Feliks Teodor Esse: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 59: Linia 59:
Studiował na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej, następnie Politechniki Warszawskiej. Po ukończeniu studiów podjął pracę w Zakładach Ceramicznych koło Ożarowa Mazowieckiego. Od 1935 roku pracował w Politechnice Warszawskiej.
Studiował na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej, następnie Politechniki Warszawskiej. Po ukończeniu studiów podjął pracę w Zakładach Ceramicznych koło Ożarowa Mazowieckiego. Od 1935 roku pracował w Politechnice Warszawskiej.


W latach 1952–58 wykładał w Akademii Górniczo-Hutniczej, jako zastępca profesora i kierownik Katedry Technologii Ceramiki Czerwonej i Kamionki [[Wydziału Ceramicznego]]. W 1957 roku w AGH przyznano Mu Tytuł docenta. Profesor zwyczajny od 14 marca 1968 roku.  
W latach 1952–58 wykładał w Akademii Górniczo-Hutniczej, jako zastępca profesora i kierownik Katedry Technologii Ceramiki Czerwonej i Kamionki [[Wydziału Ceramicznego]].


W 1957 roku w AGH przyznano Mu Tytuł docenta.
Profesor zwyczajny od 14 marca 1968 roku.





Wersja z 09:24, 2 wrz 2016

Feliks Teodor Esse
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Esse
Imię / imiona Feliks
Tytuły / stanowiska Prof. zw. inż.
Data urodzenia 8 kwietnia 1906
Miejsce urodzenia Kalisz
Data śmierci 1 września 1979
Miejsce śmierci Warszawa
Dyscyplina/specjalności technologia chemii nieorganicznej
Pełnione funkcje Kierownik Katedry Technologii Ceramiki Czerwonej i Kamionki na Wydziale Ceramicznym AGH (1952-1958)
Wydział Wydział Ceramiczny


Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi

Prof. zw. inż. Feliks Teodor Esse (1906–1979)

Dyscyplina/specjalności: technologia chemii nieorganicznej

Nota biograficzna

Urodził się 8 kwietnia 1906 roku w Kaliszu , zmarł 1 września 1979 roku w Warszawie.

Studiował na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej, następnie Politechniki Warszawskiej. Po ukończeniu studiów podjął pracę w Zakładach Ceramicznych koło Ożarowa Mazowieckiego. Od 1935 roku pracował w Politechnice Warszawskiej.

W latach 1952–58 wykładał w Akademii Górniczo-Hutniczej, jako zastępca profesora i kierownik Katedry Technologii Ceramiki Czerwonej i Kamionki Wydziału Ceramicznego.

W 1957 roku w AGH przyznano Mu Tytuł docenta.

Profesor zwyczajny od 14 marca 1968 roku. 


Prowadził prace nad metodami eliminowania szkodliwych domieszek w glinach ceramicznych, badał właściwości fizyczne gruntów.


Autor ponad 30 prac naukowych publikowanych w kraju i za granicą.


Uczestnik Powstania Warszawskiego, jeniec obozu w Altengrabow.


Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, liczne nagrody resortowe.



Bibliografia

Książki

  • Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. Kraków 1999, s. 35-37
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Warszawa 1989, s. 40-41
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 81

Artykuły

  • Szkło i Ceramika 1979, nr 11, s. 293 [nekr.]