Stefan Ziemba: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 9: Linia 9:
|death_place=Warszawa
|death_place=Warszawa
|fields=mechanika, budowa maszyn
|fields=mechanika, budowa maszyn
|function=Dziekan Wydziału Hutniczego  (1945–1946)
|function=Dziekan Wydziału Hutniczego  AG (1945–1946)
|faculty=Wydział Metalurgiczny
|faculty=Wydział Metalurgiczny
|awards=Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Złoty Medal "Za zasługi dla obronności kraju"
|awards=Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Złoty Medal "Za zasługi dla obronności kraju"
Linia 63: Linia 63:
Urodził się 21 grudnia 1907 roku w Jaworznie, zmarł 25 maja 1994 roku w Warszawie.
Urodził się 21 grudnia 1907 roku w Jaworznie, zmarł 25 maja 1994 roku w Warszawie.


Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim (1926–1933), oraz na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (1932–1938); dr (1949), dr hab. (1950), prof. nadzw. (1952), prof. zw. (1958).
Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim (1926–1933), oraz na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (1932–1938.  


Na Akademii pracował początkowo jako asystent, następnie adiunkt mechaniki i wytrzymałości materiałów u Prof. Władysława Taklińskiego (1933–1939) oraz po wojnie (1944–1946).  
Dr (AGH 1949), dr hab. (1950), prof. nadzw. (1952), prof. zw. (1958).
 
Na Akademii pracował początkowo jako asystent, następnie adiunkt mechaniki i wytrzymałości materiałów u Prof. Władysława Taklińskiego (1933–1939) oraz po wojnie (1944–1946). Dziekan [[Wydział Hutniczy|Wydziału Hutniczego]] Akademii Górniczej w latach 1945-1946.


W czasie tworzenia się Wojskowej Akademii Technicznej w 1952 r. przeszedł do pracy w niej na stanowisku profesora.
W czasie tworzenia się Wojskowej Akademii Technicznej w 1952 r. przeszedł do pracy w niej na stanowisku profesora.
Linia 71: Linia 73:
Od 1968 r. do 1977 r. był profesorem Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. Inicjator krajowych badań w dziedzinie mechaniki nieliniowej, tarcia i zużycia.
Od 1968 r. do 1977 r. był profesorem Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. Inicjator krajowych badań w dziedzinie mechaniki nieliniowej, tarcia i zużycia.


Od 1962 r. członek korespondent PAN, a od 1969 r. członek zwyczajny.
Od 1962 r. członek korespondent PAN, a od 1969 r. członek rzeczywisty PAN.
Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1969 r.), Politechniki Poznańskiej (1978) i Politechniki w Bratysławie (1970).
Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1969 r.), Politechniki Poznańskiej (1978) i Politechniki w Bratysławie (1970).


Linia 81: Linia 83:
=== Książki ===
=== Książki ===
* Kto jest kim w Polsce. s. 845–846
* Kto jest kim w Polsce. s. 845–846
* Śródka Andrzej: Uczeni polscy XIX-XX stulecia : T. 4 : S-Ż. - Warszawa : Agencja Wydawnicza Aries, 1998. - s. 601-603, portr.


=== Artykuły ===
=== Artykuły ===

Wersja z 12:06, 18 gru 2014

Stefan Ziemba
Stefan Ziemba.jpg
Nazwisko Ziemba
Imię / imiona Stefan
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 21 grudnia 1907
Miejsce urodzenia Jaworzno
Data śmierci 25 maja 1994
Miejsce śmierci Warszawa
Dyscyplina/specjalności mechanika, budowa maszyn
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Hutniczego AG (1945–1946)
Wydział Wydział Metalurgiczny
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1969
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za zasługi dla rozwoju nauki w zakresie mechaniki ciała stałego, a w szczególności mechaniki nieliniowej
Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Złoty Medal "Za zasługi dla obronności kraju"
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Hutniczy19501951


Prof. zw. dr hab. inż. Stefan Ziemba (1907–1994)

Specjalność: mechanika, budowa maszyn

Życiorys

Urodził się 21 grudnia 1907 roku w Jaworznie, zmarł 25 maja 1994 roku w Warszawie.

Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim (1926–1933), oraz na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (1932–1938.

Dr (AGH 1949), dr hab. (1950), prof. nadzw. (1952), prof. zw. (1958).

Na Akademii pracował początkowo jako asystent, następnie adiunkt mechaniki i wytrzymałości materiałów u Prof. Władysława Taklińskiego (1933–1939) oraz po wojnie (1944–1946). Dziekan Wydziału Hutniczego Akademii Górniczej w latach 1945-1946.

W czasie tworzenia się Wojskowej Akademii Technicznej w 1952 r. przeszedł do pracy w niej na stanowisku profesora.

Od 1968 r. do 1977 r. był profesorem Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. Inicjator krajowych badań w dziedzinie mechaniki nieliniowej, tarcia i zużycia.

Od 1962 r. członek korespondent PAN, a od 1969 r. członek rzeczywisty PAN. Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1969 r.), Politechniki Poznańskiej (1978) i Politechniki w Bratysławie (1970).

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Złoty Medal "Za zasługi dla obronności kraju" (dwukrotnie), Zasłużony Nauczyciel PRL, Srebrny Medal im. F. Cizika Czechosł. AN


Bibliografia

Książki

  • Kto jest kim w Polsce. s. 845–846
  • Śródka Andrzej: Uczeni polscy XIX-XX stulecia : T. 4 : S-Ż. - Warszawa : Agencja Wydawnicza Aries, 1998. - s. 601-603, portr.

Artykuły

  • BIP 1994 nr 6–7. s. 11
  • BIP 1994 nr 5. s. 18