Jerzy Jan Buzek: Różnice pomiędzy wersjami

Jerzy Jan Buzek
Nazwisko	Buzek
Imię / imiona	Jerzy
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	27 marca 1874
Miejsce urodzenia	Końska
Data śmierci	9 luty 1939
Miejsce śmierci	Węgierska Górka
Dyscyplina/specjalności	odlewnictwo
Wydział	Wydział Hutniczy ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Oficerski Polonia Restituta

Wersja z 12:55, 29 sty 2015

Prof. zw. dr hab. inż. Jerzy Jan Buzek (1874–1939)

Specjalność: odlewnictwo

Życiorys

Urodził sie 27 marca 1874 r. w Końskiej k. Trzyńca, zmarł 9 lutego 1939 r. w Węgierskiej Górce.

Ukończył Akademię Górniczą w Leoben, gdzie uzyskał tytuł inżyniera górnika i hutnika. Przez 12 lat pracował w w zakładach hutniczych w Trzyńcu, wówczas rozpoczął badania nad procesami technologicznymi w żeliwiakach. Wyniki tych badań jako pierwsze w świecie opublikował w literaturze polskiej i niemieckiej. Pracował w odlewni żeliwa w Węgierskiej Górce jako kierownik odlewni, później jako dyrektor naczelny. Twórca teorii procesu żeliwiakowego.

W Akademii wykładał odlewnictwo na Wydziale Hutniczym w latach 1929–1934, a w r. 1933/34 również wielkopiecownictwo. W 1934 r. habilitował się, uzyskując „veniam legendi” z dziedziny odlewnictwa i hutnictwa żelaza, a w 1937 r. został profesorem zwyczajnym. Stworzył podwaliny pod rozwój nauk odlewniczych i Wydział Odlewniczy AGH.

Jest autorem ok.70 prac i monografii z zakresu odlewnictwa i wielkopiecownictwa, oraz historii tych gałęzi przemysłu i dotyczących ich zagadnień gospodarczych. W pracy naukowej zajmował się przede wszystkim zagadnieniami spalania koksu oraz wymiany ciepła w piecach hutniczych.

W budynku D-8 Wydziału Odlewnictwa, na parterze, znajduje się tablica poświęcona profesorowi Jerzenu Buzkowi.

Członek korespondent Polskiej ANT.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Polonia Restituta

Źródło:

BIP 1998 nr 49. s. 12
Materiały Informacyjne 1969. s. 73–74
Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. s. 108–110
Słownik polskich pionierów techniki. s. 34–35
Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 36–38

@@ Linia 56: / Linia 56: @@
-Urodził sie 27 marca 1874 roku w Końskiej k. Trzyńca, zmarł 9 lutego 1939 roku w Węgierskiej Górce.
+Urodził sie 27 marca 1874 r. w Końskiej k. Trzyńca, zmarł 9 lutego 1939 r. w Węgierskiej Górce.
-Ukończył studia na Akademii Górniczej w Leoben, gdzie uzyskał tytuł inżyniera górnika i hutnika. Przez 12 lat pracował w w zakładach hutniczych w Trzyńcu, wówczas rozpoczął badania nad procesami technologicznymi w żeliwiakach. Wyniki tych badań jako pierwsze w świecie opublikował w literaturze polskiej i niemieckiej. Pracował w odlewni żeliwa w Węgierskiej Górce jako kierownik odlewni, później jako dyrektor naczelny. Twórca teorii procesu żeliwiakowego.
+Ukończył Akademię Górniczą w Leoben, gdzie uzyskał tytuł inżyniera górnika i hutnika. Przez 12 lat pracował w w zakładach hutniczych w Trzyńcu, wówczas rozpoczął badania nad procesami technologicznymi w żeliwiakach. Wyniki tych badań jako pierwsze w świecie opublikował w literaturze polskiej i niemieckiej. Pracował w odlewni żeliwa w Węgierskiej Górce jako kierownik odlewni, później jako dyrektor naczelny. Twórca teorii procesu żeliwiakowego.
 W Akademii wykładał odlewnictwo na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] w latach 1929–1934, a w r. 1933/34 również wielkopiecownictwo. W 1934 r. habilitował się, uzyskując „veniam legendi” z dziedziny odlewnictwa i hutnictwa żelaza, a w 1937 r. został profesorem zwyczajnym. Stworzył podwaliny pod rozwój nauk odlewniczych i Wydział Odlewniczy AGH.
 Jest autorem ok.70 prac i monografii z zakresu odlewnictwa i wielkopiecownictwa, oraz historii tych gałęzi przemysłu i dotyczących ich zagadnień gospodarczych. W pracy naukowej zajmował się przede wszystkim zagadnieniami spalania koksu oraz wymiany ciepła w piecach hutniczych.
+W budynku D-8 Wydziału Odlewnictwa, na parterze, znajduje się tablica poświęcona profesorowi Jerzenu Buzkowi.
 Członek korespondent Polskiej ANT.