Mikołaj Czyżewski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 62: Linia 62:




Urodził się 1 października 1890 roku w Hadziaczu na Ukrainie, zmarł 1 grudnia 1954 roku w Krakowie.  
Urodził się 1 października 1890 r. w Hadziaczu na Ukrainie, zmarł 1 grudnia 1954 r. w Krakowie.
Ukończył Wydział Chemii na Uniwersytecie w Kijowie (1915).  


Syn Pawła docenta Uniw. w Genewie. Ukończył Wydział Chemii na Uniwersytecie w Kijowie (1915). Podczas pierwszej wojny przybył do Krakowa, gdzie w 1923 r. został asystentem w Katedrze Technologii Ciepła i Paliwa AG. Równocześnie studiował na Wydziale Hutniczym tej Uczelni. W 1928 r. uzyskał dyplom inżyniera metalurga, w 1934 r. doktora nauk technicznych, w 1935 r. habilitował się i został mianowany docentem koksownictwa i technologii ciepła i paliwa na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]]. Po zakończeniu drugiej wojny światowej zorganizowal w AG Katedrę Odlewnictwa, zostając jej pierwszym profesorem nadzwyczajnym (1946). Dziekan [[Wydział Odlewniczy|Wydziału Odlewniczego]] (1951–53).
Podczas pierwszej wojny przybył do Krakowa, gdzie w 1923 r. został asystentem w Katedrze Technologii Ciepła i Paliwa [[Wydział Hutniczy|Wydziału Hutniczego]] AG. Równocześnie studiował na Wydziale Hutniczym tej Uczelni. W 1928 r. uzyskał dyplom inżyniera metalurga, w 1934 r. doktora nauk technicznych, w 1935 r. habilitował się i został mianowany docentem koksownictwa i technologii ciepła i paliwa na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]]. Po zakończeniu drugiej wojny światowej zorganizowal w AG Katedrę Odlewnictwa, zostając jej pierwszym profesorem nadzwyczajnym (1946). Dziekan [[Wydział Odlewniczy|Wydziału Odlewniczego]] (1951–53).


Zajmował się procesem spalania i obliczaniem wartości opałowej paliw z czasem poświęcając coraz więcej uwagi zagadnieniom koksownictwa, spalaniu koksu oraz procesom żeliwiakowym. Opublikował ok. 47 prac (indywidualnych i zbiorowych).
Zajmował się procesem spalania i obliczaniem wartości opałowej paliw z czasem poświęcając coraz więcej uwagi zagadnieniom koksownictwa, spalaniu koksu oraz procesom żeliwiakowym. Opublikował ok. 47 prac (indywidualnych i zbiorowych).

Wersja z 13:31, 29 sty 2015

Mikołaj Czyżewski
Mikolaj Czyzewski.jpg
Nazwisko Czyżewski
Imię / imiona Mikołaj
Tytuły / stanowiska Prof. nadzw. dr hab. inż.
Data urodzenia 1 października 1890
Miejsce urodzenia Hadziacz
Data śmierci 1 grudnia 1954
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności odlewnictwo, koksownictwo
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Odlewniczego AGH (1951–53)
Wydział Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Odlewnictwa19511953


Prof. nadzw. dr hab. inż. Mikołaj Czyżewski (1890–1954)

Specjalność: odlewnictwo, koksownictwo


Życiorys

Urodził się 1 października 1890 r. w Hadziaczu na Ukrainie, zmarł 1 grudnia 1954 r. w Krakowie. Ukończył Wydział Chemii na Uniwersytecie w Kijowie (1915).

Podczas pierwszej wojny przybył do Krakowa, gdzie w 1923 r. został asystentem w Katedrze Technologii Ciepła i Paliwa Wydziału Hutniczego AG. Równocześnie studiował na Wydziale Hutniczym tej Uczelni. W 1928 r. uzyskał dyplom inżyniera metalurga, w 1934 r. doktora nauk technicznych, w 1935 r. habilitował się i został mianowany docentem koksownictwa i technologii ciepła i paliwa na Wydziale Hutniczym. Po zakończeniu drugiej wojny światowej zorganizowal w AG Katedrę Odlewnictwa, zostając jej pierwszym profesorem nadzwyczajnym (1946). Dziekan Wydziału Odlewniczego (1951–53).

Zajmował się procesem spalania i obliczaniem wartości opałowej paliw z czasem poświęcając coraz więcej uwagi zagadnieniom koksownictwa, spalaniu koksu oraz procesom żeliwiakowym. Opublikował ok. 47 prac (indywidualnych i zbiorowych).

Był prezesem Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Odlewników Polskich (1951), przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Odlewnictwa w Krakowie.


Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi


Źródło:

  • Słownik polskich pionierów techniki. S. 49–50
  • Zyciorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964. s. 62–66