Stanisław Franciszek Żeromski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Danuta.Rys (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox scientist | {{Infobox scientist | ||
|family-name=Żeromski | |||
| family-name = Żeromski | |given-name=Stanisław | ||
| given-name = Stanisław | |honorific-prefix=Z-ca Prof. mgr inż. | ||
|image=Stanislaw_Zeromski.jpg | |||
| honorific-prefix = Z-ca Prof. mgr inż. | |birth_date=10 października 1898 | ||
| | |birth_place=Kijów | ||
| | |death_date=1 sierpnia 1955 | ||
| | |death_place=Gliwice | ||
| | |fields=chemia | ||
| | |faculty=Wydział Ceramiczny | ||
| | |awards=Krzyż Walecznych (1939 r. w Modlinie). | ||
| | |name=Stanisław Żeromski | ||
| | |honorific-suffix= | ||
| | |native_name= | ||
| | |native_name_lang= | ||
| | |image_size=5626 | ||
| | |alt= | ||
| | |caption= | ||
| | |resting_place= | ||
| | |resting_place_coordinates= | ||
| | |other_names= | ||
| | |residence= | ||
| | |citizenship= | ||
| | |nationality= | ||
| | |workplaces= | ||
| workplaces = | |alma_mater= | ||
| alma_mater = | |thesis_title= | ||
| thesis_title = | |thesis_url= | ||
| thesis_url = | |thesis_year= | ||
| thesis_year = | |doctoral_advisor= | ||
| doctoral_advisor = | |academic_advisors= | ||
| academic_advisors = | |doctoral_students= | ||
| doctoral_students = | |notable_students= | ||
| notable_students = | |known_for= | ||
| known_for = | |varia= | ||
| varia = | |author_abbrev_bot= | ||
| author_abbrev_bot = | |author_abbrev_zoo= | ||
| author_abbrev_zoo = | |influences= | ||
| influences = | |influenced= | ||
| influenced = | |signature= | ||
|signature_alt= | |||
| signature = | |website= | ||
| signature_alt = | |footnotes= | ||
| website = | |spouse= | ||
| footnotes = | |children= | ||
| spouse = | |||
| children = | |||
}} | }} | ||
Z-ca Prof. mgr inż. '''Stanisław Żeromski''' (1898–1955) | Z-ca Prof. mgr inż. '''Stanisław Żeromski''' (1898–1955) | ||
Linia 54: | Linia 52: | ||
Urodził się w Kijowie, zmarł w Gliwicach. Studiował na Wydz. Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu w Kijowie, oraz na Wydz. Chemicznym Politechniki Warszawskiej, gdzie w 1928 r. uzyskał dyplom inżyniera chemika. Praktykę zawodową odbył we Freibergu w firmie H. Seemann. W latach 1922–1939 pracował na PW. Po wojnie w latach 1940–1944 był nauczycielem w Chemicznej Szkole Zawodowej w Warszawie, od 1942 r. został asystentem w Wyższej Szkole Technicznej. W 1945 r. kierował laboratorium w Zakładach Górniczo-Hutniczych „Orzeł Biały” w Brzezinach Śląskich. Od 1947 r. organizował Instytut Chemii Nieorganicznej w Gliwicach. Następnie w latach 1952/53 prowadził wykłady zlecone i seminaria na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. | Urodził się w Kijowie, zmarł w Gliwicach. Studiował na Wydz. Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu w Kijowie, oraz na Wydz. Chemicznym Politechniki Warszawskiej, gdzie w 1928 r. uzyskał dyplom inżyniera chemika. Praktykę zawodową odbył we Freibergu w firmie H. Seemann. W latach 1922–1939 pracował na PW. Po wojnie w latach 1940–1944 był nauczycielem w Chemicznej Szkole Zawodowej w Warszawie, od 1942 r. został asystentem w Wyższej Szkole Technicznej. W 1945 r. kierował laboratorium w Zakładach Górniczo-Hutniczych „Orzeł Biały” w Brzezinach Śląskich. Od 1947 r. organizował Instytut Chemii Nieorganicznej w Gliwicach. Następnie w latach 1952/53 prowadził wykłady zlecone i seminaria na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. | ||
W 1953 r. został powołany na stanowisko zastępcy profesora w Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych, Wydziału Ceramicznego AGH. Prowadził wykłady i ćwiczenia, przygotowywał również materiały do opracowania projektu nowego zakładu katedry, gdzie objął później stanowisko | W 1953 r. został powołany na stanowisko zastępcy profesora w Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych, [[Wydział Ceramiczny|Wydziału Ceramicznego]] AGH. Prowadził wykłady i ćwiczenia, przygotowywał również materiały do opracowania projektu nowego zakładu katedry, gdzie objął później stanowisko zastępcy Kierownika Katedry. Biorąc pod uwagę jego ogromne doświadczenie w projektowaniu i organizowaniu pracowni dydaktycznych i badawczych, Rada Wydziału Ceramicznego powierzyła mu przygotowanie materiałów do opracowania dokumentacji nowego gmachu Wydziału Ceramicznego. | ||
Źródło: | Źródło: |
Wersja z 13:24, 15 sty 2015
Stanisław Franciszek Żeromski | |
---|---|
Nazwisko | Żeromski |
Imię / imiona | Stanisław |
Tytuły / stanowiska | Z-ca Prof. mgr inż. |
Data urodzenia | 10 października 1898 |
Miejsce urodzenia | Kijów |
Data śmierci | 1 sierpnia 1955 |
Miejsce śmierci | Gliwice |
Dyscyplina/specjalności | chemia |
Wydział | Wydział Ceramiczny
|
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Walecznych (1939 r. w Modlinie). |
Z-ca Prof. mgr inż. Stanisław Żeromski (1898–1955)
Specjalność: chemia
Urodził się w Kijowie, zmarł w Gliwicach. Studiował na Wydz. Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu w Kijowie, oraz na Wydz. Chemicznym Politechniki Warszawskiej, gdzie w 1928 r. uzyskał dyplom inżyniera chemika. Praktykę zawodową odbył we Freibergu w firmie H. Seemann. W latach 1922–1939 pracował na PW. Po wojnie w latach 1940–1944 był nauczycielem w Chemicznej Szkole Zawodowej w Warszawie, od 1942 r. został asystentem w Wyższej Szkole Technicznej. W 1945 r. kierował laboratorium w Zakładach Górniczo-Hutniczych „Orzeł Biały” w Brzezinach Śląskich. Od 1947 r. organizował Instytut Chemii Nieorganicznej w Gliwicach. Następnie w latach 1952/53 prowadził wykłady zlecone i seminaria na Politechnice Śląskiej w Gliwicach.
W 1953 r. został powołany na stanowisko zastępcy profesora w Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych, Wydziału Ceramicznego AGH. Prowadził wykłady i ćwiczenia, przygotowywał również materiały do opracowania projektu nowego zakładu katedry, gdzie objął później stanowisko zastępcy Kierownika Katedry. Biorąc pod uwagę jego ogromne doświadczenie w projektowaniu i organizowaniu pracowni dydaktycznych i badawczych, Rada Wydziału Ceramicznego powierzyła mu przygotowanie materiałów do opracowania dokumentacji nowego gmachu Wydziału Ceramicznego.
Źródło:
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 228–231