Adam Franciszek Czeżowski: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „Źródło:” na „== Bibliografia ==”) |
m (zamienił w treści „Specjalność:” na „Dyscyplina/specjalności:”) |
||
| Linia 48: | Linia 48: | ||
Doc. inż. '''Adam Franciszek Czeżowski''' (1892–1957) | Doc. inż. '''Adam Franciszek Czeżowski''' (1892–1957) | ||
Dyscyplina/specjalności: eksploatacja złóż surowców skalnych | |||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Wersja z 16:54, 25 cze 2016
| Adam Franciszek Czeżowski | |
|---|---|
| Nazwisko | Czeżowski |
| Imię / imiona | Adam Franciszek |
| Tytuły / stanowiska | Doc. inż. |
| Data urodzenia | 22 stycznia 1892 |
| Miejsce urodzenia | Gorlice |
| Data śmierci | 5 sierpnia 1957 |
| Miejsce śmierci | Krościenko |
| Dyscyplina/specjalności | eksploatacja złóż surowców skalnych |
| Pełnione funkcje | Kierownik Zakładu Odkrywkowej Eksploatacji Złóż Wydziału Górniczego AGH |
| Wydział | Wydział Górniczy
|
Doc. inż. Adam Franciszek Czeżowski (1892–1957)
Dyscyplina/specjalności: eksploatacja złóż surowców skalnych
Nota biograficzna
Urodził się 22 stycznia 1892 w Gorlicach. Zmarł 5 sierpnia 1957 w Krościenku.
Ukończył Wydział Budowy Dróg i Mostów Politechniki Lwowskiej w 1914 r. z tytułem inżyniera. Od stycznia do lipca 1914 r. był asystentem Katedry Budowy Mostów Politechniki Lwowskiej. Na froncie rosyjskim w 1915 r. dostał się do niewoli i pracował przy budowie Kolei Siedmiorzeckiej, kolei w Taszkiencie, brał udział w ekspedycji naukowej do Tiań-Szanu w celu dokonania pomiaru linii wiecznych śniegów. W 1920 r. wyjechał do Iraku gdzie był zatrudniony do 1923 r. jako inżynier w dyrekcji kolejowej w Bagdadzie. Po powrocie do Polski pracował w Polskim Towarzystwie Budowlanym, był współwłaścicielem przedsiębiorstwa budowlanego, właścicielem kamieniołomu sjenitu w Zdziłowie.
W lutym 1951 r. rada Wydziału Mineralnego AGH uchwaliła powołanie go na stanowisko kontraktowego profesora nadzwyczajnego. Z powodu trudności z nominacją w czerwcu 1951 r. został adiunktem w Katedrze Eksploatacji Złóż Skalnych na Wydziale Ceramicznym, gdzie prowadził wykłady z transportu kopalnianego, obróbki kamienia i zasad budowy dróg i mostów. W 1954 r. otrzymał nominację na zastępcę profesora i objął stanowisko kierownika Zakładu Odkrywkowej Eksploatacji Złóż w Katedrze Eksploatacji Złóż na Wydziale Górniczym. W 1956 r. dostał nominację na docenta. Należał do grupy pracowników AGH, która zorganizowała i uruchomiła Zakład Odkrywkowej Eksploatacji Złóż.
Wybitny fachowiec w zakresie przemysłu kamiennego, głównym jego dziełem był trzytomowy podręcznik „Kamieniołomy”, do 1956 r. jedyna książka z dziedziny górnictwa odkrywkowego w języku polskim. Napisał również trzy skrypty uczelniane i cały szereg artykułów w czasopismach technicznych.
Bibliografia
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 60–62
- Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie. Skład osobowy i spis wykładów na rok akademicki 1951/52. Kraków, 1952. s. 68