Kiejstut Żemaitis: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „Źródło:” na „== Bibliografia ==”)
m (zamienił w treści „Specjalność:” na „Dyscyplina/specjalności:”)
Linia 54: Linia 54:
Prof. zw. inż. '''Kiejstut Żemaitis''' (1906–1973)
Prof. zw. inż. '''Kiejstut Żemaitis''' (1906–1973)


Specjalność: elektrometalurgia stali
Dyscyplina/specjalności: elektrometalurgia stali





Wersja z 23:13, 25 cze 2016

Kiejstut Żemaitis
Kiejstut Zemaitis.jpg
Nazwisko Żemaitis
Imię / imiona Kiejstut
Tytuły / stanowiska Prof. zw. inż.
Data urodzenia 18 marca 1906
Miejsce urodzenia Piotrków Trybunalski
Data śmierci 23 września 1973
Miejsce śmierci Warszawa
Dyscyplina/specjalności elektrometalurgia stali
Pełnione funkcje Rektor AGH 1963–1969
Wydział Wydział Metalurgiczny



FunkcjeGdzieoddo
RektorAGH19631966
RektorAGH19661969


Prof. zw. inż. Kiejstut Żemaitis (1906–1973)

Dyscyplina/specjalności: elektrometalurgia stali


Nota biograficzna

Urodził się 18 marca 1906 roku w Piotrkowie Trybunalskim, zmarł 23 września 1973 roku w Warszawie.

W 1928 roku ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie i uzyskał dyplom inżyniera metalurga. Pracował w przemyśle (m.in. w hucie „Baildon” w Katowicach).

W AGH początkowo jako asystent prof. A. Ludkiewicza w Katedrze Żelaza, w 1961 r. otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego. Początkowo kierował Zakładem Elektrometalurgii Stali, następnie objął Katedrę Metalurgii Stali. Po zmianie struktury AGH w 1969 r. pełnił funkcję kierownika Zakładu Stalownictwa na Wydziale Metalurgicznym.

Opublikował szereg prac, głównie z zakresu sprawności procesów metalurgicznych, kinetyki odtleniania ciekłego żelaza i innych.

W 1963 roku został rektorem AGH i na tym stanowisku pozostał przez dwie kadencje. Oprócz tego pełnił wiele funkcji poza Uczelnią, m.in. był doradcą Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, członkiem PAN.

Bibliografia

  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Warszawa 1989. S. 174–175
  • Zeszyty Naukowe AGH nr 434, Seria Metalurgia i Odlewnictwo 1974 z. 57, 1974. s. 7–9