Edward Walery Janczewski: Różnice pomiędzy wersjami

Edward Walery Janczewski
Nazwisko	Janczewski
Imię / imiona	Edward, Walery
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr
Data urodzenia	28 lutego 1887
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	24 sierpnia 1959
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	geofizyka
Pełnione funkcje	Kierownik Katedry Geofizyki Geologicznej AG i AGH (1948–1959)
Wydział	Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP

Wersja z 17:37, 8 gru 2015

Prof. zw. dr Edward Walery Janczewski (1887–1959)

Specjalność: geofizyka

Życiorys

Urodził się 28 lutego 1887 roku w Krakowie. Zmarł 24 sierpnia 1959 roku w Krakowie i tu został pochowany.

Syn Edwarda prof. fizjologii roślin UJ. Studiował fizykę i chemię na UJ oraz na Uniwersytecie we Fryburgu, a od 1910 roku geologię na Uniwersytecie w Lozannie i Neuchatel, gdzie uzyskał doktorat. Po powrocie do kraju w 1921 roku pracował w Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie.

W 1946 roku podjął pracę jako zastępca prof. na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AG. Jako pierwszy w Polsce rozpoczął szkolenie kadr geofizyków dla potrzeb badań geologicznych. Opracował specjalne skrypty i podręczniki, również własne metody rozpoznawania sejsmiczności Górnego Śląska. Wykrył m.in. zjawisko cienia sejsmicznego na różnych obszarach Stanów Zjednoczonych.

W latach 1948-1959 był kierownikiem Katedry Geofizyki Geologicznej AG i AGH.

Wiele uwagi poświęcił identyfikowaniu złóż soli w Kałuszu oraz ropy naftowej w Karpatach. Wyniki tych prac przedstawił w licznych artykułach a także podczas zjazdów Geologicznej Asocjacji Karpackiej (1929) oraz na międzynarodowych zjazdach w Berlinie i Sztokholmie. W latach 1937–1939 prowadził badania geofizyczne wału kujawsko-pomorskiego, ich wynikiem było odkrycie wysadu soli potasowych i kamiennych w Kłodawie.

Członek PTG oraz Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego.

Autor 20 publikacji, w tym 1 książki, promotor 2 doktoratów.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP

Źródło:

Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 86–87
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 17. Warszawa 2006. S. 66–67, portr.
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 124

@@ Linia 53: / Linia 53: @@
 == Życiorys ==
-Urodził się 28 lutego 1887 r. w Krakowie. Zmarł 24 sierpnia 1959 r. w Krakowie i tu został pochowany. Syn Edwarda prof. fizjologii roślin UJ. Studiował fizykę i chemię na UJ oraz na Uniwersytecie we Fryburgu, a od 1910 r. geologię na Uniwersytecie w Lozannie i Neuchatel, gdzie uzyskał doktorat. Po powrocie do kraju w 1921 r. pracował w Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie.
+Urodził się 28 lutego 1887 roku w Krakowie. Zmarł 24 sierpnia 1959 roku w Krakowie i tu został pochowany.
-W 1946 r. podjął pracę jako zastępca prof. na [[Wydział Geologiczno-Mierniczy|Wydziale Geologiczno-Mierniczym]] AG. Jako pierwszy w Polsce rozpoczął szkolenie kadr geofizyków dla potrzeb badań geologicznych. Opracował specjalne skrypty i podręczniki, również własne metody rozpoznawania sejsmiczności Górnego Śląska. Wykrył m.in. zjawisko cienia sejsmicznego na różnych obszarach Stanów Zjednoczonych. W latach 1948-1959 był kierownikiem Katedry Geofizyki Geologicznej AG i AGH.
+Syn Edwarda prof. fizjologii roślin UJ. Studiował fizykę i chemię na UJ oraz na Uniwersytecie we Fryburgu, a od 1910 roku geologię na Uniwersytecie w Lozannie i Neuchatel, gdzie uzyskał doktorat. Po powrocie do kraju w 1921 roku pracował w Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie.
+W 1946 roku podjął pracę jako zastępca prof. na [[Wydział Geologiczno-Mierniczy|Wydziale Geologiczno-Mierniczym]] AG. Jako pierwszy w Polsce rozpoczął szkolenie kadr geofizyków dla potrzeb badań geologicznych. Opracował specjalne skrypty i podręczniki, również własne metody rozpoznawania sejsmiczności Górnego Śląska. Wykrył m.in. zjawisko cienia sejsmicznego na różnych obszarach Stanów Zjednoczonych.
+W latach 1948-1959 był kierownikiem Katedry Geofizyki Geologicznej AG i AGH.
 Wiele uwagi poświęcił identyfikowaniu złóż soli w Kałuszu oraz ropy naftowej w Karpatach. Wyniki tych prac przedstawił w licznych artykułach a także podczas zjazdów Geologicznej Asocjacji Karpackiej (1929) oraz na międzynarodowych zjazdach w Berlinie i Sztokholmie. W latach 1937–1939 prowadził badania geofizyczne wału kujawsko-pomorskiego, ich wynikiem było odkrycie wysadu soli potasowych i kamiennych w Kłodawie.