Stanisław Kostka Sowiński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Stanisław Kostka Sowiński | image = sowa-k.jpg | family-name = Sowiński | given-name = Stanisław | additional-name = Kostka | ...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1859
| birth_date = 1859–1928
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date = 1928
| death_date =  
| death_place =  
| death_place =  
| resting_place =  
| resting_place =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
}}
}}
Prof. inż. '''Stanisław Kostka Sowiński''' (1859-1928)
Prof. inż. '''Stanisław Kostka Sowiński''' (1859–1928)


Specjalność: górnictwo, metalurgia
Specjalność: górnictwo, metalurgia


Urodzony w Kacicach k. Pułtuska, zmarł w Krakowie. Wychowanek Instytutu Górniczego w Petersburgu, gdzie w 1888 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego. Od 1922 związany z AG jako zastępca profesora, następnie od 1923 r. prof. kontraktowy w Katedrze Innych poza Żelazem Metali. Zorganizował tu laboratorium analizy górniczo-hutniczej, wydał kurs wykładów i przygotował do druku podręcznik metalurgii metali nieżelaznych.
Urodzony w Kacicach k. Pułtuska, zmarł w Krakowie. Wychowanek Instytutu Górniczego w Petersburgu, gdzie w 1888 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego. Od 1922 związany z AG jako zastępca profesora, następnie od 1923 r. prof. kontraktowy w Katedrze Innych poza Żelazem Metali. Zorganizował tu laboratorium analizy górniczo-hutniczej, wydał kurs wykładów i przygotował do druku podręcznik metalurgii metali nieżelaznych.


Opublikował w jęz. rosyjskim wiele prac, m. in. poświęconych wytapianiu stali sposobem martenowskim, metalurgii miedzi i ołowiu, wytapianiu stali i żeliwa w piecach elektrycznych. Uzyskał patent na budowę pieca tyglowego z ogrzewanym wydmuchem, skonstruował piec elektryczny dla Inst. Górniczego w Petersburgu. Wynalazł sposób uzyskiwania jodu z morskich wodorostow bez potrzeby ich spalania.  
Opublikował w jęz. rosyjskim wiele prac, m.in. poświęconych wytapianiu stali sposobem martenowskim, metalurgii miedzi i ołowiu, wytapianiu stali i żeliwa w piecach elektrycznych. Uzyskał patent na budowę pieca tyglowego z ogrzewanym wydmuchem, skonstruował piec elektryczny dla Inst. Górniczego w Petersburgu. Wynalazł sposób uzyskiwania jodu z morskich wodorostow bez potrzeby ich spalania.


Źródło:
Źródło:
* BIP 1994 nr 5. s. 6
* BIP 1994 nr 5. s. 6
* Słownik polskich pionierów techniki. s. 195-196
* Słownik polskich pionierów techniki. s. 195–196
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). s. 181-183
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 181–183




{{DEFAULTSORT:Sowiński, Stanisław Kostka}}
{{DEFAULTSORT:Sowiński, Stanisław Kostka}}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczony]]

Wersja z 16:19, 16 gru 2013

Stanisław Kostka Sowiński
Nazwisko Sowiński
Imię / imiona Stanisław
Tytuły / stanowiska Prof. inż.
Data urodzenia 1859–1928


Dyscyplina/specjalności górnictwo, metalurgia



Odznaczenia i nagrody Ordery: Stanisława III klasy (1896), Stanisława II klasy (1916), Anny III klasy (1914).

Prof. inż. Stanisław Kostka Sowiński (1859–1928)

Specjalność: górnictwo, metalurgia

Urodzony w Kacicach k. Pułtuska, zmarł w Krakowie. Wychowanek Instytutu Górniczego w Petersburgu, gdzie w 1888 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego. Od 1922 związany z AG jako zastępca profesora, następnie od 1923 r. prof. kontraktowy w Katedrze Innych poza Żelazem Metali. Zorganizował tu laboratorium analizy górniczo-hutniczej, wydał kurs wykładów i przygotował do druku podręcznik metalurgii metali nieżelaznych.

Opublikował w jęz. rosyjskim wiele prac, m.in. poświęconych wytapianiu stali sposobem martenowskim, metalurgii miedzi i ołowiu, wytapianiu stali i żeliwa w piecach elektrycznych. Uzyskał patent na budowę pieca tyglowego z ogrzewanym wydmuchem, skonstruował piec elektryczny dla Inst. Górniczego w Petersburgu. Wynalazł sposób uzyskiwania jodu z morskich wodorostow bez potrzeby ich spalania.

Źródło:

  • BIP 1994 nr 5. s. 6
  • Słownik polskich pionierów techniki. s. 195–196
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 181–183