Jacek Zabierowski

Jacek Zabierowski
Nazwisko	Zabierowski
Imię / imiona	Jacek
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	30 stycznia 1939
Miejsce urodzenia	Kowel
Data śmierci	11 marca 1996
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	górnictwo węgla i miedzi
Pełnione funkcje	Prorektor d.s. studentów (1981–1984)
Wydział	Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi
Funkcje Gdzie od do Prodziekan Wydział Górniczy 1972 1981 Prorektor AGH 1981 1984 Dziekan Wydział Górniczy 1981 1981 Dziekan Wydział Górniczy 1987 1990 Dziekan Wydział Górniczy 1990 1993

Prof. zw. dr hab. inż. Jacek Zabierowski (1939–1996)

Specjalność: górnictwo i geologia inżynierska

Nota biograficzna

Urodził się 30 stycznia 1939 roku w miejscowości Kowel na Wołyniu. Zmarł 11 marca 1996 roku w Krakowie.

Ukończył Wydział Górniczy AGH (1962). Po uzyskaniu dyplomu pracował w kopalniach rud żelaza. Od 1967 roku związany z Katedrą Ekonomiki i Organizacji Górnictwa Wydziału Górniczego AGH. Zajmował kolejno stanowiska st. asystenta (1967-70), adiunkta (1970-75) i docenta (1975-83). Stopień doktora nauk technicznych otrzymał w 1970 roku, doktora habilitowanego w 1974 roku. Tytuł prof. nadzw. uzyskał w 1983 roku, prof. zw. w 1995 roku.

Prodziekan Wydziału Górniczego (obecnie Wydział Górnictwa i Geoinżynierii) (1972–1981), kierownik Zakładu/Pracowni Programowania Inwestycji i Organizacji Budownictwa Górniczego (1975–1996), pełniący obowiązki dziekan Wydziału (1981), prorektor ds. studentów (1981–1984), dziekan Wydziału (1987–1993).

Staże: Zjednoczenie Kopalń Rud, Krzywy Róg, Ukraina (1964–1965), Wydział Geologiczno-Górniczy Uniwersytetu w Tuzli, Bośnia, Uniwersytet Techniczny , Freiberg (1982), Wydział Górniczo-Geologiczny, Sofia (1982), Ministerstwo Górnictwa Węglowego, Pekin (1987).

Był członkiem wielu organizacji naukowych, zawodowych i społecznych, służących polskiemu górnictwu rud miedzi i węgla, m.in. Komitetu Gospodarki Surowcami Mineralnymi PAN (1982-96), Komitetu Górnictwa PAN (1987-96), Krajowej Rady Energetyki (1988-91), Krajowej Rady Górnictwa (1989-91), Rady Naukowej CPPGSMiE PAN (1989-96), Międzynarodowego Zespołu ds. Informacji w zakresie ratownictwa górniczego (1988-96).

Badania: opracowanie teoretycznych podstaw programów działalności górnictwa rud i węgla kamiennego (metody optymalizacji z zastosowaniem oceny wielokryterialnej i programowania dyskretnego, metoda wyboru racjonalnych parametrów wielkości głębokich kopalń polimetalicznych złóż rud).

Opublikował 58 prac oryginalnych, 2 książki i wykonał ponad 100 różnych ekspertyz związanych z górnictwem. Wiele jego prac stanowiło podstawę do podejmowania istotnych decyzji dla przemysłu górniczego w skali makroekonomicznej. Promotor prac doktorskich.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Złota Odznaka za Zasługi dla Górnictwa oraz wiele innych odznaczeń resortowych i regionalnych.

Gorący propagator czynnej rekreacji sportowej wśród studentów i pracowników Uczelni.

Bibliografia

• BIP AGH 1996 nr 26. s. 21, portr.
• Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. s. 790
• Kronika Wydziału Górniczego 1919–1999. Kraków 1999. s. 119
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej / [zespół aut. Krzysztof Pikoń (red. naczelny), Agnieszka Sokołowska (dyrektor projektu), Krystyna Pikoń; współpraca merytoryczna : Polski Instytut Biograficzny, Polskie Towarzystwo Biograficzne]. - Gliwice : Helion : Mastermedia, cop. 2004. - s. 408-409, portr.