Kornel Michejda: Różnice pomiędzy wersjami

Kornel Michejda
[[File:{{{image}}}\|thumb\|center\|300px]]
Nazwisko	Michejda
Imię / imiona	Kornel
Tytuły / stanowiska	Prof. dr med.
Data urodzenia	26 października 1887
Miejsce urodzenia	Bystrzyca
Data śmierci	5 listopada 1960
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	medycyna (chirurgia)
Wydział	Komitet Organizacyjny AG ; ;

Wersja z 11:39, 15 sty 2015

Prof. dr med. Kornel Michejda (1887-1960)

Specjalność: medycyna (chirurgia)

Życiorys

Urodził się 26 października 1887 r. w Bystrzycy na Śląsku Cieszyńskim. Zmarł w Krakowie 5 listopada 1960 r., pochowany na cmentarzu w Cieszynie.

Studia wyższe na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego ukończył w 1914 r., uzyskując dyplom lekarza. Stopień doktora wszech nauk lekarskich uzyskał pod kierunkiem profesora Bronisława Kadera. Stanowisko profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1922 r., a profesora zwyczajnego w 1930 r. na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.

W czasie swojej kariery zawodowej związany był z Krakowem (1913-1922, 1948-1957), Wilnem (1922-1945) oraz Gdańskiem (1945-1948). Z Akademią Górniczą związany w latach 1919-1922, gdzie pracował jako docent płatny higieny i pierwszej pomocy w nagłych wypadkach.

Autor wielu prac z zakresu chirurgii nowotworów, chirurgii urazowej, urologii oraz anestezjologii. Promotor kilku rozpraw doktorskich.

Zawodowo zajmował się zagadnieniami chirurgii ogólnej, chirurgii wojennej oraz ortopedią dziecięcą i neurochirurgią. Zajmował się rozpoznawaniem i leczeniem nowotworów, udoskonalił metody wycięcia żołądka oraz interesował się chirurgią jelita grubego, chorobami klatki piersiowej, a także leczeniem gruźlicy i ropnych zapaleń opłucnej.

Organizator Kliniki Chirurgicznej w Akademii Lekarskiej w Gdańsku (1945 r.), redaktor naczelny "Polskiego Przeglądu Chirurgicznego" (1946-1960). W 1946 r. powołany został, przez Główną Komisję do Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce, na stanowisko biegłego podczas rozprawy w Norymberdze. W 1948 r. powołany przez ministra zdrowia na stanowisko konsultanta krajowego w zakresie chirurgii.

Członek i prezes (1939-1947) Towarzystwa Chirurgów Polskich, honorowy członek TChP (od 1956), członek stałej delegacji Zjazdu Lekarzy i Przyrodników Polskich, wiceprezes Wileńskiego Komitetu do Zwalczania Raka (od 1931), członek korespondent PAU (od 1946 r.)

Bibliografia

Książki

Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949) / oprac. Julian Sulima-Samujłło ; kom. red. Henryk Filcek [et al.] ; Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. - Kraków : AGH, 1979. - S. 117-118

Zieliński J., Kopacz A., Kruszewski W. J., Kornel Michejda - prekursor powojennej chirurgii gdańskiej, "Annales Academiae Medicae Gedanensis", 2006, t. 36, s. 241-250.

Artykuły

Bolewski Andrzej: Mobilizacja sił naukowych i organizacyjnych przy powstawaniu oraz inauguracji Akademii Górniczej w Krakowie : z kart historii // Biuletyn Informacyjny Pracowników. - 1994, nr 5, s. 5-6

@@ Linia 50: / Linia 50: @@
 == Życiorys ==
 Urodził się 26 października 1887 r. w Bystrzycy na Śląsku Cieszyńskim. Zmarł w Krakowie 5 listopada 1960 r., pochowany na cmentarzu w Cieszynie.
 Studia wyższe na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego ukończył w 1914 r., uzyskując dyplom lekarza. Stopień doktora wszech nauk lekarskich uzyskał pod kierunkiem profesora Bronisława Kadera. Stanowisko profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1922 r., a profesora zwyczajnego w 1930 r. na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.
 W czasie swojej kariery zawodowej związany był z Krakowem (1913-1922, 1948-1957), Wilnem (1922-1945) oraz Gdańskiem (1945-1948).
 Z Akademią Górniczą związany w latach 1919-1922, gdzie pracował jako docent płatny higieny i pierwszej pomocy w nagłych wypadkach.
 Autor wielu prac z zakresu chirurgii nowotworów, chirurgii urazowej, urologii oraz anestezjologii. Promotor kilku rozpraw doktorskich.
@@ Linia 64: / Linia 61: @@
 Organizator Kliniki Chirurgicznej w Akademii Lekarskiej w Gdańsku (1945 r.), redaktor naczelny "Polskiego Przeglądu Chirurgicznego" (1946-1960). W 1946 r. powołany został, przez Główną Komisję do Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce, na stanowisko biegłego podczas rozprawy w Norymberdze. W 1948 r. powołany przez ministra zdrowia na stanowisko konsultanta krajowego w zakresie chirurgii.
 Członek i prezes (1939-1947) Towarzystwa Chirurgów Polskich, honorowy członek TChP (od 1956), członek stałej delegacji Zjazdu Lekarzy i Przyrodników Polskich, wiceprezes Wileńskiego Komitetu do Zwalczania Raka (od 1931), członek korespondent PAU (od 1946 r.)