Bolesław Krupiński

Bolesław Krupiński
Plik:Krup1.jpg
Nazwisko	Krupiński
Imię / imiona	Bolesław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	1893–1972
Dyscyplina/specjalności	ekonomika górnicza, eksploatacja złóż, projektowanie zakładów górniczych, mechanika przemieszczeń górotworu, nauka o pyłach i gazach kopalnianych
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi (trzykrotnie), Krzyż Oficerski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP, nagrody państwowe i resortowe.

Prof. zw. dr hab. inż. Bolesław Krupiński (1893–1972)

Specjalność: ekonomika górnicza, eksploatacja złóż, projektowanie zakładów górniczych, mechanika przemieszczeń górotworu, nauka o pyłach i gazach kopalnianych

Urodził się w Woronczynie k. Włodzimierza, zmarł w Warszawie. Studia w Instytucie Górniczym w Petersburgu i w Akademii Górniczej w Krakowie. Tutaj uzyskał dyplom inżyniera górniczego w 1923 r. W latach 1928–1939 pracował w górnictwie. W czasie wojny więzień obozu w Buchenwaldzie. W latach 1945–1949 był naczelnym dyrektorem technicznym Centralnego Zarządu Przemysłu Węglowego. Od 1950 r. sprawował m.in. funkcje: wiceministra górnictwa, przewodniczącego Rady Naukowej Głównego Inst. Górnictwa, przewodniczącego Państwowej Rady Górnictwa.

W AGH dr nauk technicznych, po habilitacji (1946) docent i współzałożyciel Katedry Ekonomiki i Organizacji Górnictwa (1946–47), prof. nadzw. (1947), kierownik Katedry Ekonomiki i Organizacji Górnictwa (1947–63), prof. zwyczajny (1950). Pracownik Politechniki Śląskiej, Śląskiego Instytutu Naukowego w Katowicach, Gł. Inst. Górnictwa w Katowicach. Wykreował nową specjalność — projektowanie i budowa kopalń. Stworzył teorię kompleksowego zagospodarowania okręgów górniczych, wykorzystaną przy projektowaniu Rybnickiego Okręgu Węglowego, Tarnobrzeskiego Okręgu Siarkowego i Lubińsko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego. Zajmował się także wpływem eksploatacji górniczej na powierzchnię, ochronną złóż i środowiska naturalnego.

Autor ponad 100 prac z zakresu badań nad górotworem, ekonomiki i organizacji górnictwa, ekspoloatacji złóż, projektowania zakładów górniczych, nauki o pyłach i gazach kopalnianych.

Członek koresp. PAN i towarzystw naukowych polskich i zagranicznych. Wielokrotnie sprawował funkcję przewodniczącego komisji węglowej Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ. Doktor honoris causa AGH (1967) i uniwersytetu w Limie.

Źródło:

• Biogramy uczonych polskich. T. 7. s. 97–102
• BIP 1994 nr 5. s. 18
• Uczeni Polscy XIX i XX stulecia. T. 2. s. 354–356
• Słownik polskich pionierów techniki. s. 111
• Nauka Polska 1963 4 (46). s. 75–77