Adam Jan Stupnicki: Różnice pomiędzy wersjami

Adam Jan Stupnicki
Nazwisko	Stupnicki
Imię / imiona	Adam Jan
Tytuły / stanowiska	Prof. mgr inż.
Data urodzenia	12 grudnia 1898
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	9 sierpnia 1987
Dyscyplina/specjalności	hutnictwo, walcownictwo
Pełnione funkcje	p.o. kierownika Katedry Maszyn Hutniczych Wydziału Hutniczego AG (1945–1947)
Wydział	Wydział Hutniczy ; ;

Wersja z 13:41, 24 sty 2015

Prof. mgr inż. Adam Jan Stupnicki (1898–1987)

Specjalność: hutnictwo, walcownictwo

Życiorys

Urodził się 12 grudnia 1898 roku w Krakowie. Zmarł 9 sierpnia 1987 r. Pochowany w Pyrach pod Warszawą na cmentarzu parafialnym. Absolwent Akademii Górniczej 1927.

Pierwszy po drugiej wojnie światowej p.o. kierownika Katedry Maszyn Hutniczych 1945–1947 na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej. Odtworzył przedwojenny potencjał dydaktyczny katedry, umożliwiający prowadzenie przedmiotu z zakresu maszyn hutniczych na Wydziale Hutniczym i następnie po utworzeniu Wydziału Elektromechanicznego AG w 1946 roku specjalności pn. „Mechanizacja hutnictwa”. Wykładowca na Wydziale Hutniczym AG 1945/1948.

Pracownik Huty „Katarzyna” w Sosnowcu — inż. asystent odlewni żeliwa 1927/1928; Huty „Florian” w Świętochłowicach — inż. asystent stalowni 1929/1932 — zast. kierownika walcowni bruzdowej 1932/1935; Huty „Piłsudski” w Chorzowie — kierownik walcowni bruzdowych i walcowni obręczy kolejowych i kuźni 1935/1938, p.o. dyrektora 1938/1939; fabryki maszyn rolniczych w Ostrówku k/Warszawy — kierownik odlewni 1940/1944; Huty „Kościuszko” w Chorzowie — dyrektor 1945/1946; Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Warszawie 1946/1951, AG w Krakowie — wykładowca 1945/1948; Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego w Warszawie — inspektor i radca 1946/1951; Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego — inspektor i doradca ministra 1951. W latach 1951/1953 przebywał w więzieniu, zrehabilitowany w 1956. Pracownik Państwowego Wydawnictwa Szkolenia Zawodowego w Warszawie — redaktor 1953/1956; Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego Departament Techniki Hutniczej — kierownik zespołu metalurgii żelaza 1956/1966; Huty „Warszawa” w Warszawie — doradca do spraw technicznych 1966. Od 1966 na emeryturze.

Bibliografia

Źródło:

Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979. S. 177
Automatyka : półrocznik AGH 2001 T. 5 z. 1/2. s. 153–167, portr.
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Kraków 1970. S. 433
Słownik biograficzny techników polskich T. 22. Warszawa 2011. S. 152–154

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 {{Infobox scientist
 |family-name=Stupnicki
-|given-name=Adam
+|given-name=Adam Jan
-|additional-name=Jan
 |honorific-prefix=Prof. mgr inż.
 |image=Adam_Stupnicki.jpg
@@ Linia 56: / Linia 55: @@
 Pierwszy po drugiej wojnie światowej p.o. kierownika Katedry Maszyn Hutniczych 1945–1947 na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] Akademii Górniczej. Odtworzył przedwojenny potencjał dydaktyczny katedry, umożliwiający prowadzenie przedmiotu z zakresu maszyn hutniczych na Wydziale Hutniczym i następnie po utworzeniu Wydziału Elektromechanicznego AG w 1946 roku specjalności pn. „Mechanizacja hutnictwa”. Wykładowca na Wydziale Hutniczym AG 1945/1948.
-Pracownik Huty „Katarzyna” w Sosnowcu — inż. asystent odlewni żeliwa 1927/1928; Huty „Florian” w Świętochłowicach — inż. asystent stalowni 1929/1932 — zast. kierownika walcowni bruzdowej 1932/1935; Huty „Piłsudski” w Chorzowie — kierownik walcowni bruzdowych i walcowni obręczy kolejowych i kuźni 1935/1938, p.o. dyrektora 1938/1939; fabryki maszyn rolniczych w Ostrówku k/Warszawy — kierownik odlewni 1940/1944; Huty „Kościuszko” w Chorzowie — dyrektor 1945/1946; Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Warszawie 1946/1951, AG w Krakowie — wykładowca 1945/1948; Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego w Warszawie — inspektor i radca 1946/1951; Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego — inspektor i doradca ministra 1951. W latach 1951/1953 przebywał w więzieniu, zrehabilitowany w 1956. Pracownik Państwowego Wydawnictwa Szkolenia Zawodowego w Warszawie — redaktor 1953/1956; Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego Departament Techn. Hutniczy — kierownik zespołu metalurgii żelaza 1956/1966; Huty „Warszawa” w Warszawie — doradca do spraw technicznych 1966. Od 1966 na emeryturze.
+Pracownik Huty „Katarzyna” w Sosnowcu — inż. asystent odlewni żeliwa 1927/1928; Huty „Florian” w Świętochłowicach — inż. asystent stalowni 1929/1932 — zast. kierownika walcowni bruzdowej 1932/1935; Huty „Piłsudski” w Chorzowie — kierownik walcowni bruzdowych i walcowni obręczy kolejowych i kuźni 1935/1938, p.o. dyrektora 1938/1939; fabryki maszyn rolniczych w Ostrówku k/Warszawy — kierownik odlewni 1940/1944; Huty „Kościuszko” w Chorzowie — dyrektor 1945/1946; Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Warszawie 1946/1951, AG w Krakowie — wykładowca 1945/1948; Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego w Warszawie — inspektor i radca 1946/1951; Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego — inspektor i doradca ministra 1951. W latach 1951/1953 przebywał w więzieniu, zrehabilitowany w 1956. Pracownik Państwowego Wydawnictwa Szkolenia Zawodowego w Warszawie — redaktor 1953/1956; Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego Departament Techniki Hutniczej — kierownik zespołu metalurgii żelaza 1956/1966; Huty „Warszawa” w Warszawie — doradca do spraw technicznych 1966. Od 1966 na emeryturze.
 == Bibliografia ==