Mikołaj Dubowicki: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1903–1985 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Prof. zw. inż. '''Mikołaj Dubowicki''' ( | Prof. zw. inż. '''Mikołaj Dubowicki''' (1903–1985) | ||
Specjalność: metaloznawstwo odlewnicze, obróbka cieplna | Specjalność: metaloznawstwo odlewnicze, obróbka cieplna | ||
Urodził się | Urodził się w Mikuliczynie koło Stanisławowa, zmarł w Krakowie. Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. Jeszcze przed uzyskaniem dyplomu w 1928 r. zaczął pracować jako asystent w Katedrze Metalografii i Obróbki Termicznej AG. Od 1934 r. jako adiunkt wykładał przedmioty: stale specjalne i obróbka cieplna oraz wytrzymałość materiałów. | ||
W czasie okupacji uczestniczył w tajnym nauczaniu. Po wyzwoleniu pracował jako adiunkt, a w latach 1952–54 jako zastępca profesora w Katedrze Metalografii i Obróbki Cieplnej AGH. Pełnił funkcję prodziekana Wydziału Metalurgicznego (1952–53), był współorganizatorem, prodziekanem (1954–58), a następnie przez dwie kadencje dziekanem Wydziału Odlewnictwa. W tym samym czasie zorganizował na tym Wydziale Katedrę Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej Odlewów, którą kierował aż do przejścia na emeryturę w 1973 r. | |||
Pracował także | Pracował także w innych ośrodkach naukowych: Politechnice Częstochowskiej, Szkole Górniczo-Hutniczej w Dąbrowie Górniczej, Technikum Górniczym w Krakowie oraz Państwowej Szkole Przemysłowej w Krakowie. | ||
Był autorem 55 publikacji | Był autorem 55 publikacji z zakresu metaloznawstwa i obróbki cieplnej żeliwa. Członek PAN i Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. | * Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. s. 37–38 | ||
* Miesiąc | * Miesiąc w Krakowie 2009 nr 4. s. 49–50, portr. | ||
{{DEFAULTSORT:Dubowicki, Mikołaj }} | {{DEFAULTSORT:Dubowicki, Mikołaj }} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] | ||
Wersja z 16:20, 16 gru 2013
| Mikołaj Dubowicki | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Dubowicki | ||||||||||||||||
| Imię / imiona | Mikołaj | ||||||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. inż. | ||||||||||||||||
| Data urodzenia | 1903–1985
| ||||||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | metaloznawstwo odlewnicze, obróbka cieplna
| ||||||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, liczne nagrody resortowe. | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Prof. zw. inż. Mikołaj Dubowicki (1903–1985)
Specjalność: metaloznawstwo odlewnicze, obróbka cieplna
Urodził się w Mikuliczynie koło Stanisławowa, zmarł w Krakowie. Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. Jeszcze przed uzyskaniem dyplomu w 1928 r. zaczął pracować jako asystent w Katedrze Metalografii i Obróbki Termicznej AG. Od 1934 r. jako adiunkt wykładał przedmioty: stale specjalne i obróbka cieplna oraz wytrzymałość materiałów.
W czasie okupacji uczestniczył w tajnym nauczaniu. Po wyzwoleniu pracował jako adiunkt, a w latach 1952–54 jako zastępca profesora w Katedrze Metalografii i Obróbki Cieplnej AGH. Pełnił funkcję prodziekana Wydziału Metalurgicznego (1952–53), był współorganizatorem, prodziekanem (1954–58), a następnie przez dwie kadencje dziekanem Wydziału Odlewnictwa. W tym samym czasie zorganizował na tym Wydziale Katedrę Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej Odlewów, którą kierował aż do przejścia na emeryturę w 1973 r.
Pracował także w innych ośrodkach naukowych: Politechnice Częstochowskiej, Szkole Górniczo-Hutniczej w Dąbrowie Górniczej, Technikum Górniczym w Krakowie oraz Państwowej Szkole Przemysłowej w Krakowie.
Był autorem 55 publikacji z zakresu metaloznawstwa i obróbki cieplnej żeliwa. Członek PAN i Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich.
Źródło:
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. s. 37–38
- Miesiąc w Krakowie 2009 nr 4. s. 49–50, portr.