Adam Franciszek Czeżowski: Różnice pomiędzy wersjami

Adam Franciszek Czeżowski
Nazwisko	Czeżowski
Imię / imiona	Adam Franciszek
Tytuły / stanowiska	Doc. inż.
Data urodzenia	22 stycznia 1892
Miejsce urodzenia	Gorlice
Data śmierci	5 sierpnia 1957
Miejsce śmierci	Krościenko
Dyscyplina/specjalności	eksploatacja złóż surowców skalnych
Pełnione funkcje	Kierownik Zakładu Odkrywkowej Eksploatacji Złóż Wydziału Górniczego AGH
Wydział	Wydział Górniczy ; ;

Wersja z 09:08, 2 wrz 2016

Doc. inż. Adam Franciszek Czeżowski (1892–1957)

Dyscyplina/specjalności: eksploatacja złóż surowców skalnych

Nota biograficzna

Urodził się 22 stycznia 1892 w Gorlicach. Zmarł 5 sierpnia 1957 w Krościenku.

Ukończył Wydział Budowy Dróg i Mostów Politechniki Lwowskiej w 1914 roku z tytułem inżyniera. Od stycznia do lipca 1914 roku był asystentem Katedry Budowy Mostów Politechniki Lwowskiej. Na froncie rosyjskim w 1915 roku dostał się do niewoli i pracował przy budowie Kolei Siedmiorzeckiej, kolei w Taszkiencie, brał udział w ekspedycji naukowej do Tiań-Szanu w celu dokonania pomiaru linii wiecznych śniegów. W 1920 roku wyjechał do Iraku gdzie był zatrudniony do 1923 roku jako inżynier w dyrekcji kolejowej w Bagdadzie. Po powrocie do Polski pracował w Polskim Towarzystwie Budowlanym, był współwłaścicielem przedsiębiorstwa budowlanego, właścicielem kamieniołomu sjenitu w Zdziłowie.

W lutym 1951 roku rada Wydziału Mineralnego AGH uchwaliła powołanie go na stanowisko kontraktowego profesora nadzwyczajnego. Z powodu trudności z nominacją w czerwcu 1951 roku został adiunktem w Katedrze Eksploatacji Złóż Skalnych na Wydziale Ceramicznym, gdzie prowadził wykłady z transportu kopalnianego, obróbki kamienia i zasad budowy dróg i mostów. W 1954 roku otrzymał nominację na zastępcę profesora i objął stanowisko kierownika Zakładu Odkrywkowej Eksploatacji Złóż w Katedrze Eksploatacji Złóż na Wydziale Górniczym. W 1956 roku dostał nominację na docenta. Należał do grupy pracowników AGH, która zorganizowała i uruchomiła Zakład Odkrywkowej Eksploatacji Złóż.

Wybitny fachowiec w zakresie przemysłu kamiennego, głównym jego dziełem był trzytomowy podręcznik „Kamieniołomy”, do 1956 roku jedyna książka z dziedziny górnictwa odkrywkowego w języku polskim. Napisał również trzy skrypty uczelniane i cały szereg artykułów w czasopismach technicznych.

Bibliografia

Książki

Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1989, s. 32-33
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 61, [foto]
Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 60-62, [foto] ( Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)

Artykuły

Materiały Budowlane 1957, nr 10, s. 317, [foto]
Naokoło Świata 1925, nr 10
Naokoło Świata 1925, nr 16
Rocznik Orientalistyczny 1937, T. XIII
Wektor 1957, nr 10, s. 7

@@ Linia 61: / Linia 61: @@
 == Bibliografia ==
 ====Książki====
-* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Warszawa 1989, s. 32-33
+* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1989, s. 32-33
 * Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 61, [foto]
 * Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 60-62, [foto] ( Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)