Eugeniusz Matula: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 51: | Linia 51: | ||
Urodził się 25 października 1905 r. w Kołomyi. Zmarł 22 marca 1988 r. | Urodził się 25 października 1905 r. w Kołomyi. Zmarł 22 marca 1988 r. | ||
Absolwent Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał tytuł mgr inż., następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej. W 1972 r. otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych, a rok później nominację na stanowisko docenta. | Absolwent Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał tytuł mgr inż., następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej. W 1972 r. otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych (Instytut Metalurgii Żelaza), a rok później nominację na stanowisko docenta. | ||
W 1945 r. przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w hucie „Batory”. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka. | W 1945 r. przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w hucie „Batory”. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka. |
Wersja z 09:19, 11 gru 2014
Eugeniusz Matula | |
---|---|
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |
Nazwisko | Matula |
Imię / imiona | Eugeniusz |
Tytuły / stanowiska | Doc. dr inż. |
Data urodzenia | 25 października 1905 |
Miejsce urodzenia | Kołomyja |
Data śmierci | 22 marca 1988 |
Dyscyplina/specjalności | elektrotermia, elektroenergetyka |
Wydział | Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej
|
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Srebrny Krzyż Zasługi |
Doc. dr inż. Eugeniusz Matula (1906–1988)
Specjalność: elektrotechnika (elektrotermia, elektroenergetyka)
Życiorys
Urodził się 25 października 1905 r. w Kołomyi. Zmarł 22 marca 1988 r.
Absolwent Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał tytuł mgr inż., następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej. W 1972 r. otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych (Instytut Metalurgii Żelaza), a rok później nominację na stanowisko docenta.
W 1945 r. przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w hucie „Batory”. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka.
Przez 10 lat (1955-1965) był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1964 r. przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 r. przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach.
Zastępca prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–1958), zastępca przewodniczącego (1978–1982) i przewodniczący (1982–1983) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH. Redaktor działowy w czasopiśmie „Gospodarka Paliwami i Energią”, czynny uczestnik w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski OOP, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia i 40-lecia PRL, odznaki honorowe SEP i SITPH, Złota Odznaka Honorowa NOT.
Bibliografia
Książki
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej / [zespół aut. Krzysztof Pikoń (red. naczelny), Agnieszka Sokołowska (dyrektor projektu), Krystyna Pikoń; współpraca merytoryczna : Polski Instytut Biograficzny, Polskie Towarzystwo Biograficzne]. - Gliwice : Helion : Mastermedia, cop. 2004. - S. 225
Artykuły
- Doc. dr inż. Eugeniusz Matula : wspomnienie pośmiertne // Wiadomości Hutnicze. - 1988, nr 9, s. 237
Inne
- Akta osobowe - Matula Eugeniusz