Józef Antoni Dubiński: Różnice pomiędzy wersjami

Józef Antoni Dubiński
Nazwisko	Dubiński
Imię / imiona	Józef
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	5 grudnia 1945
Miejsce urodzenia	Uście Solne k. Bochni ;
Dyscyplina/specjalności	górnictwo i geologia inżynierska, inżynieria i ochrona środowiska; geofizyka górnicza, ochrona terenów górniczych
Pełnione funkcje	Naczelny Dyrektor Głównego Instytutu Górnictwa 2001- ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	2012
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za wybitny wkład w rozwój geofizyki górniczej, a szczególnie sejsmologii kopalnianej, interdyscyplinarnych badań dotyczących podziemnego górnictwa węgla i rud miedzi oraz za osiągnięcia w zakresie działań na rzecz rozwoju kadry naukowej o najwyższych kwalifikacjach w naukach o Ziemi i naukach górniczych
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Komandorski Orderu Wynalazczości Królestwa Belgii, wielokrotne odznaczenia państwowe i resortowe

Wersja z 15:43, 9 lis 2016

Prof. dr hab. inż. Józef Antoni Dubiński (1945-)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, inżynieria i ochrona środowiska; geofizyka górnicza, ochrona terenów górniczych

Nota biograficzna

Urodził się 5 grudnia 1945 roku w Uściu Solnym k. Bochni. W 1963 roku podjął studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH, w specjalności geofizyka stosowana, które ukończył w 1969 roku. Po ukończeniu studiów przez rok pracował w Przedsiębiorstwie Geofizyki Górnictwa Naftowego w Toruniu, a następnie w Międzyresortowym Instytucie Geofizyki Stosowanej AGH w Krakowie.

Od 1971 roku jego kariera naukowa i zawodowa związana jest związana z Głównym Instytutem Górnictwa w Katowicach. Doktor nauk technicznych 1978 roku, doktor habilitowany 1990 roku, a tytuł profesora nauk technicznych w 1995 roku. W 1997 roku ukończył podyplomowe studia menedżerskie w Szkole Głównej Handlowej w zakresie programu Master of Business Administration (MBA). Odbył kilka staży zagranicznych między innymi w Instytucie Geofizyki Ruhr — Uniwersytetu w Bochum (Niemcy) w 1985 roku, w USA — w zakresie problematyki pozyskiwania i utylizacji metanu z pokładów węgla, zorganizowany przez Ministerstwo Środowiska (EPA) 1992 roku.

Podstawowy nurt działalności naukowo-badawczej i wkład do światowej nauki górniczej związany jest przede wszystkim z geofizyką górniczą i geomechaniką, a w ostatnich latach problematyką gospodarki zasobami, przede wszystkim w odniesieniu do złóż węgla kamiennego i brunatnego, a także rozwojem czystych technologii wykorzystania tych nośników energii.

Zastępca Naczelnego Dyrektora Głównego Instytutu Górnictwa ds. Naukowo-Badawczych w latach 1991–2001. Od 2001, przez kolejne dwie kadencje (2006, 2011), Naczelny Dyrektor GIG. Następnie został Przewodniczącym Rady Naukowej GIG. Główny Instytut Górnictwa to placówka naukowo-badawcza zatrudniająca obecnie ok. 600 pracowników, posiadająca uprawnienia do nadawania stopni naukowych w zakresie nauk technicznych w 2. dyscyplinach: górnictwo i geologia inżynierska oraz inżynieria środowiska.

Autor ponad 300. publikacji naukowych w tym wielu książek, artykułów naukowych i monografii, współautor kilkunastu patentów. Promotor 8 doktoratów, recenzent ponad 20 prac doktorskich, ok. 50 rozpraw habilitacyjnych oraz ponad 40 wniosków o nadanie tytułu profesora.

Był zapraszany do wygłoszenia licznych wykładów za granicą, m.in. w Chinach na Uniwersytecie Górniczym w Xuzhou oraz w Chińskim Instytucie Badawczym Węgla w Pekinie, w Chile (La Serena), Czechach (Ostrava), USA (Denver, Pittsburgh, Washington), RPA (Welkom) i Wietnamie (SaPa; Ha Long) oraz występował jako generalny sprawozdawca na IX Międzynarodowym Kongresie Mechaniki Skał w Paryżu 1999 r. i keynote speaker na XX i XXII Światowych Kongresach Górniczych w Teheranie (2005) i Istambule (2011).

Korespondent Polskiej Akademii nauk, członek zagraniczny Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodnicznych, Wiceprzewodniczący Komitetu Górnictwa Polskiej Akademii Nauk, członek Centralnej Komisji ds. Tytułów i Stopnii Naukowych, członek Komisji i Sekcji Górnictwa i Energetyki Polskiej Akademii Umiejętności, redaktor i członek rad redakcyjnych licznych czasopism specjalistycznych oraz rad naukowych instytucji naukowych. Doktor Honoris Causa Narodowego Uniwersytetu Górniczego w Dnietropietrowsku (Ukraina) 2010, Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie 2012.

Bibliografia

Książki

Informator nauki polskiej 2006. T. 4A : ludzie nauki A-O. [Warszawa] cop. 2006, s. 171
Profesor Józef Antoni Dubiński Doktorem Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie : Kraków, 29 czerwca 2012. Kraków [2012], 1-35 s., [foto]

Artykuły

Leśniak A.: Profesor Józef Antoni Dubiński Doktorem Honoris Causa AGH. 'Biuletyn AGH 2012, nr 56-57, s. 14-16
Profesor Józef Antoni Dubiński Doktorem Honoris Causa AGH : 29 czerwca 2012. Biuletyn AGH 2012, nr 56-57, s. 2 [foto]
[Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... z dnia 30.05.2012], s. 1, 20–21, 103

Inne

Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa Profesorowi Józefowi Antoniemu Dubińskiemu], [foto]

@@ Linia 52: / Linia 52: @@
 == Nota biograficzna ==
-Urodził się 5 grudnia 1945 roku w Uściu Solnym k. Bochni. W 1963 r. podjął studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH, w specjalności geofizyka stosowana, które ukończył w 1969 r. Po ukończeniu studiów przez rok pracował w Przedsiębiorstwie Geofizyki Górnictwa Naftowego w Toruniu, a następnie w Międzyresortowym Instytucie Geofizyki Stosowanej AGH w Krakowie.
+Urodził się 5 grudnia 1945 roku w Uściu Solnym k. Bochni. W 1963 roku podjął studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH, w specjalności geofizyka stosowana, które ukończył w 1969 roku. Po ukończeniu studiów przez rok pracował w Przedsiębiorstwie Geofizyki Górnictwa Naftowego w Toruniu, a następnie w Międzyresortowym Instytucie Geofizyki Stosowanej AGH w Krakowie.
-Od 1971 r. do chwili obecnej jest pracownikiem Głównego Instytutu Górnictwa w Katowicach. Doktor nauk technicznych 1978 r, doktor habilitowany 1990 r., a tytuł profesora nauk technicznych w 1995 r. W 1997 roku ukończył podyplomowe studia menedżerskie w Szkole Głównej Handlowej w zakresie programu Master of Business Administration (MBA). Odbył kilka staży zagranicznych m.in. w Instytucie Geofizyki Ruhr — Uniwersytetu w Bochum (Niemcy) w 1985 r., w USA — w zakresie problematyki pozyskiwania i utylizacji metanu z pokładów węgla, zorganizowany przez Ministerstwo Środowiska (EPA) 1992 r.
+Od 1971 roku jego kariera naukowa i zawodowa związana jest związana z Głównym Instytutem Górnictwa w Katowicach. Doktor nauk technicznych 1978 roku, doktor habilitowany 1990 roku, a tytuł profesora nauk technicznych w 1995 roku. W 1997 roku ukończył podyplomowe studia menedżerskie w Szkole Głównej Handlowej w zakresie programu Master of Business Administration (MBA). Odbył kilka staży zagranicznych między innymi w Instytucie Geofizyki Ruhr — Uniwersytetu w Bochum (Niemcy) w 1985 roku, w USA — w zakresie problematyki pozyskiwania i utylizacji metanu z pokładów węgla, zorganizowany przez Ministerstwo Środowiska (EPA) 1992 roku.
 Podstawowy nurt działalności naukowo-badawczej i wkład do światowej nauki górniczej związany jest przede wszystkim z geofizyką górniczą i geomechaniką, a w ostatnich latach problematyką gospodarki zasobami, przede wszystkim w odniesieniu do złóż węgla kamiennego i brunatnego, a także rozwojem czystych technologii wykorzystania tych nośników energii.
-Zastępca Naczelnego Dyrektora Głównego Instytutu Górnictwa ds. Naukowo-Badawczych w latach 1991–2001. Od 2001 Naczelny Dyrektor GIG. Główny Instytut Górnictwa to placówka naukowo-badawcza zatrudniająca obecnie ok. 600 pracowników, posiadająca uprawnienia do nadawania stopni naukowych w zakresie nauk technicznych w 2. dyscyplinach: górnictwo i geologia inżynierska oraz inżynieria środowiska.
+Zastępca Naczelnego Dyrektora Głównego Instytutu Górnictwa ds. Naukowo-Badawczych w latach 1991–2001. Od 2001, przez kolejne dwie kadencje (2006, 2011), Naczelny Dyrektor GIG. Następnie został Przewodniczącym Rady Naukowej GIG. Główny Instytut Górnictwa to placówka naukowo-badawcza zatrudniająca obecnie ok. 600 pracowników, posiadająca uprawnienia do nadawania stopni naukowych w zakresie nauk technicznych w 2. dyscyplinach: górnictwo i geologia inżynierska oraz inżynieria środowiska.
 Autor ponad 300. publikacji naukowych w tym wielu książek, artykułów naukowych i monografii, współautor kilkunastu patentów. Promotor 8 doktoratów, recenzent ponad 20 prac doktorskich, ok. 50 rozpraw habilitacyjnych oraz ponad 40 wniosków o nadanie tytułu profesora.
@@ Linia 64: / Linia 64: @@
 Był zapraszany do wygłoszenia licznych wykładów za granicą, m.in. w Chinach na Uniwersytecie Górniczym w Xuzhou oraz w Chińskim Instytucie Badawczym Węgla w Pekinie, w Chile (La Serena), Czechach (Ostrava), USA (Denver, Pittsburgh, Washington), RPA (Welkom) i Wietnamie (SaPa; Ha Long) oraz występował jako generalny sprawozdawca na IX Międzynarodowym Kongresie Mechaniki Skał w Paryżu 1999 r. i keynote speaker na XX i XXII Światowych Kongresach Górniczych w Teheranie (2005) i Istambule (2011).
-Doktor Honoris Causa Narodowego Uniwersytetu Górniczego w Dnietropietrowsku (Ukraina) 2010, Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie 2012.
+Korespondent Polskiej Akademii nauk, członek zagraniczny Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodnicznych, Wiceprzewodniczący Komitetu Górnictwa Polskiej Akademii Nauk, członek   Centralnej Komisji ds. Tytułów i Stopnii Naukowych, członek Komisji i Sekcji Górnictwa i Energetyki Polskiej Akademii Umiejętności, redaktor i członek rad redakcyjnych licznych czasopism specjalistycznych oraz rad naukowych instytucji naukowych.
+Doktor Honoris Causa Narodowego Uniwersytetu Górniczego w Dnietropietrowsku (Ukraina) 2010, Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie 2012.
 == Bibliografia ==
@@ Linia 72: / Linia 74: @@
 ==== Artykuły ====
+* Leśniak A.: Profesor Józef Antoni Dubiński Doktorem Honoris Causa AGH. 'Biuletyn AGH'' 2012, nr 56-57, s. 14-16
+* Profesor Józef Antoni Dubiński Doktorem Honoris Causa AGH : 29 czerwca 2012. ''Biuletyn AGH'' 2012, nr 56-57, s. 2 [foto]
 * [''Protokół z Posiedzenia Senatu AGH...'' z dnia 30.05.2012], s. 1, 20–21, 103