Witold Budryk: Różnice pomiędzy wersjami

Witold Budryk
Nazwisko	Budryk
Imię / imiona	Witold
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	24 lutego 1891
Miejsce urodzenia	Białystok
Data śmierci	18 listopada 1958
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	wentylacja kopalń, zwalczanie pożarów podziemnych, hydromechanika górnicza, eksploatacja złóż, mechanika przemieszczeń górotworu, technologia chemiczna
Pełnione funkcje	Rektor AGH (1956–58)
Wydział	Wydział Górnictwa i Geoinżynierii ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Komandorski OOP, Medal Dziesięciolecia PL, Nagroda Państwowa I stopnia, Nagroda Państwowa II stopnia

Wersja z 11:06, 26 sty 2015

Prof. zw. dr hab. inż. Witold Budryk (1891–1958)

Specjalność: wentylacja kopalń, zwalczanie pożarów podziemnych, hydromechanika górnicza, eksploatacja złóż, mechanika przemieszczeń górotworu, technologia chemiczna

Życiorys

Urodził się 24 lutego 1891 r. w Białymstoku. Zmarł 18 listopada 1958 r. w Krakowie, tam też pochowany w Alei Zasłużonych cmentarza Rakowickiego.

Studia górnicze w Inst. Górniczym w Petersburgu, inżynierskie w Szkole Politechnicznej we Lwowie i w Politechnice Warszawskiej, studia geologiczno-górnicze w Akademii Górniczej w Krakowie.

W Akademii Górniczej od 1924 roku, asystent i docent Wydziału Górniczego Akademii Górniczej, po przewodzie habilitacyjnym w 1930 r. prof. nadzw., kierownik Zakładu Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej (1930–45), organizator i dziekan Wydziału Górniczego (1936–39 i 1945/46), prof. zw. (1937), kierownik Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej (1945–58). W 1928 r. zapoczątkował listę doktorów AG (pierwszy w Polsce stopień doktora nauk technicznych z zakresu górnictwa). W 1939 r. wraz z profesorami UJ i AG uwięziony w obozach koncentracyjnych w Sachsenhausen i Oranienburgu.

Pracownik Głównego Instytutu Górnictwa w Katowicach, kierownik Zakładu Mechaniki Górotworu PAN (1952–58). Stworzył oryginalną polską szkołę inżynierów górniczych, zwaną szkołą Budryka. Był przewodniczącym Komitetu Naukowego Górniczo-Hutniczego Komitetu Porozumiewawczego, koordynującego działalność PAU, TNW, ANT i innych towarzystw naukowych (1938–39).

Autor ok. 120 prac, ogłoszonych drukiem w języku polskim, francuskim i niemieckim. Dotyczą one wszystkich dziedzin górnictwa i przeróbki mechanicznej. Stworzył naukowe podstawy tak ważnych działów w górnictwie podziemnym, jakimi są warunki bezpieczeństwa przeciwko zagrożeniom geodynamicznym, gazowym i wodnym.

Członek Akademii Nauk Technicznych, czł. rzeczywisty PAN. Jego imię otrzymała kopalnia w Ornontowicach; został także upamiętniony tablicą pamiątkową w budynku AGH oraz nazwaniem jego imieniem I pawilonu Wydziału Górniczego. Członek Komisji Nauk Technicznych PAU (1950–52), przewodniczący Komitetu Górnictwa PAN (1952–58).

Krzyż Komandorski OOP, Medal Dziesięciolecia PL, Złota Odznaka Honorowa NOT, nagrody państwowe I i II stopnia. Źródło:

Biogramy uczonych polskich. T. 7. Wrocław 1992. S. 34–37
Biuletyn Iinformacyjny Pracowników AGH 1994 nr 8–9. s. 25–26
Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T.1. Warszawa 1994. S. 220–222
Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 15. s. 12
Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 18. s. 23
Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 34
Nauka Polska 1958 nr 3 (23). s. 131–134
Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 31–36
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 13. Warszawa 2002. S. 36–39

@@ Linia 52: / Linia 52: @@
 |Rok_od=1956
 |Rok_do=1958
+}}
+{{Funkcja
+|Stanowisko=Dziekan
+|Jednostka=Wydział Górniczy
+|Rok_od=1936
+|Rok_do=1939
+}}
+{{Funkcja
+|Stanowisko=Dziekan
+|Jednostka=Wydział Górniczy
+|Rok_od=1945
+|Rok_do=1946
 }}
 Prof. zw. dr hab. inż. '''Witold Budryk''' (1891–1958)
@@ Linia 66: / Linia 78: @@
 Studia górnicze w Inst. Górniczym w Petersburgu, inżynierskie w Szkole Politechnicznej we Lwowie i w Politechnice Warszawskiej, studia geologiczno-górnicze w Akademii Górniczej w Krakowie.
-W Akademii Górniczej od 1924 roku, asystent i docent Katedry Górnictwa, po przewodzie habilitacyjnym w 1930 r. prof. nadzw., kierownik Katedry Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej (1930–45), organizator i dziekan Wydziału Górniczego (1936–39 i 1945/46), prof. zw. (1937), kierownik Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej (1945–58). W 1928 r. zapoczątkował listę doktorów AG (pierwszy w Polsce stopień doktora nauk technicznych z zakresu górnictwa). W 1939 r. wraz z profesorami UJ i AG uwięziony w obozach koncentracyjnych w Sachsenhausen i Oranienburgu.
+W Akademii Górniczej od 1924 roku, asystent i docent [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] Akademii Górniczej, po przewodzie habilitacyjnym w 1930 r. prof. nadzw., kierownik Zakładu Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej (1930–45), organizator i dziekan Wydziału Górniczego (1936–39 i 1945/46), prof. zw. (1937), kierownik Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej (1945–58). W 1928 r. zapoczątkował listę doktorów AG (pierwszy w Polsce stopień doktora nauk technicznych z zakresu górnictwa). W 1939 r. wraz z profesorami UJ i AG uwięziony w obozach koncentracyjnych w Sachsenhausen i Oranienburgu.
 Pracownik Głównego Instytutu Górnictwa w Katowicach, kierownik Zakładu Mechaniki Górotworu PAN (1952–58). Stworzył oryginalną polską szkołę inżynierów górniczych, zwaną szkołą Budryka. Był przewodniczącym Komitetu Naukowego Górniczo-Hutniczego Komitetu Porozumiewawczego, koordynującego działalność PAU, TNW, ANT i innych towarzystw naukowych (1938–39).