Władysław Rubczyński-Prawdzic: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „== Życiorys ==” na „== Nota biograficzna ==”)
m (zamienił w treści „== Odznaczenia i nagrody ==” na „==== Odznaczenia i nagrody ====”)
Linia 59: Linia 59:
Od 1947 roku aż do przejścia na emeryturę w 1960 r., zastępca profesora i kierownik Katedry Pojazdów Mechanicznych na [[Wydział Komunikacji|Wydziale Komunikacji]] Akademii Górniczej w Krakowie (od 1952 r. Katedry Budowy Samochodów i Ciągników). Związany również z Wydziałem Maszyn Górniczych i Hutniczych.
Od 1947 roku aż do przejścia na emeryturę w 1960 r., zastępca profesora i kierownik Katedry Pojazdów Mechanicznych na [[Wydział Komunikacji|Wydziale Komunikacji]] Akademii Górniczej w Krakowie (od 1952 r. Katedry Budowy Samochodów i Ciągników). Związany również z Wydziałem Maszyn Górniczych i Hutniczych.


== Odznaczenia i nagrody ==
==== Odznaczenia i nagrody ====


[[Krzyż Oficerski OOP]], [[Krzyż Walecznych]], [[Medal 10-lecia PRL]], Krzyż Obrony Lwowa z Mieczami, Odznakę Lotniczą Obrony Lwowa, Odznakę Orląt Lwowskich
[[Krzyż Oficerski OOP]], [[Krzyż Walecznych]], [[Medal 10-lecia PRL]], Krzyż Obrony Lwowa z Mieczami, Odznakę Lotniczą Obrony Lwowa, Odznakę Orląt Lwowskich

Wersja z 14:51, 15 sty 2016

Władysław Rubczyński-Prawdzic
Nazwisko Rubczyński-Prawdzic
Imię / imiona Władysław
Tytuły / stanowiska Prof. zw. inż.
Data urodzenia 26 kwietnia 1884
Miejsce urodzenia Radziechów
Data śmierci 5 czerwca 1962
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności pojazdy mechaniczne
Pełnione funkcje Kierownik Katedry Pojazdów Mechanicznych Wydziału Komunikacji AG
Wydział Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych


Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Walecznych, Medal 10-lecia PRL

Prof. zw. inż. Władysław Rubczyński-Prawdzic (1884–1962)

Specjalność: pojazdy mechaniczne

Nota biograficzna

Urodził się 26 kwietnia 1884 r. w Radziechowie, zmarł 5 czerwca 1962 r. w Krakowie.

Studiował na Wydziale Budowy Maszyn Cesarsko-Królewskiej Szkoły Politechnicznej we Lwowie. Edukację uzupełniał praktykami zawodowymi w fabrykach samochodów we Francji i Szwajcarii. Początkowo związany z Politechniką Lwowską.

Od 1947 roku aż do przejścia na emeryturę w 1960 r., zastępca profesora i kierownik Katedry Pojazdów Mechanicznych na Wydziale Komunikacji Akademii Górniczej w Krakowie (od 1952 r. Katedry Budowy Samochodów i Ciągników). Związany również z Wydziałem Maszyn Górniczych i Hutniczych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Walecznych, Medal 10-lecia PRL, Krzyż Obrony Lwowa z Mieczami, Odznakę Lotniczą Obrony Lwowa, Odznakę Orląt Lwowskich

Źródło:

  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 6. s. 126–127