Zdzisław Karol Wilk: Różnice pomiędzy wersjami

Zdzisław Karol Wilk
Nazwisko	Wilk
Imię / imiona	Zdzisław Karol
Tytuły / stanowiska	Prof. nadzw. inż.
Data urodzenia	19 sierpnia 1893
Miejsce urodzenia	Sieniawa
Data śmierci	13 lipca 1968
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	gazownictwo i eksploatacja ropy naftowej
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Górniczego AGH (1952–54) (1960–62)
Wydział	Wydział Górniczy ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia PRL

Wersja z 15:24, 23 sty 2015

Prof. nadzw. inż. Zdzisław Karol Wilk (1893–1968)

Specjalność: gazownictwo i eksploatacja ropy naftowej

Życiorys

Urodził się w Sieniawie 19 sierpnia 1893 r., zmarł w Krakowie 13 lipca 1968 r. i został pochowany na cmentarzu Rakowickim.

Studiował na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Politechnicznej we Lwowie, dalsze studia odbywał w Wiedniu. Po uzyskaniu dyplomu inżyniera mechanika pracował w przemyśle.

Zastępca dyrektora Centralnego Zarządu Przemysłu Paliw Płynnych w Krakowie (1945–1946); naczelny dyrektor (1946–1947); dyrektor Wierceń Poszukiwawczych w Krakowie(1948). Od 1948 r. związany z AG. Praca na Wydziale Górniczym (1948–1963); kierownik Katedry Kopalnictwa Naftowego (1952–1963); dziekan Wydziału Górniczego (1952–54 oraz 1960–1962). W 1963 r. przeszedł na emeryturę.

Członek Komisji Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego do zbadania możliwości wydobywania siarki w fazie ciekłej w Tarnobrzegu, do spraw odmentowania węgla w Rybnickim Okręgu Węglowym, Rady Techniczno-Ekonomicznej przy MGiE, przewodniczący Zespołu Wiertnictwa i Nafty przy Komitecie Górnictwa PAN, Rady Naukowej Instytutu i Centralnego Laboratorium Gazownictwa, Komitetu naukowego do spraw zgazowania złóż węgla w Głównym Instytucie Górnictwa i innych.

Ogłosił drukiem 80 prac i artykułów z zakresu górnictwa naftowego. Autor 5 patentów.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP (1963); Złoty Krzyż Zasługi (1946); nagroda Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego II st. (1963); Medal 10-lecia PRL (1954); Brązowy Medal „Górnictwo w 1000-lecie Państwa Polskiego”; Złota Odznaka Honorowa Stow. Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego w Polsce

Źródło

Słownik biograficzny techników polskich. Z. 6. s. 163
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 395

@@ Linia 71: / Linia 71: @@
 Zastępca dyrektora Centralnego Zarządu Przemysłu Paliw Płynnych w Krakowie (1945–1946); naczelny dyrektor (1946–1947); dyrektor Wierceń Poszukiwawczych w Krakowie(1948). Od 1948 r. związany z AG. Praca na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] (1948–1963); kierownik Katedry Kopalnictwa Naftowego (1952–1963); dziekan Wydziału Górniczego (1952–54 oraz 1960–1962). W 1963 r. przeszedł na emeryturę.
+Członek Komisji Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego do zbadania możliwości wydobywania siarki w fazie ciekłej w Tarnobrzegu, do spraw odmentowania węgla w Rybnickim Okręgu Węglowym, Rady Techniczno-Ekonomicznej przy MGiE, przewodniczący Zespołu Wiertnictwa i Nafty przy Komitecie Górnictwa PAN, Rady Naukowej Instytutu i Centralnego Laboratorium Gazownictwa, Komitetu naukowego do spraw zgazowania złóż węgla w Głównym Instytucie Górnictwa i innych.
 Ogłosił drukiem 80 prac i artykułów z zakresu górnictwa naftowego. Autor 5 patentów.