Roman Zygmunt Rieger: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „== Odznaczenia i nagrody ==” na „==== Odznaczenia i nagrody ====”) |
m (zamienił w treści „Źródło:” na „== Bibliografia ==”) |
||
Linia 67: | Linia 67: | ||
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta]], Medal 10-lecia Odzyskania Niepodległości | [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta]], Medal 10-lecia Odzyskania Niepodległości | ||
== Bibliografia == | |||
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998 nr 49. s. 12 | * Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998 nr 49. s. 12 | ||
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 165–166, portr. | * Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 165–166, portr. |
Wersja z 15:44, 25 sty 2016
Roman Zygmunt Rieger | |
---|---|
Nazwisko | Rieger |
Imię / imiona | Roman |
Tytuły / stanowiska | Prof. dr inż. |
Data urodzenia | 22 listopada 1870 |
Miejsce urodzenia | Lwów |
Data śmierci | 27 października 1947 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | maszyny górnicze, organizacja pracy |
Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Górnictwa Ogólnego AG (1945–47) |
Wydział | Wydział Górniczy |
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1947 |
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za wynalazek rynien wstrząsowych |
Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta |
Prof. dr inż. Roman Zygmunt Rieger (1870–1947)
Specjalność: maszyny górnicze, organizacja pracy
Nota biograficzna
Urodził się 22 listopada 1870 roku we Lwowie. Zmarł 27 października 1947 roku w Krakowie, tam też został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Studiował w Akademii Górniczej w Leoben, gdzie w 1895 roku uzyskał stopień inżyniera górniczego i hutniczego. Przed wojną pracował w przemyśle, był dyrektorem centralnego zarządu Witkowickich Kopalń. Był również „krajowym dyrektorem kopalń węgla z siedzibą w Krakowie”.
W 1926 roku został kierownikiem Katedry Organizację Przedsiębiorstw Przemysłowych w AG i wykładowcą w charakterze profesora kontraktowego, którą kierował do 1933 roku. W latach 1945–1947 kierował Katedrą Górnictwa Ogólnego jako profesor kontraktowy.
Był redaktorem i wydawcą pierwszego w Polsce „Kalendarza Górniczego” dla robotników. Wynalazł i opatentował urządzenie do transportu urobku — rynny potrząsalne. Było to pierwsze w górnictwie światowym urządzenie do mechanicznej odstawy urobku. Opublikował kilka rozpraw na temat naukowej organizacji pracy.
W maju 1947 roku Akademia Górnicza nadała mu tytuł doktora honoris causa "za wynalazek rynien wstrząsowych, które odegrały ogromną rolę w górnictwie całego świata'.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta, Medal 10-lecia Odzyskania Niepodległości
Bibliografia
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998 nr 49. s. 12
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 165–166, portr.
- Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 177
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 13. Warszawa 2002. S. 133–137
- Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Kraków 1970. S. 626