Karol Jan Łowiński: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 86: | Linia 86: | ||
{{DEFAULTSORT:Łowiński, Karol Jan }} | {{DEFAULTSORT:Łowiński, Karol Jan}} | ||
[[Category:Uczeni]] | [[Category:Uczeni]] | ||
Wersja z 14:53, 5 mar 2015
| Karol Jan Łowiński | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Łowiński | ||||||||||||
| Imię / imiona | Karol Jan | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 24 marca 1871 | ||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Wałcz | ||||||||||||
| Data śmierci | 26 lipca 1936 | ||||||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | budowa maszyn hutniczych, walcownictwo | ||||||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Hutniczego AG (1926–1929) | ||||||||||||
| Wydział | Wydział Hutniczy
| ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. zw. inż. Karol Jan Łowiński (1871–1936)
Specjalność: budowa maszyn hutniczych, walcownictwo
Życiorys
Urodził się 24 marca 1871 roku w Wałczu na Pomorzu. Zmarł 26 lipca 1936 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
W 1897 r. uzyskał dyplom inżyniera mechanika na politechnice w Charlottenburgu k. Berlina.
W latach 1900–1901 był asystentem na tej politechnice, następnie przeniósł się do Warszawy. Pracował m.in. w fabryce maszyn A. Repphan S.A., w Zakładach Ostrowieckich, w walcowni w Bodzechowie, w Hucie „Częstochowa” i in. Od 1921 r. wykładał walcownictwo i kuźnictwo na Politechnice Warszawskiej.
Od 1924 r. związany z Akademią Górniczą, gdzie w 1924 r. został prof. nadzw., a od 1935 r. prof. zw. w Katedrze Maszyn Hutniczych oraz Walcownictwa i Kuźnictwa. Dziekan Wydziału Hutniczego Akademii Górniczej 1926-1929, prodziekan Wydziału Hutniczego AG 1929-1932.
W opinii wychowanków był dobrym wykładowcą i świetnym znawcą rysunku technicznego. Duże znaczenie przywiązywał do wycieczek zagranicznych, jako środka dydaktycznego.
Publikował w „Hutniku” artykuły z zakresu walcownictwa, opracował rozdział dotyczący walcownictwa stali w podręczniku "Technik". Opracował tabele stygnięcia żelaza okrągłego, przeprowadzał badania dla poparcia teorii „płynięcia stożków”. Zajmował się słownictwem technicznym i brał udział w redagowaniu słownika technicznego. Wprowadził poprawki do powszechnie używanych wzorów na obliczanie oporu plastycznego.
Źródło:
- Polski Słownik Biograficzny. T. 18/3 z. 78 : Łąpiński Stanisław - Łubieński Florian / Polska Akademia Nauk. [Instytut Historii]. - Wrocław [etc.] : Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1973. - s. 446-447
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2 / Rada Programowa (przewodn.) Janusz Tymowski ; kom. red. (przewodn.) Janusz Rajewski ; red. nacz. Tadeusz Skarzyński ; Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych. - Warszawa : FSNT, cop. 1992. - s. 105-106, bibliogr.
- Słownik polskich pionierów techniki / pod red. Bolesława Orłowskiego. - Katowice : Wydawnictwo Śląsk, 1986. - s. 126
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 138–141, portr.