Stanisław Takuski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
|death_date=1984 | |death_date=1984 | ||
|fields=eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne | |fields=eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne | ||
|function=Prodziekan Wydziału Górniczego | |function=Prodziekan Wydziału Górniczego (1969–1972) | ||
|faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynierii | |faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynierii | ||
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP | |awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP | ||
| Linia 45: | Linia 45: | ||
|spouse= | |spouse= | ||
|children= | |children= | ||
}} | |||
{{Funkcja | |||
|Stanowisko=Prodziekan | |||
|Jednostka=Wydział Górniczy | |||
|Rok_od=1969 | |||
|Rok_do=1972 | |||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr hab. inż. '''Stanisław Takuski''' (1921–1984) | Prof. zw. dr hab. inż. '''Stanisław Takuski''' (1921–1984) | ||
| Linia 52: | Linia 58: | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
Urodził się w Jasiennej na ziemi nowosądeckiej. W latach 1933–1939 uczęszczał do gimnazjum, a następnie do Liceum Ogólnokształcącego w Nowym Sączu, uzyskując świadectwo dojrzałości w 1939 roku. Po zdaniu matury lata młodzieńcze (1940–1945) przeżył w więzieniach hitlerowskich w Nowym Sączu i Tarnowie oraz w obozach w Oświęcimiu oraz w Mathausen-Gusen. Studia na Wydziale Górniczym AGH ukończył w 1951 roku, wcześniej kończąc studia w zakresie planowania przemysłowego na Akademii Handlowej (1950) i anglistykę na Wydziale Filologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1961 roku obronił pracę doktorską. Doktor habilitowany 1966, profesor nadzwyczajny 1972, profesor zwyczajny 1979. | Urodził się w Jasiennej na ziemi nowosądeckiej. W latach 1933–1939 uczęszczał do gimnazjum, a następnie do Liceum Ogólnokształcącego w Nowym Sączu, uzyskując świadectwo dojrzałości w 1939 roku. Po zdaniu matury lata młodzieńcze (1940–1945) przeżył w więzieniach hitlerowskich w Nowym Sączu i Tarnowie oraz w obozach w Oświęcimiu oraz w Mathausen-Gusen. Studia na [[Wydziale Górniczym]] AGH ukończył w 1951 roku, wcześniej kończąc studia w zakresie planowania przemysłowego na Akademii Handlowej (1950) i anglistykę na Wydziale Filologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1961 roku obronił pracę doktorską. Doktor habilitowany 1966, profesor nadzwyczajny 1972, profesor zwyczajny 1979. | ||
Pracę w AGH rozpoczął w 1951 roku aktywnie współpracując z Krakowskim Przedsiębiorstwem Geologicznym. Wpółpracował z przemysłem miedziowym; przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Uczelniano-Przemysłowego Zespołu ds. Cynku i Ołowiu. Pełnił wiele funkcji organizacyjnych, m.in. kierownika Zakładu Górnictwa Rud, pełnomocnika Rektora ds. Praktyk Zagranicznych Studentów, prodziekana Wydziału Górniczego, zastępcy dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy. | Pracę w AGH rozpoczął w 1951 roku aktywnie współpracując z Krakowskim Przedsiębiorstwem Geologicznym. Wpółpracował z przemysłem miedziowym; przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Uczelniano-Przemysłowego Zespołu ds. Cynku i Ołowiu. Pełnił wiele funkcji organizacyjnych, m.in. kierownika Zakładu Górnictwa Rud, pełnomocnika Rektora ds. Praktyk Zagranicznych Studentów, prodziekana Wydziału Górniczego, zastępcy dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy. | ||
| Linia 58: | Linia 64: | ||
Jego zainteresowania naukowe dotyczyły zagadnień chemicznej stabilizacji piasków oraz wyciskania i zwalczania pęcznienia spągów oraz stabilizacji, cementacji i uszczelniania górotworu oraz szeroko rozumianej eksploatacji złóż. Był zwolennikiem badań in situ prowadzonych w kopalniach jako najbliższych rozwiązaniom praktycznym, zmieniającym dotychczasowy stan techniki i technologii. | Jego zainteresowania naukowe dotyczyły zagadnień chemicznej stabilizacji piasków oraz wyciskania i zwalczania pęcznienia spągów oraz stabilizacji, cementacji i uszczelniania górotworu oraz szeroko rozumianej eksploatacji złóż. Był zwolennikiem badań in situ prowadzonych w kopalniach jako najbliższych rozwiązaniom praktycznym, zmieniającym dotychczasowy stan techniki i technologii. | ||
Wiele podróżował m.in. do Ghany, Jordanii, Libii, Brazylii, Indonezji, Hiszpanii, USA, gdzie wykładał bądź pracował jako ekspert. | Wiele podróżował, m.in. do Ghany, Jordanii, Libii, Brazylii, Indonezji, Hiszpanii, USA, gdzie wykładał bądź pracował jako ekspert. | ||
Autor lub współautor kilkudziesięciu publikacji, kilkunastu skryptów i podręczników, wielu opracowań naukowo-badawczych i ekspertyz dla przemysłu. Promotor dwunastu prac doktorskich i kilkudziesięciu prac magisterskich i inżynierskich. Autor kilku pozycji publikowanych w wydawnictwach nie mających nic wspólnego z górnictwem, a wśród nich jednej z najciekawszych — poświęconej kompleksowi budowli seweriańskich w Leptis Magna, opublikowanej w czasopiśmie „Filomata” w 1978 roku. | Autor lub współautor kilkudziesięciu publikacji, kilkunastu skryptów i podręczników, wielu opracowań naukowo-badawczych i ekspertyz dla przemysłu. Promotor dwunastu prac doktorskich i kilkudziesięciu prac magisterskich i inżynierskich. Autor kilku pozycji publikowanych w wydawnictwach nie mających nic wspólnego z górnictwem, a wśród nich jednej z najciekawszych — poświęconej kompleksowi budowli seweriańskich w Leptis Magna, opublikowanej w czasopiśmie „Filomata” w 1978 roku. | ||
== Odznaczenia i nagrody == | |||
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski OOP]], [[Krzyż Oficerski OOP]] | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 13:02, 26 sty 2015
| Stanisław Takuski | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Takuski | ||||||||
| Imię / imiona | Stanisław | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 1921 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Jasienna | ||||||||
| Data śmierci | 1984 | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Górniczego (1969–1972) | ||||||||
| Wydział | Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP | ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr hab. inż. Stanisław Takuski (1921–1984)
Specjalność: eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne
Życiorys
Urodził się w Jasiennej na ziemi nowosądeckiej. W latach 1933–1939 uczęszczał do gimnazjum, a następnie do Liceum Ogólnokształcącego w Nowym Sączu, uzyskując świadectwo dojrzałości w 1939 roku. Po zdaniu matury lata młodzieńcze (1940–1945) przeżył w więzieniach hitlerowskich w Nowym Sączu i Tarnowie oraz w obozach w Oświęcimiu oraz w Mathausen-Gusen. Studia na Wydziale Górniczym AGH ukończył w 1951 roku, wcześniej kończąc studia w zakresie planowania przemysłowego na Akademii Handlowej (1950) i anglistykę na Wydziale Filologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1961 roku obronił pracę doktorską. Doktor habilitowany 1966, profesor nadzwyczajny 1972, profesor zwyczajny 1979.
Pracę w AGH rozpoczął w 1951 roku aktywnie współpracując z Krakowskim Przedsiębiorstwem Geologicznym. Wpółpracował z przemysłem miedziowym; przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Uczelniano-Przemysłowego Zespołu ds. Cynku i Ołowiu. Pełnił wiele funkcji organizacyjnych, m.in. kierownika Zakładu Górnictwa Rud, pełnomocnika Rektora ds. Praktyk Zagranicznych Studentów, prodziekana Wydziału Górniczego, zastępcy dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy.
Jego zainteresowania naukowe dotyczyły zagadnień chemicznej stabilizacji piasków oraz wyciskania i zwalczania pęcznienia spągów oraz stabilizacji, cementacji i uszczelniania górotworu oraz szeroko rozumianej eksploatacji złóż. Był zwolennikiem badań in situ prowadzonych w kopalniach jako najbliższych rozwiązaniom praktycznym, zmieniającym dotychczasowy stan techniki i technologii.
Wiele podróżował, m.in. do Ghany, Jordanii, Libii, Brazylii, Indonezji, Hiszpanii, USA, gdzie wykładał bądź pracował jako ekspert.
Autor lub współautor kilkudziesięciu publikacji, kilkunastu skryptów i podręczników, wielu opracowań naukowo-badawczych i ekspertyz dla przemysłu. Promotor dwunastu prac doktorskich i kilkudziesięciu prac magisterskich i inżynierskich. Autor kilku pozycji publikowanych w wydawnictwach nie mających nic wspólnego z górnictwem, a wśród nich jednej z najciekawszych — poświęconej kompleksowi budowli seweriańskich w Leptis Magna, opublikowanej w czasopiśmie „Filomata” w 1978 roku.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP
Bibliografia
Źródło:
- Górnictwo i Geoinżynieria 2004 z. 4/1. s. 13–15
- Górnictwo i Geoinżynieria 2004 z. 4/1. okł., portr.
- Informator nauki polskiej 1983. T. 2 : Indeksy. Warszawa 1983. S. 1110
- Kronika Wydziału Górniczego 1919–1999. Kraków 1999. S. 119