Jerzy Kolbe: Różnice pomiędzy wersjami

Jerzy Kolbe
Nazwisko	Kolbe
Imię / imiona	Jerzy
Tytuły / stanowiska	Prof. nadzw. dr inż.
Data urodzenia	3 listopada 1906
Miejsce urodzenia	Grodziec
Data śmierci	12 maja 1977
Miejsce śmierci	Katowice
Dyscyplina/specjalności	organizacja i zarządzanie
Pełnione funkcje	zastępca profesora w Katedrze Ekonomiki i Organizacji AGH (1954–55), kierownik Zakładu Ekonomiki i Planowania w Katedrze Ekonomiki i Organizacji Górnictwa (od 1960)
Wydział	Wydział Górniczy ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Komandorski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal X-lecia Polski Ludowej

Wersja z 13:54, 21 cze 2016

Prof. nadzw. dr inż. Jerzy Kolbe (1906–1977)

specjalność: organizacja i zarządzanie

Nota biograficzna

Urodził się 3 listopada 1906 r. w miejscowości Grodziec. Zmarł 12 maja 1977 r. w Katowicach.

Ukończył studia na Wydziale Górniczym AG (dyplom w 1930 r.). Pracę doktorską obronił w 1951 r. W marcu 1955 r. obronił pracę kandydacką pt. "Wpływ zbiorników na zdolność produkcyjną zakładu", a w październiku tegoż roku otrzymał w AGH stopień doktora nauk technicznych. We wrześniu 1954 r. uzyskał nominację na zastępcę profesora, a w 1956 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Od 1960 r. pełnił funkcję kierownika Zakładu Ekonomiki i Planowania w Katedrze Ekonomiki i Organizacji Górnictwa.

Podczas studiów odbył praktyki górnicze w kopalniach "Grodziec" i "Wujek" oraz w Noeux-les-Mines we Francji. W 1931 r. był zatrudniony jako robotnik w kopalniach "Barney" i "Gamma" w stanie Alabama, w USA. W latach 1932 i 1933 pracował kolejno w kopalniach "Siemianowice", "Rydułtowy" i "Anna" jako sztygar oddziałowy. Od 1934 do 1939 r. był zatrudniony w dyrekcji S. A. "Godula" i "Wirek" w kopalniach w Chebziu i w Katowicach, początkowo jako kierownik Biura Kontroli Ruchu, następnie jako inspektor kopalń. W czasie wojny początkowo pracował w archiwum i registraturze kopalni "Grodziec", a od 1943 r. po przenosinach do Krakowa, w Oddziale Techniki Cieplnej Państwowego Instytutu Badawczego. Od lutego 1945 r. w Grupie Operacyjnej Górnego Śląska w Katowicach pełnił funkcję pełnomocnika do spraw przejęcia i uruchomienia kopalni "Polska" w Świętochłowicach i "Śląsk" w Chropaczowie. Od marca 1945 r. pracował w Centralnym Zarządzie Przemysłu Węglowego w Katowicach jako kierownik, a od 1946 r. jako dyrektor Wydziału Planowania. Po reorganizacji CZPW w późniejsze Ministerstwo Górnictwa i Energetyki, w 1950 r. został wicedyrektorem Departamentu Planowania, w 1955 r. przeszedł na stanowisko wicedyrektora Departamentu Inwestycji, a w 1958 r. został dyrektorem departamentu. W 1964 r. awansował na generalnego dyrektora w Ministerstwie Górnictwa i Energetyki.

Poza pracą w administracji przemysłowej, zajmował się pracą dydaktyczno-pedagogiczną w AGH w Krakowie oraz w Wyższej szkole Ekonomicznej w Katowicach i w Krakowie.

W 1970 r. przeszedł na emeryturę.

Opublikował ponad 80 prac m. in. z zakresu planowania, inwestycji, ekonomiki, zdolności produkcyjnej kopalń, statystyki, technologii i mechaniki górnictwa, surowcowych zasobów energetycznych. Ponadto był autorem 37 recenzji doktorskich i habilitacyjnych oraz opinii o nadanie tytułów profesorskich.

Członek wielu organizacji, m. in.: Stowarzyszenia Inżynierów Górniczych i Hutniczych, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa, Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, Śląskiego Instytutu Naukowego.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal X-lecia Polski Ludowej, Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju, Order Sztandaru Pracy II klasy

Bibliografia

Książki

Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 82
Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919-1999. Kraków 1999, s. 115
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 159
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 623 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

Meisser K.: Kronika Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa : profesor dr inż. Jerzy Kolbe : wspomnienie pośmiertne. Przegląd Górniczy 1978, nr 4, s. 188-189, [foto]

Inne

Baza DOKTOR (dostępna w Oddziale Informacji Naukowej BG AGH), rek. 82

@@ Linia 9: / Linia 9: @@
 |death_place=Katowice
 |fields=organizacja i zarządzanie
-|function=zastępca profesora w Katedrze Ekonomiki i Organizacji AGH (1954–55)
+|function=zastępca profesora w Katedrze Ekonomiki i Organizacji AGH (1954–55), kierownik Zakładu Ekonomiki i Planowania w Katedrze Ekonomiki i Organizacji Górnictwa (od 1960)
 |faculty=Wydział Górniczy
 |awards=Krzyż Komandorski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal X-lecia Polski Ludowej,
@@ Linia 55: / Linia 55: @@
 Urodził się 3 listopada 1906 r. w miejscowości Grodziec. Zmarł 12 maja 1977 r. w Katowicach.
-Ukończył studia na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] AG (dyplom w 1930 r.). Pracę doktorską obronił w 1951 r. W marcu 1955 r. obronił pracę kandydacką pt. "Wpływ zbiorników na zdolność produkcyjną zakładu", a w październiku tegoż roku otrzymał w AGH stopień doktora nauk technicznych. W 1956 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Od 1960 r. pełnił funkcję kierownika Zakładu Ekonomiki i Planowania w Katedrze Ekonomiki i Organizacji Górnictwa.
+Ukończył studia na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] AG (dyplom w 1930 r.). Pracę doktorską obronił w 1951 r. W marcu 1955 r. obronił pracę kandydacką pt. "Wpływ zbiorników na zdolność produkcyjną zakładu", a w październiku tegoż roku otrzymał w AGH stopień doktora nauk technicznych. We wrześniu 1954 r. uzyskał nominację na zastępcę profesora, a w 1956 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Od 1960 r. pełnił funkcję kierownika Zakładu Ekonomiki i Planowania w Katedrze Ekonomiki i Organizacji Górnictwa.
 Podczas studiów odbył praktyki górnicze w kopalniach "Grodziec" i "Wujek" oraz w Noeux-les-Mines we Francji. W 1931 r. był zatrudniony jako robotnik w kopalniach "Barney" i "Gamma" w stanie Alabama, w USA. W latach 1932 i 1933 pracował kolejno w kopalniach "Siemianowice", "Rydułtowy" i "Anna" jako sztygar oddziałowy. Od 1934 do 1939 r. był zatrudniony w dyrekcji S. A. "Godula" i "Wirek" w kopalniach w Chebziu i w Katowicach, początkowo jako kierownik Biura Kontroli Ruchu, następnie jako inspektor kopalń. W czasie wojny początkowo pracował w archiwum i registraturze kopalni "Grodziec", a od 1943 r. po przenosinach do Krakowa, w Oddziale Techniki Cieplnej Państwowego Instytutu Badawczego. Od lutego 1945 r. w Grupie Operacyjnej Górnego Śląska w Katowicach pełnił funkcję pełnomocnika do spraw przejęcia i uruchomienia kopalni "Polska" w Świętochłowicach i "Śląsk" w Chropaczowie. Od marca 1945 r. pracował w Centralnym Zarządzie Przemysłu Węglowego w Katowicach jako kierownik, a od 1946 r. jako dyrektor Wydziału Planowania. Po reorganizacji CZPW w późniejsze Ministerstwo Górnictwa i Energetyki, w 1950 r. został wicedyrektorem Departamentu Planowania, w 1955 r. przeszedł na stanowisko wicedyrektora Departamentu Inwestycji, a w 1958 r. został dyrektorem departamentu. W 1964 r. awansował na generalnego dyrektora w Ministerstwie Górnictwa i Energetyki.