Edward Walery Janczewski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1887–1959 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr '''Edward Walery Janczewski''' ( | Prof. zw. dr '''Edward Walery Janczewski''' (1887–1959) | ||
Specjalność: geofizyka | Specjalność: geofizyka | ||
Urodził się 28 lutego | Urodził się 28 lutego 1887 r. w Krakowie. Zmarł 24 sierpnia 1959 r. w Krakowie i tu został pochowany. Syn Edwarda prof. fizjologii roślin UJ. Studiował fizykę i chemię na UJ oraz na Uniw. we Fryburgu, a od 1910 r. geologię na Uniw. w Lozannie i Neuchatel, gdzie uzyskał doktorat. Po powrocie do kraju w 1921 r. pracował w Państw. Inst. Geologicznym w Warszawie. | ||
W 1948 r. podjął pracę jako zastępca prof. na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AG. Jako pierwszy w Polsce rozpoczął szkolenie kadr geofizyków dla potrzeb badań geologicznych. Opracował specjalne skrypty i podręczniki, również własne metody rozpoznawania sejsmiczności Górnego Śląska. Wykrył m.in. zjawisko cienia sejsmicznego na różnych obszarach St. Zjednoczonych. | |||
Wiele uwagi poświęcił identyfikowaniu złóż soli | Wiele uwagi poświęcił identyfikowaniu złóż soli w Kałuszu oraz ropy naftowej w Karpatach. Wyniki tych prac przedstawił w licznych artykułach, a także podczas zjazdów Geologicznej Asocjacji Karpackiej (1929), oraz na międzynarodowych zjazdach w Berlinie i Sztokholmie. W latach 1937–1939 prowadził badania geofizyczne wału kujawsko-pomorskiego, ich wynikiem było odkrycie wysadu soli potasowych i kamiennych w Kłodawie. | ||
Członek PTG oraz Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. | Członek PTG oraz Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. | ||
Autor 20 publikacji, | Autor 20 publikacji, w tym 1 książki, promotor 2 doktoratów. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. | * Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 86–87 | ||
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. | * Słownik biograficzny techników polskich. Z. 17. Warszawa 2006. S. 66–67, portr. | ||
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. | * Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 124 | ||
{{DEFAULTSORT:Janczewski, Edward Walery}} | {{DEFAULTSORT:Janczewski, Edward Walery}} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] |
Wersja z 16:20, 16 gru 2013
Edward Walery Janczewski | |
---|---|
Nazwisko | Janczewski |
Imię / imiona | Edward |
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr |
Data urodzenia | 1887–1959
|
Dyscyplina/specjalności | geofizyka
|
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP |
Prof. zw. dr Edward Walery Janczewski (1887–1959)
Specjalność: geofizyka
Urodził się 28 lutego 1887 r. w Krakowie. Zmarł 24 sierpnia 1959 r. w Krakowie i tu został pochowany. Syn Edwarda prof. fizjologii roślin UJ. Studiował fizykę i chemię na UJ oraz na Uniw. we Fryburgu, a od 1910 r. geologię na Uniw. w Lozannie i Neuchatel, gdzie uzyskał doktorat. Po powrocie do kraju w 1921 r. pracował w Państw. Inst. Geologicznym w Warszawie.
W 1948 r. podjął pracę jako zastępca prof. na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AG. Jako pierwszy w Polsce rozpoczął szkolenie kadr geofizyków dla potrzeb badań geologicznych. Opracował specjalne skrypty i podręczniki, również własne metody rozpoznawania sejsmiczności Górnego Śląska. Wykrył m.in. zjawisko cienia sejsmicznego na różnych obszarach St. Zjednoczonych.
Wiele uwagi poświęcił identyfikowaniu złóż soli w Kałuszu oraz ropy naftowej w Karpatach. Wyniki tych prac przedstawił w licznych artykułach, a także podczas zjazdów Geologicznej Asocjacji Karpackiej (1929), oraz na międzynarodowych zjazdach w Berlinie i Sztokholmie. W latach 1937–1939 prowadził badania geofizyczne wału kujawsko-pomorskiego, ich wynikiem było odkrycie wysadu soli potasowych i kamiennych w Kłodawie.
Członek PTG oraz Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego.
Autor 20 publikacji, w tym 1 książki, promotor 2 doktoratów.
Źródło:
- Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 86–87
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 17. Warszawa 2006. S. 66–67, portr.
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 124