Roman Zygmunt Rieger: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „Specjalność:” na „Dyscyplina/specjalności:”) |
|||
| Linia 52: | Linia 52: | ||
Prof. dr inż. '''Roman Zygmunt Rieger''' (1870–1947) | Prof. dr inż. '''Roman Zygmunt Rieger''' (1870–1947) | ||
Dyscyplina/specjalności: maszyny górnicze, organizacja pracy | |||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 22 listopada 1870 roku we Lwowie. Zmarł 27 października 1947 roku w Krakowie, tam też został pochowany na Cmentarzu Rakowickim. | Urodził się 22 listopada 1870 roku we Lwowie. Zmarł 27 października 1947 roku w Krakowie, tam też został pochowany na Cmentarzu Rakowickim. | ||
Wersja z 20:48, 25 cze 2016
| Roman Zygmunt Rieger | |
|---|---|
| Nazwisko | Rieger |
| Imię / imiona | Roman |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr inż. |
| Data urodzenia | 22 listopada 1870 |
| Miejsce urodzenia | Lwów |
| Data śmierci | 27 października 1947 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | maszyny górnicze, organizacja pracy |
| Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Górnictwa Ogólnego AG (1945–47) |
| Wydział | Wydział Górniczy |
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1947 |
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za wynalazek rynien wstrząsowych |
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta |
Prof. dr inż. Roman Zygmunt Rieger (1870–1947)
Dyscyplina/specjalności: maszyny górnicze, organizacja pracy
Nota biograficzna
Urodził się 22 listopada 1870 roku we Lwowie. Zmarł 27 października 1947 roku w Krakowie, tam też został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Studiował w Akademii Górniczej w Leoben, gdzie w 1895 roku uzyskał stopień inżyniera górniczego i hutniczego. Przed wojną pracował w przemyśle, był dyrektorem centralnego zarządu Witkowickich Kopalń. Był również „krajowym dyrektorem kopalń węgla z siedzibą w Krakowie”.
W 1926 roku został kierownikiem Katedry Organizację Przedsiębiorstw Przemysłowych w AG i wykładowcą w charakterze profesora kontraktowego, którą kierował do 1933 roku. W latach 1945–1947 kierował Katedrą Górnictwa Ogólnego jako profesor kontraktowy.
Był redaktorem i wydawcą pierwszego w Polsce „Kalendarza Górniczego” dla robotników. Wynalazł i opatentował urządzenie do transportu urobku — rynny potrząsalne. Było to pierwsze w górnictwie światowym urządzenie do mechanicznej odstawy urobku. Opublikował kilka rozpraw na temat naukowej organizacji pracy.
W maju 1947 roku Akademia Górnicza nadała mu tytuł doktora honoris causa "za wynalazek rynien wstrząsowych, które odegrały ogromną rolę w górnictwie całego świata'.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta, Medal 10-lecia Odzyskania Niepodległości
Bibliografia
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998 nr 49. s. 12
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 165–166, portr.
- Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 177
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 13. Warszawa 2002. S. 133–137
- Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Kraków 1970. S. 626
- Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18