Zdzisław Karol Wilk: Różnice pomiędzy wersjami

Zdzisław Karol Wilk
Nazwisko	Wilk
Imię / imiona	Zdzisław Karol
Tytuły / stanowiska	Prof. nadzw. inż.
Data urodzenia	19 sierpnia 1893
Miejsce urodzenia	Sieniawa
Data śmierci	13 lipca 1968
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	gazownictwo i eksploatacja ropy naftowej
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Górniczego AGH (1952–54) (1960–62)
Wydział	Wydział Górniczy ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia PRL

Wersja z 13:45, 20 lip 2016

Prof. nadzw. inż. Zdzisław Karol Wilk (1893–1968)

Dyscyplina/specjalności: gazownictwo i eksploatacja ropy naftowej

Nota biograficzna

Urodził się 19 sierpnia 1893 roku w Sieniawie, zmarł 13 lipca 1968 roku w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Studiował na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Politechnicznej we Lwowie, dalsze studia odbywał w Wiedniu. Po uzyskaniu dyplomu inżyniera mechanika pracował w przemyśle.

Zastępca dyrektora Centralnego Zarządu Przemysłu Paliw Płynnych w Krakowie (1945–1946); naczelny dyrektor (1946–1947); dyrektor Wierceń Poszukiwawczych w Krakowie (1948).

Od 1948 roku związany z Akademią Górniczą. Praca na Wydziale Górniczym (1948–1963); kierownik Katedry Kopalnictwa Naftowego (1952–1963); dziekan Wydziału Górniczego (1952–54 oraz 1960–1962).

W 1963 roku przeszedł na emeryturę.

Członek Komisji Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego do zbadania możliwości wydobywania siarki w fazie ciekłej w Tarnobrzegu, do spraw odmentowania węgla w Rybnickim Okręgu Węglowym, Rady Techniczno-Ekonomicznej przy MGiE, przewodniczący Zespołu Wiertnictwa i Nafty przy Komitecie Górnictwa PAN, Rady Naukowej Instytutu i Centralnego Laboratorium Gazownictwa, Komitetu naukowego do spraw zgazowania złóż węgla w Głównym Instytucie Górnictwa i innych.

Ogłosił drukiem 80 prac i artykułów z zakresu górnictwa naftowego. Autor 5 patentów.

W budynku A-4, na pierwszym, piętrze znajduje się tablica poświęcona profesorowi Zdzisławowi Karolowi Wilkowi.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP (1963); Złoty Krzyż Zasługi (1946); nagroda Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego II st. (1963); Medal 10-lecia PRL (1954); Brązowy Medal „Górnictwo w 1000-lecie Państwa Polskiego”; Złota Odznaka Honorowa Stow. Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego w Polsce

Bibliografia

Książki

Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 199
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 6. Red. nacz. T. Skarzyński. Warszawa 1995, s. 163
Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919-1999. Kraków 1999, s. 119
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 395
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

Cząstka J.: Prof. Zdzisław Karol Wilk : [wspomnienie pośmiertne]. Przegląd Geologiczny 1968, nr 12, s. 586-587
Cząstka J.: Wspomnienie pośmiertne o prof. Z. Wilku (1893-1968). Zeszyty Naukowe. AGH ; nr 240. [Seria] Górnictwo 1969, z. 21, s. 9-12
Cząstka J.: Zdzisław Karol Wilk 1893-1968 : [wspomnienie pośmiertne]. Kwartalnik Historii Nauki i techniki 1968, nr 4, s. 815-817
[Wilk Zdzisław : wspomnienie pośmiertne]. Nafta 1968, R. 24, nr 8, s. 255-256, [foto]
[Zdzisław Wilk]. Wiek Nafty 1993, nr 3, s. 22-23, [foto]
Zdzisław Wilk (1893-1968). Wiek Nafty 2009, nr 2, s.42, [foto]
Zuzak J.: Ludzie nafty w karykaturach artysty malarza Stanisława Kochanka : prof. inż. Zdzisław Wilk. Wiek Nafty 1994, nr 1, s. 36, [foto]

@@ Linia 70: / Linia 70: @@
 Studiował na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Politechnicznej we Lwowie, dalsze studia odbywał w Wiedniu. Po uzyskaniu dyplomu inżyniera mechanika pracował w przemyśle.
-Zastępca dyrektora Centralnego Zarządu Przemysłu Paliw Płynnych w Krakowie (1945–1946); naczelny dyrektor (1946–1947); dyrektor Wierceń Poszukiwawczych w Krakowie(1948).
+Zastępca dyrektora Centralnego Zarządu Przemysłu Paliw Płynnych w Krakowie (1945–1946); naczelny dyrektor (1946–1947); dyrektor Wierceń Poszukiwawczych w Krakowie (1948).
 Od 1948 roku związany z Akademią Górniczą. Praca na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] (1948–1963); kierownik Katedry Kopalnictwa Naftowego (1952–1963); dziekan Wydziału Górniczego (1952–54 oraz 1960–1962).