (1884–1942)

Specjalność: chemia-technologia, współorganizator polskiego przemysłu chemicznego

Życiorys

Urodził się 29 sierpnia 1885 r. w Przemyślu, zmarł w Warszawie. Studia ukończył na Wydziale Chemii Technicznej w Politechnice Lwowskiej i na Wydziale Filozoficznym UJK we Lwowie. Studia uzupełniające ukończył w Politechnice w Zurychu. W 1913 docent Uniwersytetu JK we Lwowie. W 1917 został prof. nadzw. chemii ogólnej w Akademii Rolniczej w Dublanach. Od 1919 r. związany z AG jako profesor zwyczajny chemii ogólnej i analizy gazów. W 1920 r. powrócił na swoje stanowisko we Lwowie.

Czł. czynny Lwowskiego Towarzystwa Naukowego (1934), członek korespondent ANT w Warszawie (1935), dyrektor Chemicznego Instytutu Badawczego.

Był autorem kilkudziesięciu publikacji, monografii z zakresu chemii ogólnej, organicznej, a zwłaszcza technologii chemicznej, zajmował się gazami technicznymi, gazem ziemnym, ropą naftową, woskiem ziemnym, asfaltami, węglem kamiennym. Był współtwórcą „Monografii węgli polskich”, wynalazcą aparatów pomiarowych: piknometrów gazowych, densoskopów i in. Był twórcą polskiej szkoły analityków i metodyków badań ropy naftowej i gazu ziemnego.

Źródło:

  • BIP 1994 nr 5. s. 5
  • Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. s. 127–130
  • Słownik polskich pionierów techniki. s. 98
  • Słownik biograficzny techników polskich. s. 64–65