Stefan Wolfke: Różnice pomiędzy wersjami
AnnaChadaj (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
AnnaChadaj (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
|native_name_lang= | |native_name_lang= | ||
|image_size= | |image_size= | ||
|alt= | |alt= | ||
|caption= | |caption= | ||
| Linia 73: | Linia 72: | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
====Książki==== | ====Książki==== | ||
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. Warszawa 1992, s. 195–196 | * Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. Red. nacz. T. Skarzyński. Warszawa 1992, s. 195–196 | ||
Wersja z 18:05, 21 cze 2016
| Stefan Wolfke | |
|---|---|
| [[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |
| Nazwisko | Wolfke |
| Imię / imiona | Stefan |
| Tytuły / stanowiska | Doc. dr inż. |
| Data urodzenia | 26 stycznia 1926 |
| Miejsce urodzenia | Warszawa |
| Data śmierci | 28 lipca 1985 |
| Miejsce śmierci | Zielonka k. Warszawy |
| Dyscyplina/specjalności | technologia ceramiki |
| Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Warszawski Krzyż Powstańczy |
Doc. dr inż. Stefan Wolfke (1926–1985)
Specjalność: technologia ceramiki
Nota biograficzna
Urodził się w 26 stycznia 1926 r. w Warszawie, zmarł 28 lipca 1985 r. w Zielonce k. Warszawy, pochowany w Warszawie na cmentarzu Komunalnym Północnym.
W 1952 r. ukończył studia na Wydziale Chemii Technicznej Politechniki Wrocławskiej.
W 1964 r. na Wydziale Ceramicznym AGH obronił pracę doktorską i uzyskał tytuł dra nauk technicznych.
W latach 1958–70 pracował w AGH jako asystent, a następnie adiunkt w Katedrze Technologii Ceramiki Budowlanej. W AGH prowadził szeroko zakrojoną działalność naukowo-badawczą i dydaktyczną. Za osiągnięcia w tej pracy uzyskał w latach 1958 i 1968 nagrodę rektora AGH.
Opublikował około 50 prac naukowo-badawczych, był autorem lub współautorem wielu patentów i wniosków racjonalizatorskich oraz norm polskich i branżowych.
Był członkiem wielu towarzystw naukowych i zespołów rzeczoznawczych.
Od 1942 r. brał czynny udział w działaniach AK. W czasie powstania warszawskiego walczył w zgrupowaniu "Zaremba". Po upadku powstania został wywieziony przez hitlerowców do obozu jenieckiego w Łambinowicach, a następnie do miejscowości Markt-Pongau (Austria).
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Warszawski Krzyż Powstańczy, Złota Odznaka Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, złota i srebrna odznaka honorowa SITPMB, nagrody Rektora AGH i inne.
Bibliografia
Książki
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. Red. nacz. T. Skarzyński. Warszawa 1992, s. 195–196