Zygmunt Osika: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Zygmunt Osika | image = osikaz.jpg | family-name = Osika | given-name = Zygmunt | additional-name = | honorific-prefix = Doc. dr ...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1909
| birth_date = 1909–1985
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date = 1985
| death_date =  
| death_place =  
| death_place =  
| resting_place =  
| resting_place =  
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Krzyż Kawalerski OOP (1978), Złoty Krzyż Zasługi (1975), szereg odznaczeń branżowych i regionalnych, m.in.: Złota Odznaka "Za zasługi dla Ziemi Krakowskiej" (1975), Odznaka Budowniczego Huty, im. Lenina (1969)
| awards = Krzyż Kawalerski OOP (1978), Złoty Krzyż Zasługi (1975), szereg odznaczeń branżowych i regionalnych, m.in.: Złota Odznaka „Za zasługi dla Ziemi Krakowskiej” (1975), Odznaka Budowniczego Huty, im. Lenina (1969)
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
}}
}}
Doc. dr inż. '''Zygmunt Osika''' (1909-1985)
Doc. dr inż. '''Zygmunt Osika''' (1909–1985)


Specjalność: metalurgia stali, proces martenowski, praca dydaktyczno-wychowawcza
Specjalność: metalurgia stali, proces martenowski, praca dydaktyczno-wychowawcza


Urodził się 4 lipca 1909 r. w Cleveland Ohio (USA). Zmarł 26 stycznia 1985 r. w Krakowie. W 1922 r. powrócił do ojczystego kraju. W 1930 r. rozpoczął studia na Wydz. Hutniczym Akademii Górniczej. Od 1937 r. pracował na uczelni na stanowisku z-cy asystenta w Katedrze Metalurgii Stali. Po wojnie ponownie podjął pracę dydaktyczno-naukową w Akademii. Mgr AGH (1946); dr AGH (1962). Rozprawa doktorska była poświęcona metalurgii pneumatycznej. Opublikowane wyniki jego badań w tym zakresie były wtedy jednymi z nielicznych w literaturze światowej.
Urodził się 4 lipca 1909 r. w Cleveland Ohio (USA). Zmarł 26 stycznia 1985 r. w Krakowie. W 1922 r. powrócił do ojczystego kraju. W 1930 r. rozpoczął studia na Wydz. Hutniczym Akademii Górniczej. Od 1937 r. pracował na uczelni na stanowisku z-cy asystenta w Katedrze Metalurgii Stali. Po wojnie ponownie podjął pracę dydaktyczno-naukową w Akademii. Mgr AGH (1946); dr AGH (1962). Rozprawa doktorska była poświęcona metalurgii pneumatycznej. Opublikowane wyniki jego badań w tym zakresie były wtedy jednymi z nielicznych w literaturze światowej.


Oprócz pracy w Akademii Górniczo-Hutniczej pracował dodatkowo m.in. od 1946 r. w Liceum Górniczo-Hutniczym w Krakowie; w latach późniejszych w Komisji d/s szkolnictwa zawodowego, opracowując programy i podręczniki szkolne; w l.1952-1958  pracował na stanowisku starszego odbiorcy w Zakładzie Odbiorów Hutniczych, a w l. 1956-1961 w Inst. Podst. Probl. Techniki PAN - Zakładzie Metali w Krakowie.  
Oprócz pracy w Akademii Górniczo-Hutniczej pracował dodatkowo m.in. od 1946 r. w Liceum Górniczo-Hutniczym w Krakowie; w latach późniejszych w Komisji d/s szkolnictwa zawodowego, opracowując programy i podręczniki szkolne; w l.1952–1958 pracował na stanowisku starszego odbiorcy w Zakładzie Odbiorów Hutniczych, a w latach 1956–1961 w Inst. Podst. Probl. Techniki PAN Zakładzie Metali w Krakowie.


W 1958 r. wspólnie z prof. A. Ludkiewiczem wydał skrypt pt. "Metalurgia Stali", jednocześnie prowadził badania związane z wpływem technologii procesu martenowskiego na jakość wytwarzanej stali, oraz badania nad technologią wytwarzania stali w piecu tandem.  
W 1958 r. wspólnie z prof. A. Ludkiewiczem wydał skrypt pt. „Metalurgia Stali”, jednocześnie prowadził badania związane z wpływem technologii procesu martenowskiego na jakość wytwarzanej stali, oraz badania nad technologią wytwarzania stali w piecu tandem.


Wypromował ponad 100 inżynierów stalowników. Autor 14 publikacji z zakresu technologii procesu martenowskiego, w tym 1 książki.
Wypromował ponad 100 inżynierów stalowników. Autor 14 publikacji z zakresu technologii procesu martenowskiego, w tym 1 książki.


Stworzył w Katedrze Metalurgii Stali AGH - Zespół do badań tlenowego procesu konwertorowego. Za zasługi w pracy dydaktycznej i pedagogicznej został przez Kuratorium Okręgu Szkolnego w Krakowie zaliczony i wpisany do Księgi Wybitnych Specjalistów. Członek NOT w l. 1950-1985.
Stworzył w Katedrze Metalurgii Stali AGH Zespół do badań tlenowego procesu konwertorowego. Za zasługi w pracy dydaktycznej i pedagogicznej został przez Kuratorium Okręgu Szkolnego w Krakowie zaliczony i wpisany do Księgi Wybitnych Specjalistów. Członek NOT w latach 1950–1985.


Źródło:
Źródło:
* Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej. Jubileusz 75-lecia Wydziału. S. 45
* Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej. Jubileusz 75-lecia Wydziału. S. 45
* Gazeta Wyborcza nr 174 (27 VII 2009) . s.7
* Gazeta Wyborcza nr 174 (27 VII 2009). s. 7
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 261-262
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 261–262




{{DEFAULTSORT:Osika, Zygmunt }}
{{DEFAULTSORT:Osika, Zygmunt }}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczony]]

Wersja z 16:20, 16 gru 2013

Zygmunt Osika
Nazwisko Osika
Imię / imiona Zygmunt
Tytuły / stanowiska Doc. dr inż.
Data urodzenia 1909–1985


Dyscyplina/specjalności metalurgia stali, proces martenowski, praca dydaktyczno-wychowawcza



Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP (1978), Złoty Krzyż Zasługi (1975), szereg odznaczeń branżowych i regionalnych, m.in.: Złota Odznaka „Za zasługi dla Ziemi Krakowskiej” (1975), Odznaka Budowniczego Huty, im. Lenina (1969)

Doc. dr inż. Zygmunt Osika (1909–1985)

Specjalność: metalurgia stali, proces martenowski, praca dydaktyczno-wychowawcza

Urodził się 4 lipca 1909 r. w Cleveland Ohio (USA). Zmarł 26 stycznia 1985 r. w Krakowie. W 1922 r. powrócił do ojczystego kraju. W 1930 r. rozpoczął studia na Wydz. Hutniczym Akademii Górniczej. Od 1937 r. pracował na uczelni na stanowisku z-cy asystenta w Katedrze Metalurgii Stali. Po wojnie ponownie podjął pracę dydaktyczno-naukową w Akademii. Mgr AGH (1946); dr AGH (1962). Rozprawa doktorska była poświęcona metalurgii pneumatycznej. Opublikowane wyniki jego badań w tym zakresie były wtedy jednymi z nielicznych w literaturze światowej.

Oprócz pracy w Akademii Górniczo-Hutniczej pracował dodatkowo m.in. od 1946 r. w Liceum Górniczo-Hutniczym w Krakowie; w latach późniejszych w Komisji d/s szkolnictwa zawodowego, opracowując programy i podręczniki szkolne; w l.1952–1958 pracował na stanowisku starszego odbiorcy w Zakładzie Odbiorów Hutniczych, a w latach 1956–1961 w Inst. Podst. Probl. Techniki PAN — Zakładzie Metali w Krakowie.

W 1958 r. wspólnie z prof. A. Ludkiewiczem wydał skrypt pt. „Metalurgia Stali”, jednocześnie prowadził badania związane z wpływem technologii procesu martenowskiego na jakość wytwarzanej stali, oraz badania nad technologią wytwarzania stali w piecu tandem.

Wypromował ponad 100 inżynierów stalowników. Autor 14 publikacji z zakresu technologii procesu martenowskiego, w tym 1 książki.

Stworzył w Katedrze Metalurgii Stali AGH — Zespół do badań tlenowego procesu konwertorowego. Za zasługi w pracy dydaktycznej i pedagogicznej został przez Kuratorium Okręgu Szkolnego w Krakowie zaliczony i wpisany do Księgi Wybitnych Specjalistów. Członek NOT w latach 1950–1985.

Źródło:

  • Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej. Jubileusz 75-lecia Wydziału. S. 45
  • Gazeta Wyborcza nr 174 (27 VII 2009). s. 7
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 261–262