Karol Jan Łowiński

Karol Jan Łowiński
Nazwisko	Łowiński
Imię / imiona	Karol Jan
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. inż.
Data urodzenia	24 marca 1871
Miejsce urodzenia	Wałcz
Data śmierci	26 lipca 1936
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	budowa maszyn hutniczych, walcownictwo
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Hutniczego AG (1926–1929)
Wydział	Wydział Hutniczy
Funkcje Gdzie od do Dziekan Wydział Hutniczy 1926 1929 Prodziekan Wydział Hutniczy 1929 1932

Prof. zw. inż. Karol Jan Łowiński (1871–1936)

Dyscyplina/specjalności: budowa maszyn hutniczych, walcownictwo

Nota biograficzna

Urodził się 24 marca 1871 roku w Wałczu na Pomorzu. Zmarł 26 lipca 1936 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1897 roku uzyskał dyplom inżyniera mechanika na Politechnice w Charlottenburgu koło Berlina.

W latach 1900–1901 był asystentem na Politechnice w Charlotenburgu, następnie przeniósł się do Warszawy. Pracował m.in. w fabryce maszyn A. Repphan S.A., w Zakładach Ostrowieckich, w walcowni w Bodzechowie, w Hucie „Częstochowa” i in.

W 1914 roku jako obywatel niemiecki został wywieziony do Orenburga w Rosji i tam internowany. W 1918 roku wrócił wraz z rodziną do Polski.

Od 1921 roku wykładał walcownictwo i kuźnictwo na Politechnice Warszawskiej.

Od 1924 roku związany z Akademią Górniczą, gdzie w 1924 roku został profesorem nadzwyczajnym, w Zakładzie Maszyn Hutniczych na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej, a od 1935 roku profesorem zwyczajnym . Był dziekanem Wydziału Hutniczego AG w latach 1926-1929, a następnie prodziekanem tego wydziału w latach 1929-1932.

W opinii wychowanków był dobrym wykładowcą i świetnym znawcą rysunku technicznego. Duże znaczenie przywiązywał do wycieczek zagranicznych, jako środka dydaktycznego.

Ogłosił kilka artykułów fachowych w czasopiśmie "Hutnik", publikacje: "O pracy przy walcowaniu" (b.m. i r.) i "Ueber Maschinenhavarien auf Berg- und Huettenwerke" (w casopiśmie "Zeitschrift des Oberschleiseschen Berg und Huettenmaenischen Vereins"), oraz opracował rozdział dotyczący walcownictwa stali w podręczniku "Technik". Wygłosił również szereg referatów na posiedzeniach Sekcji Hutniczej Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych. Opracował tabele stygnięcia żelaza okrągłego, przeprowadzał badania dla poparcia teorii „płynięcia stożków”. Zajmował się słownictwem technicznym i brał udział w redagowaniu słownika technicznego. Wprowadził poprawki do powszechnie używanych wzorów na obliczanie oporu plastycznego.

Był pierwszym prezesem pierwszej organizacji zawodowej hutników - Sekcji Hutniczej Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych oraz rzecznikiem dyscyplinarnym dla profesorów Akademii Górniczej. Był także członkiem Polskiego Komitetu Normalizacyjnego

Bibliografia

Książki

• Polski Słownik Biograficzny. T. 18/3 z. 78 : Łąpiński Stanisław - Łubieński Florian. Wrocław [etc.] 1973, s. 446-447
• Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1992, s. 105-106
• Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1986, s. 126
• Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 138-141, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 208
• Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 75-lecia Wydziału 1922-1997 . [AGH]. Kraków 1997, s. 42