Józef Zasadziński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Józef Zasadziński | image = zasad.jpg | family-name = Zasadziński | given-name = Józef | additional-name = | honorific-prefix...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1937
| birth_date = 1937–
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date =  
| death_date =  
Linia 23: Linia 23:
| citizenship =  
| citizenship =  
| nationality =  
| nationality =  
| fields = metalurgia, inżynieria materiałowa; mechanika i fizyka odkształceń plastycznych, metaloznawstwo, przeróbka plastyczna
| fields = metalurgia, inżynieria materiałowa; mechanika i fizyka odkształceń plastycznych, metaloznawstwo, przeróbka plastyczna
| workplaces =  
| workplaces =  
| alma_mater =  
| alma_mater =  
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Krzyż Kawalerski i Oficerski OOP, Medal KEN, Nagroda Premiera za wybitne krajowe osiągnięcia naukowo-techniczne i inne.
| awards = Krzyż Kawalerski i Oficerski OOP, Medal KEN, Nagroda Premiera za wybitne krajowe osiągnięcia naukowo-techniczne i inne.
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Józef Zasadziński''' (1937-)
Prof. zw. dr hab. inż. '''Józef Zasadziński''' (1937–)


Specjalność: metalurgia, inżynieria materiałowa; mechanika i fizyka odkształceń plastycznych, metaloznawstwo, przeróbka plastyczna
Specjalność: metalurgia, inżynieria materiałowa; mechanika i fizyka odkształceń plastycznych, metaloznawstwo, przeróbka plastyczna


Urodził się 17 listopada 1937 roku w Krakowie. Jest absolwentem Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, dyplom mgr. inż. metalurga otrzymał w 1962 r. W 1969 r. otrzymał tytuł doktora nauk technicznych, w 1975 r. tytuł doktora habilitowanego, w 1986 r. profesora nadzwyczajnego, a w 1993 r. profesora zwyczajnego.
Urodził się 17 listopada 1937 roku w Krakowie. Jest absolwentem Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, dyplom mgr. inż. metalurga otrzymał w 1962 r. W 1969 r. otrzymał tytuł doktora nauk technicznych, w 1975 r. tytuł doktora habilitowanego, w 1986 r. profesora nadzwyczajnego, a w 1993 r. profesora zwyczajnego.


Pracę w AGH rozpoczął w 1962 r. Asystent 1962-1963, starszy asystent 1963-1969, adiunkt 1969-1976, docent 1976-1986, dyrektor Instytutu Przeróbki Plastycznej i Metaloznawstwa 1979-1991, dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych 1985-1987, 1996-2002, profesor nadzwyczajny 1986-1993, kierownik Katedry Przeróbki Plastycznej i Metaloznawstwa Metali Nieżelaznych 1991-, profesor zwyczajny 1993-.
Pracę w AGH rozpoczął w 1962 r. Asystent 1962–1963, starszy asystent 1963–1969, adiunkt 1969–1976, docent 1976–1986, dyrektor Instytutu Przeróbki Plastycznej i Metaloznawstwa 1979–1991, dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych 1985–1987, 1996–2002, profesor nadzwyczajny 1986–1993, kierownik Katedry Przeróbki Plastycznej i Metaloznawstwa Metali Nieżelaznych 1991–, profesor zwyczajny 1993–.


Jest członkiem SITPH od 1965 r. i Rady Naukowej IMN - Gliwice od 1990 r. W 1996 r. został wybrany na Przewodniczącego Komitetu Metalurgii PAN. Członek Komitetu Badań Naukowych w latach 1997-2000, Klubu Menedżera Przemysłu Metali Nieżelaznych od 1992 roku, American Powder Metallurgy Institute USA od 1993. Redaktor działu w czasopiśmie Rudy i Metale Nieżelazne.
Jest członkiem SITPH od 1965 r. i Rady Naukowej IMN Gliwice od 1990 r. W 1996 r. został wybrany na Przewodniczącego Komitetu Metalurgii PAN. Członek Komitetu Badań Naukowych w latach 1997–2000, Klubu Menedżera Przemysłu Metali Nieżelaznych od 1992 roku, American Powder Metallurgy Institute USA od 1993. Redaktor działu w czasopiśmie Rudy i Metale Nieżelazne.


Badania: powiązanie czułości na prędkość odkształcenia z energią błędu ułożenia metali i stopów, kompleksowa analiza procesów wyciskania metali i stopów (parametry temperaturowo-prędkościowe, kontrolowane płynięcie metalu), kształtowanie adhezyjne materiałów porowatych; kierownik Resortowego Programu Badawczo-Rozwojowego RR.I.01, Ministra Edukacji Narodowej (1986-1990).
Badania: powiązanie czułości na prędkość odkształcenia z energią błędu ułożenia metali i stopów, kompleksowa analiza procesów wyciskania metali i stopów (parametry temperaturowo-prędkościowe, kontrolowane płynięcie metalu), kształtowanie adhezyjne materiałów porowatych; kierownik Resortowego Programu Badawczo-Rozwojowego RR.I.01, Ministra Edukacji Narodowej (1986–1990).


Autor ponad 125 publikacji i 26 patentów oraz szeregu prac dla przemysłu. Promotor prac doktorskich.
Autor ponad 125 publikacji i 26 patentów oraz szeregu prac dla przemysłu. Promotor prac doktorskich.


Źródło:
Źródło:
* Rudy i Metale Nieżelazne 1996 nr 10. s. 458-460
* Rudy i Metale Nieżelazne 1996 nr 10. s. 458–460
* Rudy i Metale Nieżelazne 2002 nr 10-11. s. [480]
* Rudy i Metale Nieżelazne 2002 nr 10–11. s. [480]
* Informator nauki polskiej 2003. T. 4 : Ludzie nauki P - Ż. Warszawa 2003. S. 1157
* Informator nauki polskiej 2003. T. 4: Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 1157
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S - Ż. Warszawa 2002. S. 825
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 825




{{DEFAULTSORT:Zasadziński, Józef }}
{{DEFAULTSORT:Zasadziński, Józef }}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczony]]

Wersja z 16:20, 16 gru 2013

Józef Zasadziński
Nazwisko Zasadziński
Imię / imiona Józef
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 1937–


Dyscyplina/specjalności metalurgia, inżynieria materiałowa; mechanika i fizyka odkształceń plastycznych, metaloznawstwo, przeróbka plastyczna



Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski i Oficerski OOP, Medal KEN, Nagroda Premiera za wybitne krajowe osiągnięcia naukowo-techniczne i inne.
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Metali Nieżelaznych19851987
DziekanWydział Metali Nieżelaznych19961999
DziekanWydział Metali Nieżelaznych19992002

Prof. zw. dr hab. inż. Józef Zasadziński (1937–)

Specjalność: metalurgia, inżynieria materiałowa; mechanika i fizyka odkształceń plastycznych, metaloznawstwo, przeróbka plastyczna

Urodził się 17 listopada 1937 roku w Krakowie. Jest absolwentem Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, dyplom mgr. inż. metalurga otrzymał w 1962 r. W 1969 r. otrzymał tytuł doktora nauk technicznych, w 1975 r. tytuł doktora habilitowanego, w 1986 r. profesora nadzwyczajnego, a w 1993 r. profesora zwyczajnego.

Pracę w AGH rozpoczął w 1962 r. Asystent 1962–1963, starszy asystent 1963–1969, adiunkt 1969–1976, docent 1976–1986, dyrektor Instytutu Przeróbki Plastycznej i Metaloznawstwa 1979–1991, dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych 1985–1987, 1996–2002, profesor nadzwyczajny 1986–1993, kierownik Katedry Przeróbki Plastycznej i Metaloznawstwa Metali Nieżelaznych 1991–, profesor zwyczajny 1993–.

Jest członkiem SITPH od 1965 r. i Rady Naukowej IMN — Gliwice od 1990 r. W 1996 r. został wybrany na Przewodniczącego Komitetu Metalurgii PAN. Członek Komitetu Badań Naukowych w latach 1997–2000, Klubu Menedżera Przemysłu Metali Nieżelaznych od 1992 roku, American Powder Metallurgy Institute USA od 1993. Redaktor działu w czasopiśmie Rudy i Metale Nieżelazne.

Badania: powiązanie czułości na prędkość odkształcenia z energią błędu ułożenia metali i stopów, kompleksowa analiza procesów wyciskania metali i stopów (parametry temperaturowo-prędkościowe, kontrolowane płynięcie metalu), kształtowanie adhezyjne materiałów porowatych; kierownik Resortowego Programu Badawczo-Rozwojowego RR.I.01, Ministra Edukacji Narodowej (1986–1990).

Autor ponad 125 publikacji i 26 patentów oraz szeregu prac dla przemysłu. Promotor prac doktorskich.

Źródło:

  • Rudy i Metale Nieżelazne 1996 nr 10. s. 458–460
  • Rudy i Metale Nieżelazne 2002 nr 10–11. s. [480]
  • Informator nauki polskiej 2003. T. 4: Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 1157
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 825