Aleksander Wasiliewicz Sidorenko: Różnice pomiędzy wersjami
LidiaLosko (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
LidiaLosko (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
Linia 3: | Linia 3: | ||
|given-name=Aleksander Wasiliewicz | |given-name=Aleksander Wasiliewicz | ||
|image=Aleksander_Sidorenko.jpg | |image=Aleksander_Sidorenko.jpg | ||
|birth_date=1917 | |birth_date=19 października 1917 | ||
|birth_place=Novonikolajevka | |birth_place=Novonikolajevka | ||
|death_date=23 marca 1982 | |||
|death_place=Algier | |||
|fields=sedymentologia | |fields=sedymentologia | ||
|dhc_year=1969 | |dhc_year=1969 | ||
|dhc_reason=za zasługi dla współpracy z nauką polską | |dhc_reason=za zasługi dla współpracy z nauką polską | ||
Linia 44: | Linia 45: | ||
|children= | |children= | ||
}} | }} | ||
'''Aleksander Wasiliewicz Sidorenko''' (1917-) | '''Aleksander Wasiliewicz Sidorenko''' (1917-1982) | ||
Minister Geologii i Ochrony Złóż ZSRR | |||
Dyscyplina/specjalności: sedymentologia | Dyscyplina/specjalności: sedymentologia | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się we wsi Novonikolajevka. Absolwent uniwersytetu w Woroneżu. Działalność naukową rozpoczął w 1940 roku. W okresie II wojny światowej kontuzjowany w bitwie pod Stalingradem. Po zakończeniu wojny kontynuował działalność naukową jako geolog. | Urodził się 19 października 1917 roku we wsi Novonikolajevka. Zmarł 23 marca 1982 roku w Algierze. Absolwent uniwersytetu w Woroneżu. Działalność naukową rozpoczął w 1940 roku. W okresie II wojny światowej kontuzjowany w bitwie pod Stalingradem. Po zakończeniu wojny kontynuował działalność naukową jako geolog. | ||
W 1958 roku objął kierownictwo Kolskiego Oddziału Akademii Nauk ZSRR. W 1965 roku wraz z zespołem otrzymał Nagrodę Leninowską za wyniki badań naukowych. W 1962 roku został Ministrem Geologii i Ochrony Złóż ZSRR. Pełnił funkcję Kierownika Delegacji ZSRR do Stałej Komisji Geologicznej RWPG. | |||
Na specjalne podkreślenie zasługują jego prace nad problematyką skał metamorficznych, a jego badania dotyczące znaczenia poznania fragmentów osadowych w skałach metamorficznych dla rozszyfrowania historii akumulacji skał osadowych i odtworzenia środowiska paleogeograficznego mają charakter pionierski. Współpracownik nauki polskiej w badaniach budowy geologicznej dna Bałtyku i opracowania atlasu paleograficznego płyty wschodniej. W 1966 roku uzyskał tytuł Akademika ZSRR. Autor ponad 60 prac, rozpraw i artykułów. | |||
W 1953 roku został członkiem korespondentem Akademii Nauk, od 1966 roku jej członek zwyczajny, a od 1975 roku jej wiceprezydent. | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == |
Wersja z 13:07, 3 sty 2017
Aleksander Wasiliewicz Sidorenko | |
---|---|
Nazwisko | Sidorenko |
Imię / imiona | Aleksander Wasiliewicz
|
Data urodzenia | 19 października 1917 |
Miejsce urodzenia | Novonikolajevka |
Data śmierci | 23 marca 1982 |
Miejsce śmierci | Algier |
Dyscyplina/specjalności | sedymentologia
|
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1969 |
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za zasługi dla współpracy z nauką polską |
Aleksander Wasiliewicz Sidorenko (1917-1982)
Minister Geologii i Ochrony Złóż ZSRR
Dyscyplina/specjalności: sedymentologia
Nota biograficzna
Urodził się 19 października 1917 roku we wsi Novonikolajevka. Zmarł 23 marca 1982 roku w Algierze. Absolwent uniwersytetu w Woroneżu. Działalność naukową rozpoczął w 1940 roku. W okresie II wojny światowej kontuzjowany w bitwie pod Stalingradem. Po zakończeniu wojny kontynuował działalność naukową jako geolog.
W 1958 roku objął kierownictwo Kolskiego Oddziału Akademii Nauk ZSRR. W 1965 roku wraz z zespołem otrzymał Nagrodę Leninowską za wyniki badań naukowych. W 1962 roku został Ministrem Geologii i Ochrony Złóż ZSRR. Pełnił funkcję Kierownika Delegacji ZSRR do Stałej Komisji Geologicznej RWPG.
Na specjalne podkreślenie zasługują jego prace nad problematyką skał metamorficznych, a jego badania dotyczące znaczenia poznania fragmentów osadowych w skałach metamorficznych dla rozszyfrowania historii akumulacji skał osadowych i odtworzenia środowiska paleogeograficznego mają charakter pionierski. Współpracownik nauki polskiej w badaniach budowy geologicznej dna Bałtyku i opracowania atlasu paleograficznego płyty wschodniej. W 1966 roku uzyskał tytuł Akademika ZSRR. Autor ponad 60 prac, rozpraw i artykułów.
W 1953 roku został członkiem korespondentem Akademii Nauk, od 1966 roku jej członek zwyczajny, a od 1975 roku jej wiceprezydent.
Bibliografia
Książki
- Bolsaja Sovetskaja Enciklopedija. T. 23. szp. 1047
- 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994, [rozdz.:] Doktorzy honoris causa AGH, s. [5], [foto]
Artykuły
- Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 98-100
- Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18
Inne
- Na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH